Op deze toetsenborden tikken we onze artikelen

De redacteuren van Pixel Vault produceren op vaste basis hele lappen tekst, voortdurend in de weer met woorden om mooie artikelen af te bakken. Doorgaans vergt dat een scherpe geest en een redelijk vocabulaire, maar uiteraard komt ook een stukje fysiek gereedschap van pas. We gaan de redactie rond om te ontdekken met welke toetsenborden onze schrijvers zich zoal bewapenen. 

Mocht je nog niet helemaal op de hoogte zijn van de nuances rondom moderne letterplanken: vrees niet, daar hebben we ándere handige content voor. Onze beginnersgids ‘Hoe kies je een mechanisch toetsenbord’ maakt inzichtelijk waarom de mechanische soort door typisten geprefereerd wordt. Ook in onze podcast, Iedereen vond dat leuk, vertellen we graag over nieuwe knopjes en klikkertjes — en dat gaat dubbel en dwars op voor onze auditieve set-up tour. 

Genoeg liefde voor mooie toetsenborden bij onze typisten dus, maar hoe zit dat met de redactie in de bredere zin van het woord? We maken de balans op…

Robert — Royal Kludge 84 Pro 75% (RK Brown-switches)

Het is een hele mond vol: de Royal Kludge 84 Pro vijfenzeventig procent. Met de naam heb ik dan ook vrij weinig, ik ging vooral voor de prijs-kwaliteitverhouding met dit toetsenbord. Voor een kleine honderd euro krijg je namelijk een draadloos mechanisch toetsenbord in een aluminium behuizing. Door deze behuizing voelt het toetsenbord premium aan, maar is hij vooral ook een stuk zwaarder dan het gebruikelijke plastic dat in deze prijsklasse meestal gebruikt wordt. Dit toetsenbord gaat helemaal nergens heen als je er lekker op aan het rammen bent. 

Ik koos ervoor om voor een 75 procent-toetsenbord te gaan, met Royal Kludge’s eigen brown switches, die prima aanvoelen. Die 75 procent betekent dat je wel gewoon je F1- tot en met F12-toetsen hebt en een page up en page down, maar alles is lekker in elkaar gepropt zodat je letterplank niet te veel ruimte inneemt. Het enige minpuntje voor mij aan dit toetsenbord zijn de keycaps. Deze zijn niet alleen wit, maar voelen ook wat goedkoop aan. Daarom heb ik die snel vervangen door een nieuw setje PBT-keycaps. Uiteindelijk voelt dit nog niet als de endgame voor mij. Misschien dat ik nog eens andere switches ga proberen of voor een meer retro look ga, zoals de 8BitDo Retro.

Maxime — Genesis Lith 400 RGB

Toen ik vorig jaar op zoek was naar een nieuw toetsenbord, ben ik heel bewust op pad gegaan voor een niet-mechanische. Een gedurfde uitspraak om te doen, zo tussen al deze redactieleden die duidelijk van flinke switches houden, maar zowel het geluid als de stroevere toetsaanslag daarvan is voor mij meer een belemmering dan een pluspunt.

Uiteindelijk ben ik voor de Genesis Lith 400 gegaan: een van de weinige toetsenborden in haar prijsklasse die scissor switches heeft. Die zijn doorgaans niet alleen stiller, maar ook lager. Dat het een best flink 100 procent-toetsenbord is, heb ik maar op de koop toe genomen. Eigenlijk is de numpad namelijk niet van toegevoegde waarde voor mij en vind ik het toetsenbord nét iets te groot zo, maar het typt toch wel ontzettend lekker. Daarnaast past de RGB-verlichting mooi bij de Steelseries Aerox 3-muis die ernaast ligt.

Kevin — Keychron Q1 Pro (K Pro Red-switches)

Al maanden liep ik ertegenaan te hikken: de wens voor een nieuw toetsenbord. Hoewel ik door de jaren ruimschoots voorzien ben van toetsenborden, begon steeds vaker het gevoel te knagen dat er wat miste in de bordjes van SteelSeries en Razer. Met een nieuwe baan in het vooruitzicht had ik het perfecte excuus om dan toch de sprong te wagen. De keuze was daarbij nog lastig: ga ik voor de NuPhy Halo 75, of voor Keychron’s Q1 Pro. Aan het kopje hierboven kun je al wel raden welke het is geworden.

