Schim wil vooral graag een kunstwerk zijn

Een platformer waarin je alleen op schaduwen mag staan: het klinkt als kinderspel en het is ook precies wat je doet in de game Schim. Een unieke platformer waarin je Nederland verkent en er onverwacht ook nog een gevoelig verhaal verteld wordt.

In de aanloop naar de release van Schim was er geen gebrek aan aandacht voor de game. Tijdens de Nintendo Indie World in april werd het getoond en ook was de game onderdeel van Steam Next Fest waar wij voor het eerst kennis maakten met Schim. Bij Pixel Vault kunnen we er dus ook moeilijk om heen en dus achtervolgden we onszelf met onze eigen schaduw door tientallen kleurrijke levels. 

Schaduwloos

Schim heeft geen voice-overs of tekst waarmee het verhaal verteld wordt. In plaats daarvan wordt alles wat de game je wil vertellen duidelijk gemaakt door middel van beeldtaal. Meteen vanaf de introductie waarin je met je schaduw‘blobje’ leert navigeren, wordt helder dat de makers meer dan alleen leuke puzzels en mooie levels wilden maken. 

Terwijl je een ogenschijnlijk onschuldige tutorial doorspeelt, vertelt Schim meteen de achtergrond van het verhaal waardoor je uiteindelijk al die levels als schaduw doorbrengt. Je volgt het hoofdpersonage dat opgroeit en door alle verschillende fases van zijn jonge leven gaat. 

Aan het einde van de tutorial raakt de hoofdpersoon door een aantal gebeurtenissen die kort op elkaar volgen zijn schaduw kwijt. Het doel is om als schaduw van de hoofdpersoon weer terug te vinden. Wat volgt is een reis door prachtige levels die zeker voor Nederlandse spelers erg herkenbaar zijn. 

Van de Amsterdamse grachten tot aan Friesland

Fietspaden, bakfietsen, grachten, herenhuizen: veel omgevingen in Schim zijn duidelijk gebaseerd op Nederlandse steden, dorpen en landschappen. De herkomst van ontwikkelaarsduo Ewoud van der Werf en Nils Slijkerman komt overal terug in de levels waar je als schaduw doorheen beweegt. Je springt van fietsenrekken naar barbecues langs de grachten. 

Dat wil niet zeggen dat de game alleen maar herkenbaar is voor wie dagelijks langs de Amsterdamse grachten fietst. Je komt ook door straten met rijtjeshuizen of rustige omgevingen met parken en plantsoenen. Dit alles wordt weergegeven in de bijzondere stijl die de makers voor deze game hebben ontwikkeld. Door te spelen met schaduw en licht en dat uit te vergroten, voelt de game als een bewegend prentenboek aan. 

Herhalend zoekplaatje

Het voelt natuurlijk om als schaduw door de wereld heen te bewegen en objecten te gebruiken om je doel te bereiken. Daardoor valt het ook meteen op als je soms omwille van een puzzel geen gebruik kunt maken van een auto die langsrijdt. Je kunt op sommige momenten tot de rand van het level meebewegen met een voertuig, maar je wordt er soms ook net zo makkelijk uitgegooid. 

Dat kan soms wat frustrerend zijn, mede omdat sommige elementen herhaald worden. Een heftruck activeren zodat je via de schaduw van de draagvork een stukje verder kunt springen is de eerste keer een leuke vondst. De tweede keer voel je je heel slim omdat je het trucje weet, maar de derde keer gaat het repetitief voelen. 

Daarom kun je Schim het beste in wat kortere sessies spelen. Als je te veel gaat focussen op het halen van het level en het terugvinden van je persoon, heb je niet de tijd om rustig in de levels rond te kijken. Elk level is een soort zoekplaatje waarin van alles gebeurt en het is de moeite waard om deze omgevingen rustig in je op te nemen. 

Niet de allerbeste, wel het meest idyllische

Overigens krijg je daar niet altijd de tijd voor, want sommige stukken in het spel zijn best pittig. Met name de nachtelijke levels vragen om goede timing en aardig wat inzicht. De koplampen van een voorbijrijdende auto kunnen namelijk zorgen dat er een schaduw ontstaat achter een lantaarnpaal, maar dan moet je wel snel springen. En als je vervolgens in het licht van die koplampen terechtkomt, word je een stuk teruggeslingerd. Uiteindelijk hoef je voor Schim geen meester in platformers te zijn, als je maar genoeg geduld hebt. 

Toch zit de meeste uitdaging in het zoeken naar de juiste weg. Soms is onduidelijk wat de game precies van je wil en wat de juiste weg is. Met een druk op de knop kun je vaak wel zien wat de volgende bestemming is voor je schaduwblobje, maar de route ernaartoe kan wat verwarrend zijn op het frustrerende af. Zeker in een level waarin ik herhaaldelijk terug naar het begin moest, zonder dat mij uitgelegd werd waarom dat zo was, verdween mijn Steam Deck bijna met een boog in de hoek van de kamer. 

De kracht van de game zit dan ook niet zozeer in het platformerelement, maar vooral in de omgevingen en het verhaal dat zonder een gesproken of geschreven woord verteld wordt. Als je Schim gewoon af en toe oppakt om lekker door een idyllisch prentenboek te springen, dan heb je waarschijnlijk niet eens door dat het niet de allerbeste puzzelplatformer is.

Schim  is vanaf 18 juli verkrijgbaar op pc, Switch, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S.

Conclusie

Schim trekt met zijn tekenstijl en bijzondere kleurgebruik meteen je aandacht. Zeker voor Nederlanders is het een prachtig, herkenbaar prentenboek waar je als schaduwblobje doorheen springt. De levels zijn iets heel anders dan je gewend bent doordat alles afhangt van het licht en de schaduwen die dit werpt. Toch zit er aardig wat herhaling in Schim, waardoor de game als puzzelplatformer wat repetitief wordt. Maar laat dat je er niet van weerhouden om Schim op te pakken, want daarvoor is de game een te mooi kunstwerkje.

Pluspunten

• Prachtige grafische stijl
• Herkenbaar voor Amsterdammers tot aan Friezen
• Leuke platformer door het spel met schaduw en licht

Minpunten

• Is soms wat repetitief
• Niet de beste platformer

Beeld: Extra Nice

Beeld: Extra Nice