Persona 5 Royal

Atlus brengt vrijwel elk deel van Persona meerdere malen uit, met allerlei toevoegingen. De tijd is nu aangebroken dat we een ‘enhanced’-versie krijgen van het in 2016 uitgekomen Persona 5. De oorspronkelijke titel werd goed ontvangen door het publiek. Dit dankzij het goede verhaal, de vloeiende gameplay en de flitsende graphics. Atlus ziet er daarom dan ook niet tegen op om ook dit deel opnieuw uit te brengen, in de vorm van Persona 5 Royal.

Een review als deze is als het ware op te delen in twee delen, namelijk wat er extra is toegevoegd ten opzichte vanuit de versie uit 2016 en hoe Persona 5 Royal op zichzelf staat. Voor de nieuwkomers zal ik net wat meer ingaan op alles dat Royal te vertellen heeft, maar daarnaast bekijk ik ook of de game wel toegevoegde waarde heeft voor de veteranen van de titel.

Welkom (terug) op Shujin Academy. De hoofdrol van Persona 5 Royal is weggelegd voor een mannelijke tiener, van wie je de naam zelf mag kiezen, die door een aanklacht van geweldpleging van zijn oude school is gestuurd. Zijn ouders sturen hem naar een voogd in een andere stad, waardoor hij dus ook op een nieuwe school terechtkomt. Als nieuwkomer gaan er genoeg geruchten over hem rond in de wandelgangen van Shujin Academy, waardoor het hem niet makkelijk wordt gemaakt. Hij is gelukkig niet de enige die als buitenbeentje wordt gezien en al snel sluit hij een vriendschap met Ryuji.

Nadat hij Ryuji tegenkomt, gebeurt er al snel iets raars. De school is veranderd in een kasteel en daar gebeuren de meest vreemde dingen. Wanneer je in een hoek gedreven wordt, blijkt dat jouw personage een speciale kracht bezit. In de game wordt dit een Persona genoemd. Dit is als het ware je rebelse kant, die het personage de kracht geeft om te vechten. Na je ontsnapping kom je achter het bestaan van een rare app op je telefoon en maak je langzaam kennis met de Metaverse.

De Metaverse is het onderbewustzijn van mensen. Sommige mensen zijn zo slecht of hebben zo’n verstoorde blik op de realiteit, dat hun onderbewustzijn een gevaarlijk paleis vormt. Niet iedereen kan daar zomaar naar binnen, maar onze protagonisten wel. Doordat deze mensen allemaal rottigheid uithalen in de wereld, besluiten jij, Ryuji en enkele andere personages om een stukje van hun hart te stelen uit de Metaverse. Dit zou ervoor moeten zorgen dat de personen zich in de echte wereld ook anders gaan gedragen…

Nu is dat stukje hart stelen nog lang zo makkelijk niet en de paleizen zorgen stuk voor stuk voor een unieke uitdaging. Het is de bedoeling dat jij het stukje treasure vindt dat zich in dit onderbewustzijn bevindt. Het jatten van deze treasure staat gelijk aan het stelen van een stukje hart. Deze paleizen komen in allerlei soorten en maten: denk bijvoorbeeld aan een kasteel of museum. In de Royal-editie zijn de paleizen enigszins aangepast door de toevoeging van een grijphaak. Hierdoor zijn de paleizen voor de veteranen ook wat interessanter gemaakt, zodat die spelers niet meteen alles herkennen uit het origineel.

De eindbazen van de paleizen zijn aangepast met nieuwe fases, waardoor je tactiek uit het origineel niet altijd meer werkt. Ook is een achtste paleis toegevoegd aan het derde semester, dat voorheen niet speelbaar was. Uit spoiler-oogpunt zeg ik hier verder bewust niks over. Verhaaltechnisch zijn er best een aantal zaken veranderd in de Royal-editie ten opzichte van Persona 5. Er zijn een aantal nieuwe personages toegevoegd, zoals de schoolpsycholoog Maraki en een nieuw speelbaar personage genaamd Kasumi.

Atlus heeft zijn best gedaan om deze toevoegingen zo goed mogelijk te verwerken in het verhaal. Voor iemand die het origineel heeft gespeeld, is het verhaal nog steeds vloeiend en voelt het niet aan als knip- en plakwerk, dus daar ben ik zeer over te spreken.

Een groot deel van de game bestaat uit het opbouwen van relaties met de rest van personages. Deze personages worden Confidants genoemd. Dit kunnen personages zijn zoals je klasgenoten, maar ook bijvoorbeeld een journalist of een politicus. Door een relatie met deze confidants op te bouwen, speel je bepaalde bonussen vrij. Zo kun je contact maken met een docent en als je een beetje een band met haar opbouwt, wil ze wel eens een oogje toeknijpen als je niet oplet tijdens de les.

