De albums die 2020 gedefinieerd hebben

Ondanks de ontelbare uitgestelde releases, was 2020 toch rijk aan uitmuntende albums over alle genres die je je kunt voorstellen. Helaas alleen geen tours dit jaar, maar ook dat probleem is op te lossen: live-albums zijn er gelukkig heel wat. Hoe dan ook kun je thuis wel even vooruit met deze lijst, of je nu het liefst luistert op Spotify of op een platenspeler.

Dit is (vanzelfsprekend) een lijst die nooit af zal zijn. Daarom hebben we een aantal albums in de spotlight gezet, en de rest kun je vinden in onze Spotify-afspeellijst. Maar we horen ook graag van jou welke nieuwe muziek je het afgelopen jaar het meest aansprak. Misschien heb je, net zoals wij, wel wat nieuwe artiesten ontdekt die je nu al niet meer kunt missen. In ieder geval vind je onze favorieten hieronder.

Jazz / Blues / Gospel / Soul

Van de honingzoete stem van Gregory Porter word je op slag warm van binnen. Het album All Rise opent met Concorde, een lekker nummer dat meteen goed in het gehoor ligt. Met andere heerlijke upbeat liedjes als Revival Song en Long List of Troubles houdt het album de energie goed vast. Tussendoor hebben de wat meer timide nummers precies genoeg tijd om Porters veelzijdigheid en nuance naar voren te brengen. Uitblinkers in die categorie zijn If Love is Overrated en Merchants of Paradise. Daarin is hij zeker niet bang de muziekinstrumenten voor zich te laten spreken in prachtige saxofoon- en vioolsolo’s. De productie, onder leiding van Troy Miller, is helder en gebalanceerd, waardoor het album kleurrijk uit de verf komt.

Uiteindelijk is de hele plaat een ode aan de liefde. Toch schuwt Porter er nooit van weg de ingewikkelde natuur van de liefde te weerspiegelen. Zelfs aan de typische blues-nummers waarin hij bijvoorbeeld de persoonlijke relatie met politieke microaggressie aangaat, weet hij een positieve draai te geven.

All Rise is ruim 75 minuten lang en houdt je dus wel even bezig. Een absolute aanrader voor iedereen die van muziek houdt.

Rap / Hip Hop

Het was alweer even geleden, maar in 2020 kwam er dan eindelijk weer een nieuw album van Run The Jewels uit. Door de tragische dood van George Floyd besloten Killer Mike en El-P de release nog een week naar voren te halen. Reden hiervoor was dat het album inspeelde op de actualiteit en politieke spanningen die opnieuw naar boven kwamen door deze gewelddadige dood. Helaas zijn dit soort zaken niet nieuw in Amerika, maar Walking in the Snow kwam hierdoor wel extra hard binnen. Killer Mike rapt in het tweede couplet: “And you so numb, you watch the cops choke out a man like me, until my voice goes from a shriek to whisper, “I can’t breathe”.”

Het is niet alleen Killer Mike die waanzinnige raps neer weet te leggen. Ook El-P staat zijn mannetje: “Funny fact about a cage, they’re never built for just one group / so when that cage is done with them and you still poor, it come for you.” Ook nummers als JU$T en Pulling the Pin uiten stevige maatschappijkritiek. Daarbij verschijnen er ook nog eens grote andere artiesten die het album kracht bij zetten. Denk aan Pharrell Williams, Zach de la Rocha, Josh Homme en Gansta Boo. Run the Jewels 4 weet je vanaf het begin af aan te grijpen en laat je niet meer los. Wil je uitgebreider weten wat wij van het album vonden? Lees hier onze review.

Pop-funk /  Nu-disco

Deze plaat was overduidelijk bedoeld voor de dansvloer, maar daar kwam dit jaar natuurlijk niks van terecht. Toen het album in april gelekt werd, besloot Dua Lipa het dan maar meteen uit te geven – een week eerder dan gepland.

De energieke tracks zijn gevuld met kenmerken uit verschillende muziekstijlen als R&B, dance en electro van de jaren ‘70 tot nu. Baslijntjes die uit de funky nummers van Prince of Chic zouden kunnen komen, met daaroverheen een laagje synthpop dat aan de dansmuziek uit de jaren ‘80 doet denken. Tevens is in twee nummers (Love Again en Break My Heart) gebruik gemaakt van goed geplaatste samples. Een heerlijk eclectische plaat dus, en een ambitieus tweede album van de veelzijdige Britse zangeres. 

Voor een popplaat is er op Future Nostalgia verrassend veel gebruik gemaakt van echte instrumenten, wat verfrissend aanvoelt. Dat is goed te horen in de gebalanceerde mix. Die mag natuurlijk een tikje bombastisch zijn maar is ondanks de vele invloeden nooit te druk. Uiteindelijk wordt de mix natuurlijk afgetopt door Lipa’s vocals. Goed gedoseerde one-liners en refreinen die lekker mee te zingen zijn, maken de checklist voor een upbeat, dansbaar album helemaal compleet.

Noise / Industrial / Techno

Soms heb je van die albums die niet precies in een hokje te plaatsen zijn. 2017-2019 van Against All Logic is zo’n album. A.A.L. is het alter ego van de Chileense producer Nicolas Jaar. Het album laat een hele diverse sound horen en committeert zich nergens aan. Hierdoor wordt je drie kwartier lang getrakteerd op een gevarieerd palet aan geluiden.

