Need for Speed met Unbound terug bij Criterion Games

Na het nieuws dat Ghost Games na vier Need for Speed-titels van de serie werd gehaald, hadden we  nog weinig hoop voor de raceserie van EA. Dat de franchise vervolgens bij Criterion Games werd ondergebracht, konden we toch moeilijk slecht nieuws noemen. Need for Speed Unbound bewijst dat Criterion het nog in zich heeft, al staat de franchise nog steeds ver weg van de pole-positie binnen het racegenre. 

Na Need for Speed Heat had ik graag gezien wat Ghost Games kan met een nieuw deel, maar helaas mocht het niet zo zijn. Gelukkig heeft Criterion Games ook al een paar mooie Need for Speed-titels op zijn naam staan en eigenlijk nog veel belangrijker: de Burnout-serie. Voor Need for Speed Unbound kiest Criterion Games ervoor om de visuele stijl van de game om te gooien, maar borduurt het verder voort op het grondwerk dat Ghost Games  heeft gelegd. 

Geen Fast and the Furious Lakeshore drifting

Het grootste probleem met de Need for Speed-games van de afgelopen jaren is de besturing. Ghost Games had zichtbaar moeite om de besturing van de wagens strak te krijgen in de eerste games.  Eigenlijk  kwamen we pas in Need for Speed Heat op een punt dat we de besturing acceptabel konden noemen voor een arcaderacer. Of de studio dit naar een nieuw level had kunnen tillen, gaan we dus nooit weten, maar Criterion Games heeft met de hulp van Codemasters een uitstekend handlingmodel neergezet in Need for Speed Unbound. 

Daarbij hebben ze niet al het werk van hun voorganger het raam uitgegooid. Zo zit tap-gas-to-drift er nog steeds in, maar deze functie is nu optioneel. Daarnaast kun je – met de juiste upgrades – de besturing van je auto fine-tunen, zodat het aansluit bij jouw rijstijl. Wil je meer precisie in de bochten of liever dat de achterkant van je wagen bij het minste of geringste uitbreekt? Je kunt het allemaal zelf instellen voor zover het type auto dat je rijdt dat toelaat. Een 4×4 raakt bijvoorbeeld nooit in een drift.

Hoewel de besturing op orde is en je ook racemonsters op hoge snelheid strak door een bocht kunt krijgen in Need for Speed Unbound, is de besturing ook nog steeds de grootste achilleshiel van deze Need for Speed. Dan heb ik het specifiek over het driften, dat zelfs met de tap-to-drift-functie aan nog steeds onmogelijk is met de meeste auto’s. Nu is het best realistisch dat je een Lamborghini Countach niet zijwaarts door een bocht krijgt, maar voor een arcaderacer is het jammer dat je slechts met een handjevol auto’s lekker kunt driften. Zeker aangezien de game je niet echt vertelt welke auto’s je daarvoor moet hebben. En ook met deze auto’s blijft driften een actie waarbij je op een knop drukt en je auto in een hoek van  90 graden de bocht doorgaat en je verder geen controle hebt. 

Hipperdiehop, A$AP Rock?

Criterion Games heeft voor Need for Speed Unbound de ruwe, korrelige stijl van Need for Speed Heat losgelaten en heeft in plaats daarvan gekozen voor een cartoonachtige stijl. Rond je wagen verschijnen tijdens het racen constant cartooneffecten, die de snelheid of je drift benadrukken met grote, getekende rookwolken. Deze stijl is doorgetrokken naar de personages, die cell-shaded zijn en je het gevoel  geven dat je in een stripboek vol met racewagens bent beland. Deze stijl moet je liggen, maar gelukkig kun je de cartooneffecten ook uitzetten als je het niets vindt. 

Dat geldt ook voor de soundtrack, die vol zit met hiphop- en rapgenres waar ik in ieder geval nog nooit van heb gehoord. Helaas kun je niet kiezen welke tracks je wilt horen op de radio, wat een sterk contrast is met de customization die je in de rest van de game hebt. Need for Speed Unbound heeft duidelijk een bepaalde doelgroep voor ogen. Als je net als ik niet precies weet wie A$AP Rocky is, behoor je waarschijnlijk niet tot die doelgroep. 

Toch kon ik het verhaal en de vaak droge humor tussen de personages wel waarderen. Zeker voor een racegame zitten er vanaf het begin bijzondere twists in het verhaal. De gesprekken zijn soms wel wat cliché en het schrijfwerk gaat geen prijzen winnen, maar het verhaal houdt je in ieder geval geïnteresseerd in de game in plaats van dat het vooral afleidt van de races.

High Risk, High Reward

Het verhaal is mede interessant door de opzet van de campagne. Net als in Need for Speed Heat wissel je dagactiviteiten af met races in de nacht, maar je mag niet langer vrij wisselen tussen dag en nacht. Dat heeft met het verhaal te maken. Daar zal ik verder niets over verklappen, maar het komt erop neer dat je in vier weken alles uit de dag en nacht moet halen voor een grote race aan het einde van de game. 

Dit betekent zoveel mogelijk races doen waarmee je geld kunt verdienen. Bij deze races kun je ook nog eens extra geld inleggen in een weddenschap met een van je rivalen, die je vervolgens moet zien te verslaan.  Deze races zorgen er ook voor dat je meer heat opbouwt en de politie sneller achter je aankomt. Word je opgepakt? Dan ben je al je verdiende geld van dat dagdeel kwijt. Je moet dus constant een afweging maken of je nog een race doet met het risico gepakt te worden, maar wel meer geld mee terug naar je garage te nemen. 

Tijdens het rondrijden in Lakeshore zorgt dat voor een kat-en-muisspel met de politie, waarbij ik meestal voor een sneaky benadering kies. Verstoppen achter een muurtje, politiewagens ontwijken via een shortcut door de bosjes of door snel rechtsomkeert te maken als er een patrouille aankomt. Het sneaken is van een niveau dat me deed denken aan games als Hitman of Thief en geeft een bijzondere dynamiek aan het verkennen van Lakeshore. Natuurlijk kun je ook voor een guns-blazing-methode kiezen, wat in Need for Speed Unbound betekent dat je elke politieauto die het waagt om achter je aan te komen van de weg beukt. 

Het is jammer dat er helemaal geen politie in de multiplayer zit, want in de singleplayer is na de campagne te weinig te doen om er nog veel tijd in te stoppen. Verwacht ook geen oneindige uren speelplezier in online races, want deze modus is net als in Need for Speed Heat vrij beperkt. Het is leuk dat je een hele aparte progressie van de singleplayer en open lobbies hebt, maar omdat er maar 16 spelers in kunnen is dit allemaal wat beperkt. Gelukkig blijft Need for Speed Unbound dankzij zijn originele campagne prima overeind als degelijke arcaderacer.

Conclusie

Car culture in een game kan voor iedereen iets anders betekenen, van over-de-top stunts in Forza Horizon tot uren sleutelen aan een virtuele wagen in Gran Turismo. In Need for Speed Unbound is het een combinatie van politieachtervolgingen, cartoonachtige effecten en hiphop. Een fijne combinatie als deze elementen je stuk voor stuk aanspreken, maar minder prettig als je op een of alledrie afknapt. Als racer zit Need for Speed Unbound echter goed in elkaar en is het voor het eerst in lange tijd een Need for Speed-game die de geschiedenis van de franchise eer aan doet.

Pluspunten

• Unieke stijl
• Originele campagne
• Tune-opties voor verschillende rijstijlen

Minpunten

• Driften nog steeds onmogelijk
• Online racen vrij beperkt
• Geen echte endgame-content