Mario vs. Donkey Kong zit vol apenstreken

Oudere games uit hun franchises oppoetsen en deze voor de volle mep aan te bieden. Nintendo is er goed in. Gelukkig pakt dat bij Mario vs. Donkey Kong ook goed uit, want de van origine Game Boy Advance-game maakt een duidelijke stap naar het moderne tijdperk. 

In de tijd dat ik nog rondliep met een gezicht vol puistjes en een mond vol ijzer, was ik de trotse bezitter van de Game Boy Advance SP. Een destijds in mijn ogen kleine wondermachine. Overal waar je maar wilde, kon je lekker gamen en had je voor het eerst geen last van de zon door de magische backlighting. Voor de jeugdige lezertjes onder ons: vroeger konden wij geen snars zien op onze handhelds als de zon scheen. In die prachtige tijd kwam ik voor het eerst in aanraking met Mario vs. Donkey Kong en vond ik sommige levels enorm pittig. Deze remake twintig jaar later doet veel van hetzelfde, maar wist mij toch op sommige momenten te verrassen. 

Spaar ze allemaal

Laten we het eerst over het basisconcept hebben, want deze is vrijwel onveranderd gebleven. Je speelt als Mario, die in 130 levels mini-versies van zichzelf moet verzamelen die zijn gestolen door Donkey Kong. Nadat je alle levels van een specifieke wereld hebt behaald, neem je het op tegen deze chagrijnige aap. De levels bestaan uit twee gedeelten. In het eerste stuk moet je een sleutel verzamelen om een deur naar het andere gedeelte te openen. In dit tweede gedeelte zit dan de Mini Mario verstopt en kun je het level ten einde brengen. In beide gedeeltes zijn drie verzamelobjecten verstopt die je wat bonussen kunnen opleveren. 

In tegenstelling tot bijvoorbeeld Super Mario Wonder of Super Mario Odyssey, kun je niet uitpakken met allerlei moves die aan elkaar geritst worden. Je wordt dus gedwongen om met deze beperkingen het level te voltooien. Toch zitten er genoeg moves in die je laten experimenteren. Bijvoorbeeld het slingeren aan een paal om hoger te komen of de klassieke Mario Hamer om vijanden mee te verslaan. 

Voor aap staan

De ‘beperkte’ vrijheid die je hebt qua bewegingen kan soms voor frustratie zorgen. Waar je misschien in andere games gewend bent dat Mario hoog genoeg springt om een vijand te doden, doet hij dat in Mario vs. Donkey Kong niet. Het komt dus vaak voor dat je de sprong niet goed inschat en je weer een leven verliest. Dit was vroeger al zo en blijkt nu weer even wennen te zijn. Daarbij moet wel gezegd worden dat de meeste levels niet echt heel moeilijk zijn waardoor je genoeg levens spaart, maar toch is het irritant.

De game dient vooral als een spiegel voor je eigen gedrag. Normaal weet ik regelmatig games de schuld te geven van waarom mijn personage dood gaat. Echter, bij Mario vs. Donkey Kong ligt het echt aan mijzelf. Je schat zelf de sprong niet goed in, je kiest een stomme route of je lette gewoon niet goed op.

Mini(games) Mario Mania

In de GBA-versie van deze game werd je na elk level getrakteerd op een minigame waarbij je levens kon verkrijgen. Heel leuk, alleen als je dit elke keer moet doen kan het al snel saai worden. De remake heeft deze feature veranderd en zorgt ervoor dat je dit maar een keer per wereld hoeft te doen. In deze bonuslevels ligt de focus telkens op een gimmick (bijvoorbeeld de hamer)  die in de levels ervoor aan bod kwam. Door deze variatie blijven de bonuslevels erg leuk en kijk je er zelfs naar uit om te zien of je de gimmick snel kunt toepassen. 

Aan het geheel heeft Nintendo ook twee nieuwe werelden toegevoegd. Dit is een van de tofste toevoegingen van deze remake. Deze twee werelden hebben namelijk allebei een geheel eigen nieuwe stijl. Zo kunnen we in een wereld aan de slag met gladde ijsplateaus en kom je in de andere in aanraking met wind en teleporteerblokken. Fijn dat Nintendo naast het direct overnemen van alle levels, ook nog genoeg inspiratie heeft om de oude fans te pleasen.

Klassiekertje eist wederom zijn plek op

Nintendo heeft erg zijn best gedaan om deze hele game een aangenamere ervaring te maken. In het GBA-tijdperk waren we vooral bezig met de beste tijd of een nog hogere score om verder te komen. Nu kun je lekker op je gemak door de levels gaan en wil je wat extra uitdaging dan focus je daar meteen op. De gouden sterren vliegen je nu om de oren, waar je vroeger blij mocht zijn dat je er eentje kreeg. Een andere nieuwe feature is de co-op modus. Speler twee krijgt de controle over Toad en in plaats van een sleutel moeten jullie samen twee sleutels fixen. Ideaal dus als je samen even lekker wilt ontspannen.

Laten we het grafische stuk vooral niet vergeten. Uiteraard waren de GBA-graphics nogal blokkerig en hadden de personages een aantal herkenbare details, deze nieuwe versie heeft compleet nieuwe modellen. Alle vijanden hebben daarbij een soort make-over gekregen waardoor ze op speelgoed lijken. Deze klassieker heeft de juiste moderne updates gekregen waardoor de combinatie van puzzel- en platform gameplay helemaal tot zijn recht komt. In eerste instantie lijken de levels een beetje moeilijk, maar wanneer je de moves leert gebruiken kom je er vrij vlot doorheen. 

Deze game is ideaal om tussendoor op te pakken en een aantal levels weg te tikken. In een kleine tien uur ben je er wel doorheen, maar ben je wel een kleurrijke en creatieve ervaring rijker.

Conclusie

Mario vs. Donkey Kong weet twintig jaar naar dato opnieuw te verrassen met handige moderne updates die zijn aangebracht. Zo ga je vlotter door de levels heen, is er een co-op modus en zijn de graphics naar 2024 getild. De constante herhaling van bonuslevels na elk level is gelukkig verminderd waardoor je het tempo er goed in kunt houden. De besturing is echter wel een dingetje gebleven en verschillende niveaus qua uitdaging was ook geen overbodige luxe geweest. Al met al een hele fijne game om op te pakken.

Pluspunten

• Graphics maken het een groot kleurrijk feest
• Co-op modus zorgt voor de ideale game om op een zondagmiddag te spelen
• Geen vertragingen meer door overbodige bonuslevels

Minpunten

• Besturing vergt tijd om aan te wennen
• Niet heel uitdagend