Paper Mario: The Thousand-Year Door kan zo duizend jaar mee

Wie in 2004 de trotse bezitter van een Nintendo GameCube was, had de optie om een gloednieuwe en bijzondere Mario-game op te pikken. De opvolger van de originele Paper Mario was in alles groter en gedurfder. Voor wie in 2004 geen GameCube had, was Paper Mario: The Thousand-Year Door echter een ongrijpbare schim. Een schim die tegelijkertijd ontzettend populair en ontzettend moeilijk verkrijgbaar was. Maar na twintig jaar staat de game met een HD-remaster weer in de schijnwerper – nog groter en gedurfder dan eerst!

Fans hebben lang moeten wachten op een nieuwe kans om zich in de wereld van Paper Mario: The Thousand Year Door te storten. De game was met geen mogelijkheid te spelen op alle consoles na de Wii en op de Virtual Console was er slechts radiostilte. De game was dan wel moeilijk verkrijgbaar, het heeft zeker niet twintig jaar alleen maar stof opgebouwd. Met de unieke settings, kleurrijke personages en gevarieerde gameplay spreekt de originele game al decennialang tot de verbeelding. Spoiler alert: de appel valt niet ver van de boom.

Lang geleden, in het verre Rogueport…

Het verhaal van Paper Mario: The Thousand-Year Door kan bijna niet meer cliché beginnen. Het is een openslaand boek dat begint met “lang, lang geleden.” Een rijke stad zinkt na een ramp, een legendarische schat blijft achter. We gaan op jacht! Maar dit generieke intro kan niet meer misleidend zijn voor wat je te wachten staat als je het avontuur van The Thousand-Year Door betreedt.

De game draait om een legendarische schat die naar geruchten begraven ligt onder het aftandse en verwaarloosde Rogueport. Of als je in het Nederlands speelt, het heerlijk vertaalde “Boevechem.” De schat zou achter een enorme deur te vinden zijn: de titulaire Thousand-Year Door. Om die te openen moet je dan weer zeven kristallen sterren verzamelen. O ja, en Prinses Peach is gekidnapped. Door aliens. Hou je vast: we laten de clichés achter ons. Tijd om eens een goed beeld te schetsen van hoe bizar deze game echt is. 

Een platte, bomvolle wereld

De centrale locaties in Mario-games zijn vaak gemoedelijke stadjes vol vredelievende Toads. Er is regelmatig wel een probleem dat je op moet lossen, maar de inwoners zijn meestal vriendelijk en behulpzaam. Rogueport gooit het over een andere boeg. Direct na aankomst word je geconfronteerd met een poging tot kidnapping, een overval, vloekende en tierende bewoners en een enorme galg op het marktplein. De omgeving doet de naam “Boevechem” absoluut eer aan. De remaster werkt het concept van Rogueport nog verder uit. De plassen water en omgevallen vuilnisbakken maken het geheel tot een ranzige achterbuurt waar alleen criminelen en andere verdachte types hun heil zoeken. Heerlijk.

Je zoektocht naar alle kristallen plekken leidt je naar allerlei bizarre uithoeken. Van een middeleeuws kasteel tot een sinister schemerdorp en van een vliegende boksring tot een hoofdstuk direct uit Agatha Christie’s Murder on the Orient Express. Elke setting gaat gepaard met memorabele personages en specifieke gameplay. Zo moet je in het ene hoofdstuk alle vijanden onder specifieke voorwaarden verslaan en in een andere moet je samen met 101 wezentjes puzzels oplossen. De game verveelt niet snel. Zeker niet omdat je in alle gevechten je vergezeld wordt door een enthousiast, maar onvoorspelbaar publiek.

Mario hoeft het gelukkig niet allemaal alleen te doen. Net als zijn voorganger maakt Paper Mario: The Thousand-Year Door gebruik van een partnersysteem. De partners zijn nuttig tijdens de gevechten en geven je nieuwe krachten erbuiten. Met de één kun je kleine stukjes vliegen, met de ander kun je letterlijk de grond in zakken. De partners zijn stuk voor stuk fascinerende personages die na het avontuur in je geheugen gegrift zullen staan. Dit alles is nog maar een voorproefje.