Net als Robert ben ik voor een toetsenbord met een 75%-layout gegaan. Hiervoor gebruikte ik zowel een Razer BlackWidow V3 Mini als een SteelSeries Apex 9 Mini, maar met respectievelijk 65% en 60%-layouts had ik toch altijd het gevoel dat ik knoppen tekortkwam. Vooral bij de SteelSeries was dit probleem schrijnend met het ontbreken van pijltjestoetsen. Die problemen zijn nu bij de Keychron verleden tijd. Een heerlijke, ruime indeling voorzien van voldoende toetsen, inclusief een volledige functie-rij (wat weer even wennen is) — het is weer een genot om te tikken.

Keychron’s eigen switches dragen daar zeker aan bij: de rode Keychron K Pro-switches zijn vanuit de fabriek al voorzien van wat lube, waardoor ze fijn klinken. Daarnaast ligt alles als een blok beton op mijn bureau, want met iets meer dan 1,7 kilogram gaat het toetsenbord nergens heen. Mogelijk ga ik de Q1 Pro binnenkort nog eens openschroeven om te kijken wat er binnenin nog getweaked kan worden, maar voor nu rammel ik heerlijk weg.

Paul — Logitech MX Keys

Jaren geleden heb ik mijn strijd tussen een Apple of een Windows opgegeven. Vanuit het werk kreeg ik een MacBook mee als verslagentyper en nadat ik voor de zoveelste keer met mijn Windows-touchpad probeerde tussen de vensters te bladeren en dit niet lukte, heb ik uiteindelijk zelf ook de keuze gemaakt om voor een MacBook te gaan. Ik baalde flink toen een aantal modellen, waaronder die van mij, in 2019 overstapten naar scissor switches.

De schaarachtige schakelaars werkten totaal niet voor mij — en ook niet voor veel andere gebruikers — en Apple nam na een aantal jaar gelukkig afscheid van deze constructie. Ik zit er echter nog mee, dus startte ik met een zoektocht. Uiteindelijk had ik er een gevonden waar ik nog steeds gebruik van maak, namelijk de Logitech MX Keys. 

In tegenstelling tot de heren hierboven maak ik net als Maxime gebruik van een 100%-toetsenbord. Voor mijn werk maak ik vaak gebruik van de numpad en met mijn grote handen waren full-size toetsenborden nooit echt een probleem. Een Logitech MX Keys-toetsenbord heeft vrijwel hetzelfde formaat als Apple’s Magic Keyboard in de uitvoering met nummerpad. Hij is alleen een stuk zwaarder en hij is niet gemaakt van aluminium, maar van kunststof. Ik hou wel van het feit dat het toetsenbord een stukje zwaarder is dan de Apple Magic-toetsenborden. Bovendien hebben de grijze/zwarte kleuren ook een luxere uitstraling. 

Dit toetsenbord vergt wel iets meer vingerwerk om een tekst te typen. Dit komt deels door de iets grotere key travel, maar ook door de deukjes in de toetsen, waardoor je minder makkelijk over het toetsenbord naar de volgende toets kunt glijden. Je moet je vingers echt optillen, wat voor mij het beste werkt als ik langere verslagen moet typen. Het laat me doelbewust mijn werk uitvoeren.

Tom — Wooting 60HE (Lekker-switches)

Zelf had ik ook niet gedacht dat ik snel zou wennen aan kleine zestig procent-toetsenborden, maar de Wooting 60HE trok me in één klap over de streep. Niet alleen levert het Nederlandse Wooting al langer doelgerichte mechanische toetsenborden, de fabrikant innoveert voortdurend met de analoge invoer — knoppen die diepte meten, zoals de trekker op een controller. Met de introductie van de eigen Lekker-schakelaar maakt Wooting nu ook toetsenborden met het magnetische Hall-effect.

Klinkt overdreven, maar magnetisme is een logische volgende stap voor toetsenborden. Naast het zelf in kunnen stellen van (meerdere) activatiepunten voelen contactloze Hall-schakelaars ook veel soepeler en sneller in gebruik, met aanzienlijk minder slijtage bovendien. Van de tientallen luxe-toetsenborden die hier op het bureau hebben gelegen, klonk en voelde geen enkel bord meteen zó lekker als de Wooting 60HE. Dat het koddige toetsenbordje uitgebreid te customizen is, vormt een mooie kers op de taart. 

Tot dusver onze ‘tour de toetsenborden’ door de redactie. Zoek je zelf nog een geschikt model voor jou of wil je juist een uitzonderlijk goed alternatief aandragen? Schroom vooral niet van jezelf te laten horen in de reacties hieronder — of knoop een gesprekje aan op onze knusse Discord-server!