Daarbij gebruikt A.A.L. wederom hele toffe samples. Zo zijn er fragmenten op het album terug te horen van onder andere Beyoncé, Snoop Dogg en David Bowie. Tof daarbij is dat de samples niet één op één zijn overgenomen uit de originele nummers, maar dat er wel een duidelijk A.A.L.-sausje overheen is gegooid. Hierdoor voelen de samples nieuw en uniek aan.

Hoewel elk nummer eigenlijk wel een genot voor het gehoor is, springt If You Can’t Do It Good, Do It Hard er uit. Het nummer bevat een oude sample van kunstenares Lydia Lunch. Dat sample pakt je vast om je vervolgens niet meer los te laten: “Because if you can’t feed ‘em, kill ‘em / If you can’t kill ‘em, fuck ‘em / If you can’t fuck ‘em, kill ‘em / If you can’t do it good, do it hard.” Dit wordt vervolgens ondersteund door een harde beat en rauwe synthesizers zodat de boodschap duidelijk mag zijn.

Alternatieve rock / Indie

Met zijn klassieke baritonstem is Matt Berninger normaal gesproken de frontman van indierockband The National. Dit jaar bracht hij zijn solodebuut uit. Als je bekend bent met The National, kun je verschillende stijlelementen duidelijk terughoren in Serpentine Prison. Voor het album werkte Berninger samen met mede-bandlid Scott Devendorf maar ook andere muzikanten uit de indierockwereld hebben de muziek verrijkt. Zo heeft Andrew Bird de vioolstukken voor zijn rekening genomen en is Mickey Raphael op de mondharmonica te horen. Ook Harrison Whitford, die eerder samenwerkte met artiesten als Phoebe Bridgers, heeft aan het album bijgedragen.

Berninger houdt het klein op Serpentine Prison: het album bestaat voornamelijk uit redelijk rustige, fragiele nummers die erg mooi naar voren komen door de gastoptredens van de instrumentalisten. Op het nummer Silver Springs zijn gastvocalist Gail Ann Dorsey en Berninger zelf te horen in een prachtig duet. Berninger heeft er altijd al een hand van gehad om vreemde songteksten te schrijven. In zijn solowerk is dat niet anders – soms voelen de teksten wat afstandelijk en onsamenhangend aan, maar op die momenten moet je je gewoon laten meenemen door de muziek. Gelukkig zie je op dat punt: een luisteraar meenemen met muziek, dat kan Matt Berninger als een van de beste.

Elektronisch / Experimenteel / Dance 

Of je nou wilt dansen of heerlijk rustig wilt spacen, met Four Tet kan het allemaal. Op Sixteen Oceans laat de Britse DJ en producer wederom horen waarom hij uniek is in zijn soort. Het album barst van de dansbare muziek aangevuld met psychedelische klanken. Four Tet weet daarbij altijd wel een soort verrassingselement in zijn nummers te creëren.

Insect Near Piha Beach is daar misschien wel het beste voorbeeld van. Het nummer bouwt op met een rustige house beat, maar ontaardt al gauw in een symfonie die aangevoerd wordt door een akoestische gitaar. Het rare psychedelische effect is compleet als het nummer ook nog even in zijn achteruit wordt afgespeeld. 

Verder blinkt het album uit door de schitterende kleine accenten en arrangementen die her en der in de nummers geplaatst zijn. Het geeft elk nummer op het album een unieke touch mee. Het zorgt er direct  voor dat je als luisteraar telkens iets nieuws weet te ontdekken. Four Tet legt de lat al jaren hoog met zijn muziek en weet dat in Sixteen Oceans alleen maar verder te perfectioneren.

Natuurlijk is er nog veel meer muziek uitgebracht dit jaar. Hieronder vind je nog een paar van onze aanraders. Van welke nieuwe muziek kon jij in 2020 geen genoeg krijgen? We horen het graag van je in de comments. Houd vooral onze afspeellijst in de gaten, misschien voegen we jouw aanraders wel toe!

• Maya Hawke – Blush (de uitgebreide luistertip vind je hier)
• Beatrice Dillon – Workaround
• Phoebe Bridgers – Punisher
• Taylor Swift – Folklore

• The War On Drugs – Live Drugs
• Arctic Monkeys – Live at the Royal Albert Hall

• Lianne La Havas – Lianne La Havas
• Fleet Foxes – Shore
• Matt Bianco – High Anxiety
• HAIM – Women in Music pt. 3

• Fleetburner – Fleetburner
• Myrkur – Folkesange
• Woodkid – S16
• Hayley Williams – Petals for Armor
• Steven Wilson – Personal shopper EP

• Biffy Clyro – A Celebration of Endings (de uitgebreide luistertip vind je hier)
• Nothing But Thieves – Moral Panic

• Black Pumas – Black Pumas
• Juniore – Un, Deux, Trois
• Tame Impala – The Slow Rush
• Joywave – Possession
• The Weeknd – After Hours

• Disclosure – Energy (de uitgebreide luistertip vind je hier)
• Romare – Home
• PVRIS – Use Me (de uitgebreide luistertip vind je hier)

• Fiona Apple – Fetch The Bolt Cutters
• Perfume Genius – Set My Heart On Fire Immediately

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]