New Pokémon Snap

In 1999 bracht Nintendo de originele Pokémon Snap op de markt. Voor vele fans is dit nog altijd een nostalgisch hoogstandje, maar de game was nou eenmaal gelimiteerd door de techniek van die tijd. Nu, meer dan twintig jaar later, kunnen we opnieuw onze fotocamera’s oppakken, ditmaal op de Switch. In deze review kijken we naar New Pokémon Snap om te zien hoe de game is gegroeid en hoe de game speelt zonder de begrenzingen van de oude techniek.

Als je als kind van Pokémon hield, zul je vast ooit ook hebben gedroomd van leven in de Pokémon-wereld. New Pokémon Snap belooft precies dit: de meest realistische Pokémon in een game ooit. Het is dus hoog tijd om de fotocamera in de hand te nemen en dit avontuur aan te gaan om te zien of de game deze belofte waarmaakt.

In New Pokémon Snap speel je een jonge natuurfotograaf die naar de Lental-regio is gekomen. Hier help je Pokémon Professor Mirror in zijn onderzoek naar het Illumina-verschijnsel. Dit doe je door op expedities te gaan naar de verschillende eilanden van de regio. Hier tref je een adembenemende hoeveelheid Pokémon aan in hun natuurlijke habitat. Door deze te fotograferen vul je de Photodex, waarmee je de Professor helpt in zijn onderzoek.

Elk eiland in de regio heeft zijn eigen ecosysteem, wat ervoor zorgt dat je diversiteit in de verschillende levels hebt. Het ene moment rijd je door een dichte jungle en het andere moment zwem je onder water. De meeste levels hebben ook een nachtversie waarin Pokémon weer ander gedrag vertonen en in sommige levels zijn er geheime zij-routes die je geheel nieuwe Pokémon laten zien. Deze verschillende levels zorgen ervoor dat de game je blijft verrassen.

Hoe verder je in de game komt, hoe meer tools de game je geeft om te interacteren met de verschillende Pokémon. Zo kun je een appel naar Pokémon gooien om hun aandacht te trekken of een muziekje spelen. Niets bracht me meer vreugde in de game dan een groep Bellossoms die een hula-dans deden toen ze m’n muziek hoorden.

Deze interactie met de Pokémon is precies waar New Pokémon Snap zijn kracht vindt. Elke Pokémon heeft zijn eigen persoonlijkheid. Dit missen van een persoonlijkheid was een probleem dat in andere Pokémon games soms pijnlijk zichtbaar was. Neem bijvoorbeeld de Wild Area uit Pokémon Sword and Shield, waar de Pokémon soms levenloos leken voort te bewegen. Door de opzet van een game als New Pokémon Snap lukt het deze valkuilen te ontwijken en creëert Nintendo daarmee een extreem levendige wereld.

Wat ook sterk is, is dat je relatie met de Pokémon groeit door je avontuur heen. Als je een level vaker speelt gaat je onderzoeksniveau voor dat specifieke level omhoog. Dit betekent dat de Pokémon in dat level gewend aan je raken en daardoor nieuw gedrag naar je toe vertonen. Zo blijven Pokémon die eerst voor je wegrennen, staan en zwaaien ze naar je of poseren ze op een grappige manier.

Dit zorgt ervoor dat de Pokémon in de levels verhalen vertellen. Zo was er een Skorupi die overdag door een tornado mee werd gezogen. Toen ik datzelfde level in de nacht bezocht, viel er op dezelfde plek plots een Skorupi uit de lucht. Dit soort kleine details zorgen ervoor dat je telkens weer wat nieuws ontdekt.

Na elke expeditie volgt het moeilijke moment. Je moet dan namelijk gaan beslissen welke van de tientallen foto’s die je hebt gemaakt tijdens de expeditie goed genoeg zijn om aan de professor te laten zien. Dit is waar voor mij het plezier in de game een stuk minder werd. 

Voor elke Pokémon zijn er vier plekken voor foto’s in de Photodex beschikbaar. Deze worden beoordeeld met een tot vier sterren. Aan het einde van de expeditie kun je per Pokémon maar één foto laten beoordelen. Gelukkig geeft de game aan hoeveel sterren de foto waard is, maar niet waarom een foto die hoeveelheid sterren waard is.

