Neva zoeft door het bos

Weinig in het leven is mooier, dan in een diep bos in stilte rondlopen met slechts je gedachten en je trouwe viervoeter als gezelschap. Samen leef je. Samen leer je. Samen kom je tot rust in de sereniteit van de natuur. Dat vind je ook in de nieuwe game van Gris-studio Nomada. Hiermee is de sfeer van Neva vanaf het startsein erg sterk en bovendien uniek. Alleen, is enkel die vibe genoeg om de kar te trekken?

Games komen in vele vormen en maten. De een is een giga-rpg die onbeschaamd 120 uur van je leven opslokt, terwijl de andere een kort en krachtig verhaal van 6 uur beschrijft. De een moet het hebben van ijzersterke gameplay mechanics en de ander moet het hebben van een vibe. De een is entertainment en de andere een experience. En dan is er Neva, die overal een beetje van meepakt, maar toch de grens opzoekt van wat nu wel en wat nu niet een game is.

Touch grass

In oktober 2024 brengt Nomada Studio ons Neva. De studio heeft een eerdere titel op zijn naam staan: Gris, die in 2018 verscheen. Met Gris heeft Nomada Studio zich in het licht gezet met de handgetekende game-art en de geïmpliceerde verhaalstructuur. Beide kenmerken zijn duidelijk weer aanwezig in Neva. Dit valt direct op tijdens de cutscene waar de game mee opent. 

Een vrouw genaamd Alba bevecht samen met haar gewei-wolf een duistere, corrupterende kracht in een diep, donker woud. Helaas delft de grote gewei-wolf hier het onderspit, waarna de vrouw overblijft. Eenzaam, maar niet alleen, want de wolf had een pup die nu de droevige vrouw aankijkt voor bescherming en leiderschap. Deze pup heet Neva en samen trek je het bos in. De intro roept direct veel vragen op. Wie is die vrouw? Wat is die corruptie? Waarom hebben wolven geweien? Wat doen we überhaupt in dit bos? Met vol vertrouwen dat ergens wel een soort van antwoorden komen, trek ik (in de huid van de naamloze vrouw) samen met Neva het bos in. Waar naartoe? Ik quote niet graag de Snollebollekes, maar we gaan naar rechts.

Ober, mag ik een platformer-light aub?

Neva is een 2D sidescroller, waarin je door de wouden van dit magische landschap loopt. Hierbij loopt Neva braaf naast je, totdat de pup iets spot wat lekker ruikt en zij het scherm af loopt. Paniek slaat toe in de vrouw die krampachtig Neva’s naam roept in de hoop dat zij snel terugkomt. Dit raakte mij direct al erg diep.

Ik ben namelijk zelf een hondenliefhebber en op de bank ligt een kleine witte Maltezer, niet veel groter dan het formaat dat Neva nu heeft. Ik kan me direct inleven in de emotie van die vrouw die direct het ergste vreest als de pup even te ver van haar benen dwaalt. Gelukkig treffen de twee elkaar weer snel en na een stevige knuffel zet het avontuur zich voort. 

Dit avontuur manifesteert zich in verschillende hoofdstukken die elk een onderdeel uitmaken van een van de seizoenen. Onderwijl de seizoenen passeren, zien we Neva opgroeien. Haar eigen gewei wordt groter en groter en ook haar zelfstandigheid en zelfredzaamheid wordt steeds prominenter. Ondertussen blijven wij achter Neva aan springen, klauteren en vechten we samen met zwaard en tand tegen de opkomende corruptie die alles wil vernietigen. Denk ik…?

Waar gaat het eigenlijk over?

Neva is zo’n stukje media waarin overduidelijk een verhaal aanwezig is, maar niks wordt uitgelegd. Die vragen die het begin van de game opriep, waren bij het afrollen van de credits nog steeds onbeantwoord gebleven. In dit opzicht is Neva een complex kunstwerk, waar je zelf mag invullen wat jij denkt dat de schilder bedoeld heeft bij het maken ervan. Tot dusver ben ik op een paar mogelijkheden gekomen.

Neva kan bijvoorbeeld gaan over de cycliciteit van de natuur. De natuur ontbloeit, maakt nieuwe planten en dieren en richting de winter vergaat alles in de hoop om in de lente opnieuw te beginnen. Neva kan ook gaan over de pracht en pijn van het samenleven met een dier met een andere levensverwachting dan onszelf. Kompanen van een huisdier kunnen misschien wel inleven in het hartverscheurende moment dat je beste maatje komt te overlijden en je uiteindelijk weer opnieuw begint met een andere pup. 

Misschien bedoelt Nomada Studio wel iets heel anders, al maakt dat niet zozeer echt uit. Het gaat niet over wat de maker precies bedoelt, maar wat het met je doet. Wat uitmaakt, is dat het mij aan het denken heeft gezet en ik er iets bij voelde. Deze emotie had voor mij nog sterker kunnen zijn, als de gameplay dit beter onderstreepte

Waar zijn we nou helemaal mee bezig?

Neva is in de kern een verhaal en gebruikt hier platforming mechanics als vehikel om van plotpunt naar plotpunt te lopen. Het platformen is hier helaas erg ongeïnspireerd. Je springt namelijk van platform naar platform, waarbij het op ieder moment duidelijk is wat je moet doen om verder te komen. Er mist een bepaalde uitdaging en dat maakt de gameplay al snel saai. Dusdanig zo dat je eigenlijk kunt stellen dat Neva net geen walking simulator is. Niks intrinsiek tegen walking simulators, maar dit maakt wel dat het platformen meer als opvulling aanvoelt dan iets anders en dat is zonde.

Ditzelfde geldt voor de gevechten. Al vroeg in de game bemachtig je een zwaard waarmee je de corruptie bevecht. Af en toe is er een soort van boss-battle, maar dit is zo basic dat het zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad geen enkele uitdaging is als je vaker soortgelijke platformers speelt. Daarnaast kreeg ik ook sterk het gevoel dat de aanwezigheid van de naamloze vrouw totaal niets toevoegde aan het verhaal, evenals het platformen en evenals de gevechten.

Alle interacties met de gamewereld worden namelijk gedaan door Neva, niet door het personage dat wij besturen. Dat we moeten rennen, springen en vechten, is enkel zodat we op de plek zijn waar we kunnen kijken naar hoe onze wolf het verhaal vordert. Ja, de game is prachtig en handgetekend en er wordt heel mooi gespeeld met contrasten en muziek. Dat neemt helaas niet weg dat ik me in deze vier uur durende game na twee uur al verveelde.

Neva geeft je voor 20 euro een sfeerrijk onderonsje van vier uur, waar ergens een verhaal aanwezig is. Al moet je deze er zelf maar uit hengelen. Voor sommigen zal dit precies zijn wat ze zoeken op een regenachtige zondagmiddag en voor sommigen niet. Over smaak valt te twisten. Ik vind het moeilijk om Neva een game te noemen. Het is in ieder geval kunst, want het roept duidelijk wel bepaalde emoties bij me op. Ik had persoonlijk gewoon gehoopt op meer.