Isonzo: Een derde front hoog in de bergen

Immens geweld op een vergeten slachtveld

Wie Eerste Wereldoorlog zegt, zegt loopgraven. Een nauwelijks bewegend front, waarin honderdduizenden soldaten vechten om slechts meters niemandsland. Een oorlog met Fransen, Britten en Belgen aan de ene kant en Duitsers aan de andere. Maar dat was maar één van de fronten in de oorlog. Naast dit front en het oostfront was er nog een derde front, hoog in de bergen. Hier vochten het Italiaanse en Oostenrijks-Hongaarse leger twaalf dodelijke slagen om de rivier die de rijken van elkaar scheidde: de Isonzo.

Ontwikkelaar Blackmill Games is geen nieuwkomer als het aankomt op Eerste Wereldoorlog-spellen. Met Verdun uit 2015 en Tannenberg uit 2017 bracht de studio de meest iconische slagen van het west- en oostfront naar de computer en console. In tegenstelling tot de vlakke landschappen in het westen en het oosten speelt Isonzo zich af in het glooiende berglandschap van Italië. Veel tijd om van de natuur te genieten is er helaas niet bij.

Hoe anders de omgeving ook mag zijn, het is en blijft de Eerste Wereldoorlog. Prikkeldraad, gifgas en allerlei andere soorten verschrikkingen staan je te wachten zodra je het slagveld betreedt. Dat wil niet zeggen dat je niet van het landschap gebruik kunt maken – die bergen zijn verrassend handig voor je sniper rifle. Goed kunnen richten is een pré, maar Isonzo stelt bovenal je vernuft op de proef.

Twaalf slagen, een paar kilometer, en meer dan een miljoen slachtoffers

De Isonzo leek voor het begin van de Eerste Wereldoorlog geen aannemelijk strijdtoneel. Een paar jaar voor de Eerste Wereldoorlog was Italië nog een bondgenoot van Duitsland en Oostenrijk-Hongarije. Het land bleef in het eerste jaar van de oorlog neutraal, maar besloot in 1915 toch om zich bij de Entente te voegen, nadat de geallieerden Italië land beloofd hadden. Een nieuw front was een feit.

Het Italiaanse offensief liep al snel vast. In de Alpen hadden de Italianen weinig kans om door de versterkte Oostenrijks-Hongaarse posities heen te breken. Ze richtten zich op een kleine doorgang tussen de bergen en de zee, waar de rivier de Isonzo loopt. Ondanks beroerde tactische beslissingen en de stugge Oostenrijks-Hongaarse verdediging vielen de Italianen telkens weer fel aan. 

Vanaf de Zesde Isonzoslag tot de Strafexpeditie brengt de game Isonzo het drama, de brutaliteit en de zinloosheid van het Italiaanse front fantastisch in beeld. Een front waarin duizenden mannen neergemaaid worden door de ingegraven verdedigers, bovenop een berg of in een vernietigde stad. Een ruïne in het midden van de kaart waar ooit een huis stond ligt nu vol met lijken, rookbommen en gifgas. De Eerste Wereldoorlog komt met al zijn verschrikkingen tot leven.

Ruimte om te manoeuvreren

Gelukkig geeft het spel ook ruimte om je hersenen te gebruiken. Het is geen pure meat grinder. Natuurlijk is het een Eerste Wereldoorlog-spel, dus je zult zeker als infanterie ontzettend vaak doodgaan terwijl je rechtstreeks de vijandige positie inrent. Het goede nieuws is: je hoeft niet per se als infanterie te spelen. Snipers zijn met name een goede optie in Isonzo, zeker dankzij het berglandschap dat goede bescherming biedt. Ook engineers bieden een unieke speelervaring. Met hun gereedschap kunnen ze prikkeldraad, machinegeweren en zandzakken plaatsen.

