Forza Horizon 5

Aangezien we al ruim twee jaar niet meer naar festivals kunnen is er een extra reden om uit te kijken naar Forza Horizon 5, waar het Horizon Festival dit keer losgaat in Mexico. In plaats van druilerig Groot-Brittannië, geeft het weelderige en diverse Mexico het grootste virtuele racefeest een podium in dit vijfde deel in de serie.

Ondanks een moeizame start voor de multiplayer, kan ontwikkelaar Playground Games nu al spreken van een succes. Forza Horizon 5 werd in de eerste week door meer dan tien miljoen spelers gespeeld en is naar eigen zeggen daardoor meteen de grootste release in de geschiedenis van Xbox. De bekroning van het ongetwijfeld harde werk dat de studio in de game heeft gestopt is fijn, maar ik ben vooral benieuwd of dit deel de Horizon-serie naar een hoger niveau tilt. Durft de studio risico’s te nemen?

Het Horizon Festival is een explosie van snelle bolides en festivalterreinen, inclusief bijbehorende races op de kaart van het virtuele Mexico van Playground Games. Je kunt je moeilijk voorstellen dat de lokale bewoners het leuk vinden opeens duizenden wagens met 300 kilometer per uur door hun dorpje aan het strand te zien razen. Toch staan de bewoners vrolijk te dansen op hun balkon wanneer je met je Supra een spoor van rubber en rook achterlaat in hun smalle, pittoreske straatjes.

Gelukkig is het Horizon Festival een virtueel racefestijn, waar je geen rekening hoeft te houden met de limieten van de ‘echte’ wereld. Dat betekent ook dat Playground Games maar weinig limieten heeft aan het bezaaien van de kaart met races, evenementen, stuntjumps en andere grote en kleine activiteiten. Als je begint aan de game bouwen ze het nog rustig op door telkens maar een paar races aan de kaart toe te voegen. Naarmate je meer festivalterreinen vrijspeelt, verandert de wereldkaart in een lappendeken van kleine, kleurrijke iconen die om je aandacht vragen.

Het is allemaal wat overweldigend, zeker als je de eerdere games niet hebt gespeeld.. Nu stuurt de game je gelukkig constant terug naar de belangrijkste races, met de tofste verhaallijnen en stunts. Daarnaast is er een nieuw achievement-systeem in de vorm van Accolades dat je altijd een nieuw doel kan geven. Echt verdwaald kun je dus niet raken. Toch kun je de game beter niet opstarten als je de to-do lijst op werk niet voor het weekend hebt afgekregen. De honderden iconen die je aandacht vragen op de kaart van Horizon kunnen namelijk net de verkeerde trigger zijn voor uitstelgedrag.

Niet alleen het aantal races zijn wat overweldigend, ook de beloningen die je ervoor krijgt zijn overdadig. Naast de gebruikelijke credits, krijg je ook constant wheelspins waarmee kleding, verschillende claxons, extra credits en natuurlijk wagens te winnen zijn.

Dit is waar Forza Horizon vaak kritiek om krijgt, omdat het verzamelen van dure bolides geen grote uitdaging is. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een Need for Speed of Gran Turismo, waarin je het wagenpark langzaam uitbreidt. Daar kan ik me niet helemaal in vinden, aangezien het wagenpark in Horizon 5 uit bijna zeshonderd unieke wagens bestaat en het jaren zou duren om deze te verzamelen als er niet een beetje tempo in zit.

Het verzamelen van verschillende auto’s in de Horizon-serie is eigenlijk beter te vergelijken met het verzamelen van Pokémon. Een aantal wagens zijn zeer zeldzaam en kun je alleen op specifieke wijze bemachtigen, maar het gros is prima bij elkaar te krijgen als je rustig doorspeelt. Een beetje verzamelwoede is dus wel op zijn plaats in Horizon 5, helemaal omdat je er extra voor beloond wordt. Je hebt namelijk naast een eigen garage ook een ‘collection’.

