Zelda: The Minish Cap is nog steeds een sterk avontuur in pocketformaat

We hebben een flinke tijd moeten wachten op een nieuwe Zelda-game voor de Nintendo Switch. Als we de remakes en spin-offs niet meerekenen, is de laatste keer dat we aan de slag konden met een echt nieuwe Zelda alweer zes jaar geleden. Breath of the Wild bracht een frisse wind door de franchise en is al jaren het paradepaardje van Nintendo. Volgende maand komt eindelijk het vervolg in de vorm van Tears of the Kingdom. Uiteraard kon ik niet wachten tot de release en besloot ik een gouwe ouwe op te starten, namelijk The Minish Cap.

Ik moet bekennen dat Nintendo mijn schatje is. Zoals een vriend van me dat altijd zo mooi zegt: “Nintendo kan zijn naam op een drol zetten en jij koopt het voor 60 euro.” Nu vind ik dat ik daarin met Zelda wel een punt heb. Het is de beste franchise ter wereld en ik heb de meeste games dan ook helemaal kapotgespeeld. Er is daar een uitzondering op: The Minish Cap. Ik heb daar echt geen reden voor. Ik heb hem namelijk wel meermaals opgestart, maar nooit echt ver gespeeld. Nu de game beschikbaar is op de GBA emulator via Switch Online leek het me tijd om dat te veranderen.

Als ik terug kon in de tijd

Hoewel ik als groot volwassen persoon een heel huis tot mijn beschikking heb waar ik kan spelen, merkte ik dat ik teruggeslingerd werd naar mijn innerlijke kind zodra ik het geluid van de Game Boy Advance hoorde. Dit zorgde er dan ook voor dat ik mijn Switch als handheld meeneem naar de slaapkamer, waar ik in pyjama lekker in bed ga liggen om te spelen. Het voelde weer net als vroeger. Ik weet het, ik word oud.

Na het extreem schattige intromuziekje van The Minish Cap werd ik in de laarzen van Link wakker. Hij wordt op dat moment geroepen door de smid waar hij bij woont, want er is een verrassing in huis. Niemand minder dan je beste maatje Prinses Zelda komt je ophalen voor het jaarlijkse festival in Hyrule Town. Dit jaarlijkse festijn is opgedragen aan de Picori: piepkleine wezentjes die overal in Hyrule te vinden zijn, hoewel enkel kinderen ze kunnen zien. De Picori hebben een zeer grote invloed gehad op de geschiedenis en het maken van het land zoals het nu is. De smid draagt je op een zwaard mee te nemen. Dit is de prijs voor de winnaar van de spelen die op het festival plaatsvinden.

Eenmaal in Hyrule Town geniet je samen met een zeer uitbundige Zelda van alle pracht en praal die daar te zien is. Ze zorgt ervoor dat je uitgerust wordt met een schild. Het is net of ze weet dat gevaar om de hoek ligt.. Want dat gevaar laat uiteraard niet lang op zich wachten. Een tovenaar met de naam Vaati wint de Spelen en jat een belangrijk artefact. Ook versteent hij Zelda, tot groot verdriet van de koning. De koning draagt je op Vaati te stoppen en stuurt je de wijde wereld in om dit te doen.

Kleine Link, grote wereld

De eerste stop van Links avontuur brengt hem naar de Minish Woods. Hier zouden de Picori leven en zij hebben een belangrijke aanwijzing die Link nodig heeft in zijn strijd tegen Vaati. Al snel loopt het pad in het bos dood en zit er niets anders op dan terug te keren. Je loopt tegen twee vijanden aan die een groene muts aan het pesten zijn. Goedhartige ridder die je bent, red je de muts die zichzelf meteen maar op je hoofd drukt. De klassieke Link-outfit is compleet!

De muts kan praten en heet Ezlo. Nu is dat niet het enige wat hij voor je in petto heeft. Wanneer je op specifieke plekken gaat staan, kan hij er namelijk voor zorgen dat je net zo klein wordt als de Picori. Daarmee gaat er uiteraard een compleet nieuwe wereld voor je open. Tijdens de ontmoeting met de Picori wordt duidelijk dat je speciale elementen nodig hebt voor je zwaard waarmee je dan uiteindelijk Vaati kan verslaan. De zoektocht naar deze elementen leidt je tijdens het spel naar alle uithoeken van Hyrule.

Verandering van spijs..

Wat ik oprecht heel erg tof vond aan deze game, is dat deze een gevoel van herkenning oproept terwijl het op veel vlakken verschillend is van de andere titels binnen de franchise. Het heeft uiteraard dezelfde stijl, personages, vergelijkbare puzzels in de al even zo vergelijkbare tempels en hetzelfde doel: Red Prinses Zelda en Hyrule! Toch heeft  de game genoeg elementen die anders zijn dan de andere games. Daarmee maakt The Minish Cap zichzelf memorabel. 

Zo wordt Link de trotse eigenaar van zwemflippers waarmee hij het water kan trotseren. Daarnaast heb je de Cane of Pacci. Een enkele zwaai daarmee zorgt ervoor dat je spullen kunt omdraaien. Tijdens je avontuur kom je met enige regelmaat Mysterious Shells tegen. Het duurt even voor je bij een gekke verzamelaar komt die daar helemaal wild van wordt. Je kunt ze bij hem inruilen tegen verschillende beeldjes. Het heeft geen praktisch nut, of wellicht heb ik dat nog niet ontdekt, maar het is desalniettemin tof om ze in te wisselen.

Het leukste onderdeel van The Minish Cap heb ik echter tot het laatst bewaard, namelijk de Kinship Stones. Deze stenen verzamel je op allerlei plekken, maar ze zijn nog niet compleet. Jij vindt slechts de helft van de set. Je kunt ze compleet maken door ze te koppelen met de Kinship Stones van NPC’s. Ze willen niet allemaal direct met je koppelen, maar door de game heen ontdooien ze wat en tonen meer interesse in jou. Het koppelen van deze stenen zorgt voor leuke verrassingen in de overworld. Zo kun je ineens bij een schat, speciale plek of dat felbegeerde hartje.

Antagonist in paars

Op de Game Boy Advance maakten spelers kennis met Vaati. Dit is de antagonist van de Minish Cap. Het is een van de weinige games waarin Ganondorf geen rol speelt. Ik heb een haat-liefdeverhouding met Ganondorf, maar toch geniet ik er af en toe van om kennis te maken met een andere vijand in de franchise. Vaati is een interessant personage met een achtergrond en doel om toch wel wat begrip voor te hebben, hoewel ik die niet zal verklappen voor je. 

Ik heb genoten van de tijd die ik in het Hyrule van The Minish Cap mocht doorbrengen. Stiekem was het echter nog steeds te kort, want het is nu eind april en ik heb nog steeds te veel dagen om af te tellen naar Tears of the Kingdom. Misschien slim om voorbereidend vast wat andere taken af te ronden, want zodra ik die game in handen heb ben ik een paar weken niet bereikbaar. Ik bedoel: ik moet alle Koroks nog vinden! Het hebben van de drolhoed is een levensdoel, lieve mensen. Oh. en ik geloof dat er ook nog een land te redden is, niet geheel onbelangrijk natuurlijk…