De game geeft je op sommige momenten serieuze stress, door aan jou over te laten hoe je de dag indeelt. Je krijgt regelmatig meerdere berichtjes van je confidants, die graag tijd met jou willen doorbrengen. Hoe leuk het ook is om met vrienden op stap te gaan, kan het heel lonend zijn om een avondje te lezen of te studeren. Je hebt namelijk met meerdere skills te maken, zoals bijvoorbeeld kennis, en deze moeten ook geleveld worden als je het maximale uit de game wilt halen. Niet buitenspelen zonder goede cijfers, jongens en meisjes.

In het origineel vond ik het kiezen tussen alle mogelijkheden een groter probleem dan in Royal. Atlus heeft er namelijk voor gezorgd dat je iets vaker een vrije invulling kan geven aan je avond dan voorheen. Het origineel dwong je vaak om gewoon te gaan slapen, waardoor je een ingame avond kwijt was.

Hierboven beschrijf ik al dat het opbouwen van relaties voor mooie bonussen kan zorgen. Dit is ook terug te zien in de turn-based gevechten die in de Metaverse gevoerd moeten worden. Om de schaduwen in de Metaverse te bestrijden, moet je ze een goed pak rammel geven. Dit werkt vloeiend en het helpt ontzettend dat de muziek tijdens de gevechten erg passend is, waardoor je het knokken met het grootste plezier doet. Je kunt vechten met melee-wapens, vuurwapens of de krachten van je Persona’s.

Je teamgenoten hebben allemaal hun eigen Persona die, naarmate het spel vordert, steeds beter wordt en nieuwe vaardigheden leert. Elke Persona heeft zijn eigen vaardigheden: zo kun je een vijand bijvoorbeeld raken met een bliksemstraal, je eigen teamleden extra sterk maken door ze te buffen en de vijanden slapper maken door ze te debuffen. Gelukkig zijn er genoeg mogelijkheden om jezelf en je team compleet overpowered te maken.

Jouw teamgenoten hebben beschikking tot één enkele persona, maar dit geldt niet voor de hoofdpersoon. Hij is een zogenaamde wildcard: dit houdt in dat hij meerdere Persona’s tot zijn beschikking heeft. Deze Persona’s zijn te trainen, maar ook te fuseren met elkaar. Met het fuseren kun je sommige vaardigheden doorgeven aan de nieuwe Persona. Hierdoor kun je bijna oneindige combinaties Persona’s met verschillende vaardigheden maken.

Naast het fuseren is het ook mogelijk om Persona’s tijdens de gevechten over te halen om met jou te gaan vechten. Deze mogelijkheid krijg je als je alle Persona’s tijdens een gevecht op hun zwakke plek weet te raken en soms ook als ze nog in hun eentje over zijn. Door een dialoog aan te gaan met de Persona, krijg je de keuze uit een aantal reactiemogelijkheden. Kies je hieruit beste reactie, dan biedt de Persona zich aan om je te komen helpen. Lukt dit niet helemaal, dan krijg je wat geld of een voorwerp; maak je hem boos, dan roept de Persona er nog wel eens wat vriendjes bij.

Wat ik tof vind aan Royal, is de toevoeging van showtime-momenten. Dit zijn speciale aanvallen met twee van de personages uit je team, waarbij ze samen een soort show opvoeren. Deze aanvallen worden verzonnen tijdens het verhaal en hierdoor is er ook meer interactie onderling, zonder dat de hoofdpersoon erbij betrokken is. Zo lijkt het ook meer alsof de personages onderling gewoon een relatie hebben. Daarnaast is de Thieves Den nieuw: een persoonlijk paleis dat je zelf kunt inrichten met awards die je verdient tijdens het spelen.

De originele uitvoering van Persona 5 was al een van mijn top-JRPG’s, waarvan ik dacht dat die eigenlijk niet te overtreffen was. Toch zitten er in Persona 5 Royal quality of life-verbeteringen waarvan ik niet eens wist dat ik ze nodig had, zoals het herladen van je munitie. In plaats van een keer per dag, herlaadt die gewoon na elk gevecht. De toevoegingen aan het verhaal zijn perfect geïntegreerd, waardoor je vloeiend in het spel blijft.

Er is zeker 20 tot 30 uur extra gameplay te vinden in deze game, waardoor deze versie ook zeker nog van toegevoegde waarde is voor de veteranen. Daarnaast is het een geweldig startpunt voor beginners. Dikke tip voor diegene die deze game voor het eerst oppakt: speel gewoon lekker de game en doe wat je zelf wilt. Je komt ook bij het einde als je niet alles perfect doet.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]