Jij krijgt een backstory, jij krijgt een backstory, iedereen krijgt een backstory!

Paper Mario: The Thousand-Year Door is een masterclass als het aankomt op dialoog en script. Vrijwel alle personages hebben een naam, tot op de meest willekeurige Goomba in Rogueport aan toe. Daar stopt het niet. Ze hebben allemaal iets kenmerkends, een of andere eigenaardigheid. Daarbij ligt de nadruk wel op eigenaardig.

Zo is er een Goomba die vieze onderbroeken koopt, hoewel niet wordt uitgelegd waar hij ze nou eigenlijk voor gebruikt. Als je kraaien afluistert, hebben ze het over de energietransitie of de internetsnelheid van hun vriend. Luigi beleeft een volledig parallel avontuur waarbij hij Prinses Eclair moet redden uit het Wafelkoninkrijk. Hij vertelt je er trots alles over, terwijl zijn eigen partners je inlichten hoe het echt zit. 

Zelfs Bowser is van de partij, die − gefrustreerd dat iemand anders Peach heeft gekidnapt − telkens één hoofdstuk op jou achterlopend de hele boel aan gort slaat. Óf eventjes stopt om pal door een muur heen te vliegen of tegen een poster te praten. Bowser heeft met zijn comic relief-rol de rol van zijn leven.

Vers papier

De HD-remaster van Paper Mario: The Thousand-Year Door zit ‘m met name in de grafische weergave van de game. Het straatbeeld, de personages en de enorme rekwisieten waar de game bol mee staat zien er allemaal een stuk beter uit. Alles is voorzien van een nieuwe belichting, waardoor de game een stuk minder mat aanvoelt dan het GameCube-origineel. 

In algehele zin verzet de remaster veel werk om de game dynamischer en sfeervoller aan te laten voelen. De muziek speelt daar een belangrijke rol in. De soundtrack van het origineel was al heel sterk, maar de remaster speelt daar verder op in door de muziek dynamisch te maken. De muziek in Rogueport, de battle-muziekjes, alles verandert afhankelijk van wat je doet. Sta je stil tijdens een gevecht om even na te denken? Dan verandert de muziek naar een rustigere percussie-versie. Loop je in Rogueport een winkel binnen? Dan krijg je een muzak-versie van het muziekje. Al die kleine veranderingen helpen om de wereld zo veel dynamischer te maken.

Helaas innoveert de game niet heel erg op de gameplay. Er zijn wel een paar kleine verbeteringen. Je kunt makkelijker van partner wisselen en er zijn nieuwe snel-reisopties onder Rogueport. Deze aanpassingen zijn meer dan welkom, maar ze pakken het echte probleem niet aan. Sommige delen van de game hebben last van backtracking. Meerdere keren hetzelfde lange stuk lopen en daar dezelfde vijanden bevechten, is simpelweg ontzettend saai. Nintendo had daar wat meer mogen innoveren. Ondanks dat kleine kritiekpunt is de game ontegenzeggelijk geslaagd.

Paper Mario: The Thousand-Year Door is nu verkrijgbaar voor Nintendo Switch.

Conclusie

De HD-remaster van Paper Mario: The Thousand-Year Door doet wat het moet doen. Dankzij de betere graphics en muzikale updates zet het een tijdloze klassieker in een nieuw jasje mee. Generaties die geen kans hebben gehad om het origineel te spelen krijgen nu een kans om een fantastische game zelf te gaan beleven en alle bizarre verhalen en personages in hun brein te verankeren.

Pluspunten

• Een verpletterend en belevenisvol avontuur
• Sterke personages en goed geschreven dialoog
• Grafische en muzikale verbeteringen
• Quality-of-life verbeteringen

Minpunten

• Weinig innovatie qua gameplay

Beeld: Nintendo.

Beeld: Nintendo.