Skater XL

Liefhebbers van skateboardgames kunnen dit jaar hun geluk niet op. Dit jaar verschijnen er maar liefst drie skateboardgames: de remake van Tony Hawk, Session en Skater XL. Skater XL is de eerste uit dit rijtje die uitkomt. Wij rolden door de digitale straten om je te laten weten of je dit moet spelen of dat je beter op een van de andere games kunt wachten.

Skateboardgames werden groot door Tony Hawk Pro Skater, die in de jaren negentig verscheen. Deze game kenmerkte zich door een gemakkelijke besturing waarbij je verschillende trucs onder de knoppen had. Hierdoor bleef deze game wat arcade-achtig aanvoelen. Later zorgde EA met Skate al voor een iets realistischere benadering. Ontwikkelaar Easy Day Studios gooit het met Skater XL echter helemaal over een andere boeg.

Zo zijn er geen trucjes voorgeprogrammeerd, maar zou alles vloeiend moeten werken door de analoge sticks goed te gebruiken. Zo bestuur je met de linkerstick je voorste voet en met de rechtsterstick je achterste voet. Wil je een kickflip maken, dan moet je dus ook daadwerkelijk je rechtervoet naar achteren plaatsen en deze naar voren drukken om de sprong te maken, om vervolgens met je linkerstick het bord in een draai te trappen. 

Ergens kan ik me enigszins wel voorstellen hoe ontzettend intuïtief dit systeem zou moeten werken. Skaters lieten al weten dat de handeling die je moet doen om de vele bekende trucs na te bootsen wel overeenkomt met de beweging die je met je digitale voeten maakt. 

Wanneer je net als ik echter nog nooit echt op een skateboard hebt gestaan, is het allemaal wat ingewikkelder. Dat komt doordat je niet stuurt met je analoge sticks. Wanneer je naar links of naar rechts wilt draaien, heb je de schouderknoppen nodig. Dit zorgt zeker in het begin voor de nodige frustratie, omdat je per ongeluk een truc inzet terwijl je bijvoorbeeld naar links wilt sturen. Dit heeft vele valpartijen tot gevolg. 

Raak je eenmaal gewend aan de besturing, dan ben je er nog niet. Aangezien er geen vaste knoppen zijn voor trucjes zoals in andere skategames, moet je alles met sticks en schouderknoppen doen. De schouderknoppen gebruik je daarbij om je board in de lucht vast te pakken. Met je de linkerschouderknop pak je het bord met je linkerhand vast en met de rechter de rechterkant. Je kunt trucs proberen te maken door gewoon van alles en nog wat uit te proberen, maar ook dit levert weer vele valpartijen op.

Gelukkig heeft de game een challenge-mode. In deze modus kies je een truc die je wilt leren en vervolgens krijg je een hologram te zien die deze voordoet. Tegelijkertijd zie je in je scherm wat je op je controller moet doen om deze truc ook daadwerkelijk na te bootsen. Vervolgens is het de beurt aan jou om dit te doen. Op deze manier leer je de verschillende trucs kennen en krijg je door hoe je meer doet dan een kickflip of heelflip.

Zodra je een paar van deze uitdagingen hebt voltooid, ben je wel klaar voor iets nieuws. Helaas ontdek je dan het grootste pijnpunt van deze game: er is verder niks te doen. Skater XL dropt je om te beginnen in de Easy Day High School-map en vanuit hier kun je nog zeven andere maps kiezen. Vier daarvan zijn gemaakt door Easy Day en drie daarvan door de community. Helaas voelen alle maps leeg aan.

De High School- en Los Angeles-map zijn behoorlijk groot, maar de andere vallen qua grootte allemaal tegen. Tel daarbij op dat er niks in de wereld gebeurt en de verveling begint al snel toe te slaan. Er rijdt geen verkeer, er lopen geen mensen en er zijn geen andere bewegende onderdelen, waardoor er weinig dynamiek in de wereld zit.

Na een half uur een beetje trucjes proberen na te doen in de challenge-mode en vervolgens nog tien minuten zelf rond te skaten, ben je eigenlijk wel klaar met de game. Er zijn helaas geen extra outfits te verzamelen voor je personage en er zijn ook geen andere leuke collectables in de game gestopt. Het is echt een gemiste kans van ontwikkelaar Easy Day om de game nog enigszins interessant te maken.

Ondanks dat je geen dingen kunt verzamelen voor je personage, kun je hem of haar wel aanpassen. Zo zijn er een aantal andere kledingstukken waarmee je het personage een eigen look kunt geven. Ook is er de mogelijkheid om je eigen skateboard aan te passen. Merken als Converse, Primitive en DC zijn vertegenwoordigd in de game.

Helaas draait de game in dit gedeelte zo slecht dat het bekijken van een kledingstuk er al voor zorgt dat de game twee seconden moet laden. Wanneer je door de shirtjes heen scrollt, bouw je dus meer ergernis op dan dat het nieuwe toffe shirtje je uiteindelijk oplevert. Verwacht ondanks de toffe merken overigens niet al te veel van de customization. Wanneer je de wielen van je skateboard een andere kleur wilt geven, heb je maar keuze uit vijf wieltjes.

Wat ik ook graag zou willen customizen, is de soundtrack. Niet dat die niet goed is, maar hier is door de ontwikkelaar een rare keuze gemaakt. De soundtrack speelt elke keer in exact dezelfde volgorde af. Wanneer je de game opstart, word je dus telkens getrakteerd op hetzelfde muzikale programma. Het is hierbij niet mogelijk om in een menu zelf te kiezen welke nummers je wel en niet wilt horen. Anno 2020 moet zoiets in een game toch wel kunnen.

Wat gelukkig wél kan, is skaten in enkele indoor skatehallen. Deze zijn keurig nagemaakt en ondanks dat ze dus nauwelijks dynamisch zijn, laten ze je lekker rondskaten op halfpipes en zijn er buizen om op te grinden en leuke plekken om te springen. Bij de maps die zich buiten afspelen, is er echter iets vreemds aan de hand: ze hebben hele gekke onzichtbare muren. 

Ik begrijp best dat een map een grens moet hebben en dat dit moeilijk te realiseren is als je een stad met straten na hebt gemaakt. Het probleem is dat de grenzen van een map nu zijn aangegeven met hele lage struiken of hekken. Terwijl je op andere plekken over hoge muren, auto’s of banken springt, val je hier gewoon meteen naar de grond als je over dat lage hekje springt. 

Wanneer je dan valt, ziet dat er heel knullig uit. Er zijn niet echt physics toegevoegd voor verschillende valpartijen en hierdoor val je altijd op dezelfde manier. Het komt het realisme dat de ontwikkelaar voor ogen had niet ten goede.

Waar de physics qua het bewegen op je skateboard prima voor elkaar zijn, geldt dit niet voor je airtime. Neem bijvoorbeeld de map The Big Ramp. Deze map bestaat, zoals de naam al doet vermoeden, uit een grote ramp. Wanneer je in de lucht hangt, lijkt de airtime enorm. Hierdoor doe je binnen de kortste keren al een 900 of zelfs een 1080. Het heeft echte skaters maanden gekost om deze trucs onder de knie te krijgen.

Het oogt heel apart in lijn met de game. Waar de game grootse plannen had om een zo realistisch mogelijke skateboardervaring neer te zetten, faalt dat eigenlijk in elk opzicht. De wereld is leeg, de physics zijn gek en game zit vol met technische mankementen. Het lijkt er dus op dat je beter op een van de andere twee games kunt wachten.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]