Dit betekent dus dat als je een Pokémon in de Photodex compleet wilt hebben, je die Pokémon in minstens vier expedities moet hebben gefotografeerd. Zelfs al maak je in een expeditie vier foto’s van een Pokémon die perfect over de vier sterren verdeeld zijn, mag je er nog steeds maar één kiezen. Het is logisch dat de game je hiermee wil dwingen om levels meerdere malen te spelen, maar het zorgt ook voor frustratie doordat het niet duidelijk is hoeveel sterren een foto precies waard zal zijn.

Dit verplicht selecteren van de foto’s neemt meer tijd in beslag dan je lief is en staat in schril contrast met het grote plezier van de foto’s maken. Gelukkig is er daarom een auto-select-functie waardoor je deze stap over kunt slaan. Ik moet bekennen dat ik na vier levels altijd voor de auto-select ging, zodat ik daarna weer zo snel mogelijk het veld in kon gaan.

Wat echter wel leuk is om te doen als je terugkomt van je expeditie is het editen van je foto’s. Zoals de meeste moderne games bevat New Pokémon Snap een photo mode. Dat kon natuurlijk niet ontbreken in de game die draait om foto’s maken en de game maakt er dankbaar gebruik van.

Mijn favoriete tool van de photo mode is de re-snap-functie. In het heetst van de strijd – ik bedoel de expeditie – is het niet altijd even makkelijk om het perfecte shot te krijgen, vooral omdat richten soms best moeilijk kan zijn. De re-snap-functie laat je foto’s opnieuw maken door bijvoorbeeld de Pokémon meer centraal te krijgen of de helderheid van de foto aan te passen.

Daarnaast heeft de game meerdere grappige effecten en stickers die je over je foto heen kunt gooien om er een artistiek werk van te maken. Een online functie zorgt ervoor dat je daarna de wereld kunt laten meegenieten van je meesterwerk. Vaak laat ik dergelijke photo modes naast me liggen, maar in New Pokémon Snap voegt het dermate veel toe dat ik me er toch aangetrokken naar voelde.

Een manier om leuke nieuwe effecten en stickers voor je photo mode te verdienen zijn de requests. Deze requests zijn praktisch gezien de sidequests van New Pokémon Snap. Ze vragen je om een specifiek soort foto te maken en geven vaak hints naar speciale interacties. Een van deze requests vroeg me bijvoorbeeld om de verstopte voet van een Hoothoot te fotograferen.

Requests geven je nog een reden om terug te keren naar al gespeelde levels en zijn een leuke toevoeging. Het nadeel is alleen dat je er een hoop tegelijkertijd krijgt, wat het soms moeilijk maakt om het overzicht te houden. Nadat ik het eerste level had gespeeld had ik bijvoorbeeld al 9 openstaande requests. Ook is het net als bij het ratingsysteem niet altijd duidelijk wanneer de foto wel goed is of juist niet.

Hoewel mikken met een controller soms erg lastig kan zijn, weet New Pokémon snap het redelijk makkelijk en intuïtief te houden. De pijltjes op de D-pad laten je bijvoorbeeld meteen 90 of 180 graden draaien. Na twee expedities lukte me het al makkelijk om de Pokémon goed gecentreerd op de foto te krijgen. Iemand met meer ervaring in het spelen van shooters met een controller zal hier waarschijnlijk amper moeite mee hebben.

De game maakt ook dankbaar gebruik van de motion controls van de Switch. In de docked-modus kun je ze aanzetten maar persoonlijk raad ik dat af, omdat het juist moeilijker werd om goed te richten. Waar ze echt van pas komen is in de handheld-modus. De Switch verandert dan praktisch gezien in een camera, waardoor het me makkelijker lukte om nog preciezere foto’s te maken.

Het nadeel is wel dat als je het met de motion controls aan speelt, je eigenlijk het spel staand wilt spelen. Er gebeuren continu dingen om je heen en soms is het cruciaal om snel te draaien, wat zittend minder goed lukt. Dit betekent alleen wel dat een expeditie dan al gauw kan veranderen in een work-out die de Nintendo Ring Fit jaloers maakt.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]