Ouderwets griezelen met Alien: Romulus

Na twee prequels van de hand van ruimtehorror-OG Ridley Scott (Prometheus en Alien: Covenant), nam Fede Alvarez vorig jaar het stokje over en bezorgde ons een sidequel in de Alien-franchise die zeer goed uitpakt. Alien: Romulus speelt zich af tussen Alien (1979) en Aliens (1986) en ziet er dan ook heerlijk retro uit. De film is inmiddels beschikbaar op Disney+ en staat garant voor een avondje ouderwets griezelen. Gordijnen dicht, lampen uit en chips op schoot. Het avontuur begint op Jackson’s Star, een mijnkolonie op een verre planeet in het jaar 2142.

Twintiger Rain Carradine woont daar met haar broer Andy, maar droomt van een interplanetaire verhuizing naar een plek waar je de zon kunt zien. Als haar vertrekvergunning wordt geweigerd, sluit ze zich in wanhoop aan bij een groepje min of meer bevriende jongeren die met een list de planeet willen verlaten. Ze hebben wel brandstof nodig voor de reis en hopen dat te vinden op een verlaten ruimtestation dat is opgedeeld in twee compartimenten: Remus en Romulus. Eenmaal aan boord blijkt echter dat er toch nog leven in het station is. Het soort leven dat mensen doodt. 

Waar gaat Alien: Romulus over?

Alien: Romulus is een vaardig gemaakte variatie op het thema dat we al sinds de jaren zeventig kennen. De  inhalige corporatie Weyland-Yutani en de Xenomorph zijn natuurlijk weer van de partij en het bloed vloeit rijkelijk. Een oude bekende keert terug en een angstaanjagend nieuw wezen doet zijn intrede. Het zorgt voor een fijne mix van actie, avontuur, angst en androids.

Alien: Romulus krijgt nog wel eens de kritiek dat het een greatest hits is van voorgaande delen, maar ik zie dat evenzeer als een compliment. Waarom opnieuw het wiel uitvinden? En vergeet niet dat films als The Godfather: Part II, The Empire Strikes Back en The Two Towers natuurlijk ook stevig op hun voorgangers leunen. Weinig mis mee, toch? Alvarez zorgt voor mooie verbindingen van de verhaallijnen van andere Alien-films in deze sidequel, waarbij er een opvallend grote rol is weggelegd voor de mysteries uit de (ernstig ondergewaardeerde) prequels. Meer ‘black goo’ graag.

Waarom wil ik Alien: Romulus zien en waar kan ik de film kijken?

Alien: Romulus heeft dus alle ingrediënten die je in een Alien-film mag verwachten en ziet er daarnaast uitstekend uit, zeker afgezet tegen het min of meer bescheiden budget van tachtig miljoen dollar. De decors druipen van het onheil en vocht, de techniek heeft die fijne retro-look (groene letters op de terminals) en er is veel gebruikgemaakt van praktische effecten en animatronics. Alien: Romulus lijkt soms uit een ander cinematijdperk te komen en dat geeft zeker voor oude rotten als ik een prettige kijkervaring, maar ook jongere horrorliefhebbers zullen hier zeker van genieten. 

De protagonisten in dit deel zijn dan ook jonge mensen: twintigers op zoek naar een beter leven. De cast bestaat uit veelbelovende, prettig ogende acteurs. Vooral Cailee Spaeny en David Jonsson maken indruk als de zus en broer die samen naar een plek met zon (en paarden) willen gaan.

Alien: Romulus is vanaf nu te streamen op Disney+, evenals alle andere films in de Alien-franchise. Ten opzichte van de bioscoopversie is er nog een en ander aan het uiterlijk van het laatste deel gesleuteld, dus reden te meer om eens een kijkje te nemen.