Mijn favoriete rol is toch de officier. Als officier ben je verantwoordelijk voor het strategische aspect van de slag. Met onder andere luchtaanvallen, gifgasaanvallen en rookbommen kun je het slagveld naar je eigen hand zetten. De rol haalt wel het slechtste in mij naar boven: meestal wacht ik tot er veel troepen in close combat met elkaar verwikkeld zijn. Zolang er meer vijandige troepen zijn, vuur ik moeiteloos een airstrike en een gifgasaanval af op mijn eigen positie. Het zal me niet populair maken denk ik, maar het is bizar effectief. 

Wel jammer dat ik officier maar een paar keer mocht proberen. Er zijn er maar twee per slag en vol is vol. Het is begrijpelijk dat niet iedereen een officier kan zijn, maar “wie het eerst komt, het eerst maalt” is niet altijd leuk als je regelmatig in al bestaande lobby’s wordt gegooid. Dit systeem maakt het dan ook lastig om XP te halen om meer items voor deze posities vrij te spelen.

In het heetst van de strijd is iedereen gelijk

Net als in de Eerste Wereldoorlog komen overwinningen in allerlei soorten en maten. Het is niet zo dat alleen territoriaal gewin telt – het opblazen of saboteren van aanvoerlijnen en verdedigingspunten is minstens zo belangrijk. Isonzo speelt daar slim op in. Soms zul je een specifieke post simpelweg moeten veroveren. Op andere momenten moet je dynamiet planten en voorkomen dat de vijand het onschadelijk maakt. Soms moet je je aanval afblazen en zo snel mogelijk hergroeperen naar een nieuw punt. Zo voegt het spel wat tactiek toe. Het is gelukkig niet alleen maar lopen en schieten. 

De combat zelf zit ook goed in elkaar. De meeste wapens zijn makkelijk te bedienen, hoewel ze al snel op elkaar gaan lijken. Schieten zelf is simpel. Headshots zijn veel waard, zeker als sniper, maar het is geen vereiste om een vijandelijke soldaat terug naar spawn te sturen. Het spel maakt ook helder duidelijk wanneer je wat moet gebruiken. Als je gewond bent laat het spel zien dat je de wond moet verbinden. Als er gifgas wordt losgelaten, moet je snel je gasmasker opzetten. Dit zijn dan wel simpele mechanics, maar ze maken het spel een stuk makkelijker speelbaar in het heetst van de strijd.

Over het heetst van de strijd gesproken: vaak is het op het slagveld lastig om alle theoretische tactieken uit te voeren. Er zijn voice commands en een voicechat om te communiceren, maar vaak ontbreekt het in de gevechten behoorlijk aan coördinatie. De theorie en de praktijk matchen niet altijd even lekker, waardoor je je soms afvraagt of al die wapens en middelen die je tot je beschikking hebt eigenlijk wel uitmaken. Hoewel het fijn is dat er verschillende type doelstellingen zijn, is de rotatie niet heel hoog. Het is altijd opblazen, veroveren, herhalen (of als je verdedigt: hergroeperen). Slagen aan de Isonzo gaan zich al snel herhalen.

Historische outfits, wapens en kaarten

Net als in het echt raakt het spel wel de kern van Isonzo. Blackmill Games heeft uitgebreid de tijd genomen om de Eerste Wereldoorlog getrouw in beeld te brengen. De wapens zijn goed afgestemd op de wapens die destijds in het gebied gebruikt werden, de uitrusting klopt en van de aanpassingen die je aan je personage kan doen word ik als history buff heel erg blij.

Hetzelfde geldt voor de omgeving. Zoals gezegd is er weinig tijd om van de omgeving te genieten, maar het werk dat gedaan is om het gebied rondom de Isonzo correct weer te geven is indrukwekkend. Door de nauwe vergelijking met de wrede gevechten die hier tijdens de Eerste Wereldoorlog hebben plaatsgevonden voelt het spel niet alleen realistisch, maar ook meeslepend. Het constante geschreeuw, de commando’s die je kunt roepen in het Italiaans en het Duits en de historische kaarten maken het voor geschiedenisfans af.