Dit is een soort Pokédex – om maar even bij de vergelijking te blijven – waarin je kunt zien welke wagens je in bezit hebt of hebt gehad. Heb je een automerk helemaal compleet? Dan krijg je een extra beloning in de vorm van geld, xp of jawel: opnieuw een nieuwe auto. Zo kun je naar hartelust op zoek naar nieuwe modellen zonder het gedoe van bijna zeshonderd wagens in je eigen garage te moeten stouwen. Of zonder eerst een halfuur te scrollen bij het selecteren van een wagen voor een zondagsritje.

Niet bij alles in Forza Horizon 5 ligt de frequentie en snelheid hoog. De veelbesproken stormen in de game zijn een stuk minder aanwezig dan verwacht. Je komt ze wel meteen tegen tijdens de speciale Horizon-events die als rode draad door de game heen lopen, maar ‘in het wild’ duurde het echt even voor ik in een goede donderstorm terechtkwam. Deze dosering is wel zo prettig, want ik denk dat het raceplezier snel achteruitgaat als je om de haverklap in een zandstorm terechtkomt.

Overigens is de stormfrequentie niet alleen laag om de stormen wat te doseren, maar het sluit op die manier ook beter aan bij de seizoenen van Mexico. Dit vijfde deel heeft namelijk het vier-seizoenen-model dat in Forza Horizon 4 werd geïntroduceerd overgenomen, maar er netjes voor gezorgd dat de seizoenen wel lijken op hoe ze er in Mexico uitzien. De zomer is namelijk het stormseizoen, dus maak je klaar  voor blubber in de jungle en spekgladde circuits.

Wat wel hetzelfde is gebleven zijn de computergestuurde tegenstanders. De tegenstanders in singleplayerraces rijden met regelmaat of veel harder of veel zachter dan de speler. Dit geeft je het gevoel dat je bij de start een race al gewonnen hebt of halverwege merkt dat je nooit meer bij de eerste drie coureurs gaat komen. Playground Games lijkt een goede balans hierin niet te kunnen vinden, want dit was ook al een probleem in vorige delen.

Met de seizoenen van Mexico komen we ook bij de hoofdrolspeler van Forza Horizon 5 aan. Hoewel er een mooie Mercedes op de cover staat en alles om auto’s lijkt te draaien, is de iteratie van Mexico de ster van deze game. Van zanderige woestijnen tot aan Aztekentempels in de jungle: het zit er allemaal in. De game heeft een ongekend divers palet aan biomes, waar veel aandacht aan is besteed. Aan de visuele pracht en praal zal ik weinig woorden vuil maken. Niet om de crew tekort te doen, maar in de verschillende techdemo’s kun je veel beter zien wat voor een details er in deze game gestopt zijn. Het is met recht de allermooiste virtuele wereld die je op dit moment kunt betreden.

Waar Playground Games de homerun slaat is bij het integreren van deze wereld in de gameplay en algehele sfeer van de game. Dit zit in kleine elementen, zoals de skillscore voor het overrijden van een cactus die ‘smactus’ wordt genoemd, maar ook in grotere dingen zoals de muurschilderingen die door Mexicaanse kunstenaars zijn gemaakt. Niet alleen beeldende kunstenaars zijn vertegenwoordigd: ook muzikanten uit Mexico zijn gevraagd hun bijdrage te leveren aan de radiozenders in de game. Deze muziek zorgt voor een welkome variatie op de Dua Lipa’s en Gorillaz op de zenders.

Los van al deze details zorgt de nieuwe wereld voor geweldige nieuwe parcours, waarbij de slapende vulkaan letterlijk en figuurlijk overal bovenuit steekt. De weg omhoog is van de buitencategorie en geeft je een prachtig uitzicht over de rest van de wereld en test tegelijkertijd je vermogen om verschillende haarspeldbochten met de juiste lijn te nemen. De eerste keer dat ik hier omhoog reed kon ik een brede grijns niet onderdrukken en toen moest ik er nog achter komen dat de rit naar beneden een grote driftzone is.

Zelfs als je niet van racen houdt, moet je een keer door het Mexico van Playground Games rijden. Neem desnoods een maandje gamepass, koop in-game een Volkswagen busje en ga lekker touren. Ik verzeker je dat je binnen no-time het vakantiegevoel te pakken hebt.