Mercurial World van Magdalena Bay is synthpop voor ruimtevaarders

Soms kan een simpel schoolbandje uitgroeien tot een waar popfenomeen. Zo ging het ook bij Magdalena Bay, een creatief duo uit Miami dat de middelbare school inmiddels ver achter zich heeft gelaten. Nu werken ze vanuit Los Angeles… maar als je naar hun muziek luistert, zou je eerder denken dat ze werken vanuit een ruimteschip in een swingend nieuw sterrenstelsel. Deze maand brachten ze hun derde mini mix-EP uit, maar laten we als introductie bij het begin beginnen: hun debuutalbum Mercurial World.

Naar eigen zeggen was het duo, bestaande uit Mica Tenenbaum en Matthew Lewin, klaar met alle deprimerende muziek op de radio. Dat is goed te merken, want hun eigen muziek is luchtig en eigenzinnig, vaak met een aanstekelijke beat als kers op de taart. Het duo liet zich tijdens de ontwikkeling van Mercurial World inspireren door scifi, het vroege internet en cult aesthetics. Kijk maar eens op hun website: een glitterende, intergalactische chaos die doet denken aan een Hyves-pagina uit de 00’s.

Van sprankelend tot ruw

Het album zelf is eveneens een tikkeltje chaotisch geworden, maar is daardoor wel van begin tot einde vermakelijk en verfrissend. Elk liedje heeft een unieke klank en het duo tovert telkens weer nieuwe synthesizers van allerlei soorten en maten tevoorschijn. Zo horen we sprankelende glitter-synths in Hysterical Us, 8-bit-achtige klanken in Chaeri, en ruwe, crunchy synths in You Lose! en Domino. Ook de verdere begeleiding varieert: het album is qua instrumentatie een reis langs pop, rock, disco, vaporwave en meer. 

Daarbovenop komt nog de meisjesachtige, mysterieuze stem van Mica, die soms doet denken aan Kate Bush of Grimes. Haar zachte stem staat soms in groot contrast met de bombastische synths die door de track galmen. Het is een bijzondere combinatie – alsof een sirene probeert om je naar haar kleurrijke synthpop-wereld te lokken.

Virtuele visie

Die synthpop-wereld werd in 2022 uitgebreid met de Deluxe-versie van Mercurial World. Of je nou van het genre houdt of niet, het is niet te ontkennen dat Magdalena Bay een eigen visie heeft. Waar veel Deluxe-versies gewoon een aantal bonustracks achter het album plakken, maakten Mica en Matthew er een hele nieuwe ervaring van, met een andere volgorde, veel extra interludes (waarin vreemdelingen geheimen opbiechten), akoestische versies en zelfs een compleet vertaalde track (Dominó). De opgebiechte geheimen variëren van humoristisch tot existentieel, en ze doen me wederom denken aan de opkomst van het internet, toen veel mensen de anonimiteit gebruikten om hun hart te luchten. Retro-meets-future dus.

Welke tracks mag je echt niet missen?

Eigenlijk zou ik aanraden om het album op volgorde te luisteren, omdat veel nummers zijn geproduceerd om in elkaar over te lopen. Mocht je het daarvoor te druk hebben, dan zou ik gaan voor Domino of Chaeri. Beide tracks zijn dynamisch en geven een beeld van zowel de zachte als de ruwere kant van het geluid. Of ga voor Hysterical Us, een existentieel vraagstuk verpakt in groovy disco-pop. Wat je ook kiest: prepare for liftoff!