Avowed voelt als een actie-RPG voor beginners

Avowed is een bijzonder beestje… of moet ik eigenlijk plantje zeggen? Als fervent niet-fan van westerse RPG’s wist de game mij toch voldoende te boeien dat ik deze van begin tot eind met plezier uitspeelde. Vlot in zijn actie, blijft niet te lang plakken, maar ook nergens noemenswaardig genoeg dat ik het nog een tweede keer wil opstarten. Het is eigenlijk precies wat ik nodig had… maar of dat ook opgaat voor de fans van het genre? Dat is misschien een lastiger vraagstuk.

Hoewel de studio het lang niet altijd makkelijk heeft gehad, roemen vele fans de RPG’s van de Amerikaanse studio om originaliteit, humor en gelaagde systemen. Maar waar meer en meer games onder een vergrootglas liggen van grote bedrijven, blijft het de vraag in hoeverre een studio deze vrijheid kan vasthouden. Want ook Avowed lijkt meer en meer gericht op de grote massa in plaats van de trouwe fans.

Bon Envoyage!  

Avowed neemt ons mee naar de wereld van Eora, waar ook de Pillars of Eternity-games zich afspelen. Als gezant van de keizer van Aedyr is het aan jou om onderzoek te doen naar een plaag die over de Living Lands trekt – een soort wild westen waar alles kan en de gevestigde orde maar slecht voet aan de grond krijgt.

Die plaag is de Dream Scourge, waarbij mensen steeds wildere dromen krijgen en langzaamaan gek worden. Om te voorkomen dat die Dream Scourge ook vat krijgt buiten de Living Lands, mag jij deze rommel gaan opruimen. Daar begint het geknetter natuurlijk: nog voordat je fatsoenlijk voet aan wal kan krijgen in een gebied waar niemand zit te wachten op een gezant van de keizer, strandt je schip op een klein eilandje en maak je kennis met de ruwe realiteit van de Living Lands.

Wat volgt is een verhaal van ongeveer dertig uur waarin je verschillende uithoeken van de Living Lands ontdekt, op zoek naar het mysterie achter de Dream Scourge. In de tussentijd verken je de verschillende hubs die als uitvalsbasis dienen, knap je tal van klusjes voor de lokale bevolking op om een wit voetje te halen en probeer je vooral niet ten onder te gaan aan het landschap en de vooroordelen van de inwoners over jou als gezant.

Goddelijk, of toch Godlike?  

Het is niet alleen jouw positie als gezant waar de lokale bevolking van opkijkt. Ook jouw verschijning trekt regelmatig de aandacht. Dat komt namelijk omdat jij een Godlike bent – een inwoner van de wereld waar je vlak voor je geboorte gezegend wordt door een van de goden. Of vervloekt, het is maar net welke god je in het vizier kreeg. In jouw geval is het alleen niet duidelijk welke god het nou precies was, maar het zorgt wel voor een bijzonder uiterlijk waarbij je gezicht is bedekt met bloemen, hout en doornen.

Maar als Godlike ben je ook verrijkt met extra krachten, die je ontdekt tijdens je avontuur. Je beschikt niet alleen over standaard vormen van magie, maar krijgt gaandeweg ook toegang tot speciale krachten die alleen jij als Godlike kan toepassen. Krachten om je kompanen te genezen of de overhand te krijgen tijdens een gevecht. Sterke krachten, maar wel krachten die in mijn playthrough snel naar de achtergrond verdwenen.

Avowed biedt je een vrij open vechtsysteem, waarin je zelf kunt bepalen wat je meeneemt in een gevecht. Een schild en zwaard, een toverstaf- en boek, een bijl, speer of pistool – de keuze is aan jou en de game biedt de mogelijkheid om dit vrij te combineren. Zo liep ik een groot gedeelte van de game met een zwaard en schild rond, maar kon ik ook moeiteloos wisselen met de bijzondere combinatie van een spreukenboek en dolk.

Doordat ik een spreukenboek vast had en ook nog eens twee andere spreuken op mijn sneltoetsen had, verdwenen de andere opties snel naar de achtergrond. Daardoor moet je jezelf er actief aan herinneren om ze in te zetten. Door een overdaad aan potions en etenswaren die je vindt, zijn healing-spreuken dan ook al snel overbodig. De keren dat ik wel neer ging, gooit de game ook meteen een vangnet in de vorm van een revival-mechanic waarbij je één keer terug tot leven komt voordat het game-over-scherm verschijnt. Echt moeilijk wordt Avowed nooit.

Veel acties, weinig consequenties  

Dat zorgt er misschien ook wel voor dat alles wat je uiteindelijk doet in de Living Lands niet echt impactvol voelt. Doordat je in het midden van de actie staat en jij als redder – of vervloeker – van de Living Lands moet dienen, lijkt iedereen alles maar van je te slikken. Het meest sprekende voorbeeld is het feit dat Avowed het paradijs is voor een kleptomaan. In tegenstelling tot veel soortgenoten in het genre mag je namelijk in deze game gewoon alles stelen wat los en vast zit.

In mijn volle playthrough heb ik twee personages een opmerking horen maken over mijn plakkerige vingers, maar ook daar bleef het bij een opmerking. Je kan dit natuurlijk wegmoffelen onder ‘je bent de gezant met speciale rechten’, maar dat is in mijn optiek maar laf. Mensen zijn misschien boos over de keuzes die je maakt, maar nooit woest. En de ‘significante’ keuzes die je maakt gedurende je avontuur, hebben alleen maar impact op de aftiteling en hoe men over je praat.

Daarbij laat de game het ook toe om vrij om te gaan met de beperkingen die je normaal zou treffen. Is je wisdom-stat te laag om een bepaalde optie in een gesprek te benutten? Laad even snel je laatste save, gooi je skill tree en statsheet om en tada: nu kun je opeens wel die ene slimme opmerking maken en een benarde situatie ongedaan maken. Het simpelweg niet doen voorkomt dit natuurlijk, maar die discipline schiet er bij mij wel eens in als de game zo prominent de optie geeft om de boel op ieder moment weer om te gooien.

Over de bergen en door het gras  

Dat wil niet zeggen dat ik geen plezier heb gehad in mijn tijd in de Living Lands, want dat zou oneerlijk zijn richting Avowed. De dertig uur vlogen in rap tempo voorbij en het was heerlijk om de vier verschillende biomen op mijn eigen gemak te verkennen. Dat de game je ook niet forceert om direct je questlijn te volgen, maar je gewoon de vrije loop laat, blijft een fijne keuze van Obsidian.

Het helpt daarbij ook dat de gebieden er levendig en kleurrijk uitzien; iets waar andere games in het genre soms nog wel wat te kort komen. Kleine vijandelijke kampen steken met hun kleurrijke materialen af tegen de zanderige vlaktes. De groene bossen staan in sterk contrast tot de rotswanden van de kustgebieden. Het is allemaal heerlijk beeldend en fijn om in te verdwalen.

Toch is het wel dat als je het eenmaal gezien hebt, er weinig meer overblijft van het verkennen. Gebieden kunnen direct uitgeplozen worden wanneer je deze binnenstapt en vijanden keren niet terug nadat je ze een keer om het leven hebt gebracht. Zo verandert de hostiele wereld dus al snel in een kaal landschap buiten de bewoonde gebieden. Consistent zeker, maar het voelt vooral heel erg gestroomlijnd om zo veel mogelijk obstakels voor jou als speler weg te nemen.

Misschien zit daar ook wel meteen het grote zwaktebod van Avowed: hoewel de wereld op de rand van de afgrond lijkt te balanceren, is er alles aan gedaan om voor jou als speler barrières weg te halen. Je walst overal doorheen, niemand durft echt tegengas te geven en systemen zijn versimpeld om je vooral maximaal vast te houden en niet af te schrikken. Dat is jammer, want hierdoor verliest Avowed een stukje onderscheidend vermogen dat voorgaande games van Obsidian wel hadden.

Conclusie

Avowed is een vermakelijke action-RPG die je zonder al te veel obstakels een leuk verhaal door loodst. Maar juist hierdoor zal het niet in de boeken gaan als een van die memorabele RPG’s die je na maanden en jaren nog steeds speelt. Te weinig uitdaging voor jou als speler, nauwelijks consequenties voor je acties en vergeten krachten zorgen ervoor dat Avowed leuk is, maar nooit echt uitzonderlijk wordt.

Pluspunten

• Living Lands is een bijzondere plek om te verkennen
• De wereld reageert op wie en wat je bent
• Een vlot vechtsysteem dat je altijd in de actie houdt

Minpunten

• Speciale krachten raken snel ondergesneeuwd
• Game wordt nooit echt moeilijk
• Allemaal iets te gestroomlijnd