BattleBit Remastered is dé shooter van het jaar

Na een geflopte Battlefield 2042 en een aftakelende Call of Duty Modern Warfare 2 besloten drie vrienden hun slag te slaan met BattleBit Remastered. Een slag waar de grote gamebedrijven nog veel van kunnen leren. Waar komt dit plotselinge succes vandaan?

Met een succesvolle launch van early access waarbij het bovenaan de Steam Sales staat, laat BattleBit Remastered zien dat het uiterlijk van een spel niet altijd alles is. Maar wat is dit voor een game en hoe heeft het zo groot kunnen worden?

Van zero to hero

Het begon maar liefst zeven jaar geleden, toen drie vrienden besloten samen een shooter te maken. De drie musketiers begonnen al snel met een gesloten betatest waar mensen werden uitgenodigd om te kijken hoe het spel speelt en hoe de servers het volhielden. Na steeds grotere selectieve testen kwamen ze op het punt dat het een publieke playtest werd. Het begin daarvan kon niet beter getimed worden. 

DICE kwam met een verschrikkelijke Battlefield 2042 release waardoor fans van het genre toe waren aan wat nieuws. BattleBit kwam niet veel later met de playtests en stond daardoor al snel in de schijnwerpers van de Battlefield content creators. Na een paar jaar van gerichte playtests werd de hype voor het spel steeds groter. Nu met de release is het spel een grote hit geworden met ruim 1,8 miljoen verkochte exemplaren en gemiddeld 50.000 spelers die op hetzelfde moment spelen.

Alles wat je hartje begeert

BattleBit Remastered is een low-poly mmo fps en heeft het succes mede te danken aan de fantastische gameplay. Het heeft alles wat je verwacht van een fps. Elk wapen voelt uniek en gebalanceerd aan als het aankomt op terugslag en schade. Ook is er een soort gunsmith waarin je het wapen helemaal kan afstellen naar je eigen speelstijl. Als je kijkt naar bijvoorbeeld de versie van Call of Duty, werkt de Roblox lookalike vele malen beter doordat er meer statistieken zijn om naar te kijken en het veel meer het gevoel geeft dat elke aanpassing ook daadwerkelijk wat toevoegt.

Dit blokkerige avontuur is op drie manieren te spelen namelijk: 32v32, 64v64 en 128v128. Dit is erg indrukwekkend, al helemaal als je naar Battlefield 2042 kijkt: een spel waar miljoenen tegenaan zijn gegooid en dat nog niet eens 64v64 aankan. Vooral 128v128 is een ervaring op zichzelf. Ik heb nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien die op elkaar aan het schieten zijn in een spel. Dit zorgt voor chaotische ervaringen waar de schoten en de explosies niet stoppen en je geen moment van rust kent. Dit alles in combinatie met proximity chat, waar je zowel je teamgenoten als tegenstanders kan horen, maakt het allemaal net een stukje mooier. Ik had bijvoorbeeld een keer een mooie flank ingezet waardoor ik redelijk wat mensen neerschoot zonder dat ze mij doorhadden. Totdat één van die tegenstanders schreeuwde dat ik in hun rug zat en opeens tien mensen direct mijn kant op keken. Dat zijn momenten waar ik helemaal stuk om kan gaan en maak ik bijna elk potje wel mee.

Ook zijn er verschillende soorten voertuigen te gebruiken in de gamemode Conquest. Van auto’s en tanks tot helikopters. Allemaal voelen ze goed aan en zijn ze niet zo sterk dat je overrompeld wordt, maar ook niet zp zwak dat ze nutteloos voelen. De helikopters hebben zelfs een unieke functie na het crashen. Omdat er geen parachutes zijn heeft BattleBit Remastered iets anders bedacht als je neerstort. Als je met je helikopter namelijk crasht krijg je een kleine blackscreen waarna je gedesoriënteerd ‘wakker’ wordt met een korte piep en bloedingen. Het is een stuk beter dan alleen ontploffen en gelijk dood gaan. Ik heb zoiets nooit eerder gezien in een ander spel, tenzij het deel was van een missie met een cutscene.

Teamwork makes the dream work

Er zijn zes verschillende soorten classes waarmee je het slagveld onveilig kan maken. Je hebt de medic: de healer en reviver. Deze class is erg sterk momenteel. Dat komt doordat het zich goed staande kan houden en heel veel xp kan verdienen. Je hebt de engineer: de explosievenexpert die uitgerust is met een bazooka. Je hebt de recon: de sniper. Je hebt de support: De heavy gunner met zware bepantsering die iedereen munitie kan geven. Je hebt de assault: een beetje de Jack of all Trades. Hij kan zichzelf healen, ammo geven en unieke gadgets van andere classes gebruiken. En als laatste heb je de leader: deze class is een beetje hetzelfde als de assault, maar doet momenteel nog niks extra’s en krijgt pas in toekomstige updates nog meer vaardigheden. 

Al deze classes hebben ook hun eigen unieke gadgets, wat kan verschillen van grappling hooks naar claymore’s tot zelfs een full body kogelwerend schild. De rollen voelen allemaal hetzelfde als je al eens Battlefield of een vergelijkbare shooter hebt gespeeld. Maar door de gadgets die erbij komen kijken voelen ze nog unieker en brengen ze zoveel meer gameplay mogelijkheden met zich mee. 

Zo ben ik bijvoorbeeld op plekken gekomen met de grappling hook waar ik nooit van had kunnen dromen als sniper spelende. Na eventjes de tijd te hebben genomen om de juiste hoek te vinden voor het schot, kwam ik op een plek waar ik alles en iedereen kon zien. Het voordeel was dat ik zo hoog zat dat andere snipers moeite hadden om mij te stoppen waardoor ik een nachtmerrie werd voor elke speler die in mijn vizier kwam.

Doordat de levels redelijk groot zijn, zijn er veel manieren om te flanken, mocht het bij een bepaald punt vastzitten. Maar af en toe is er maar één weg erdoorheen en dat kan lang vastzitten. Tijdens dit soort momenten kom je erachter hoe effectief zo’n schild kan zijn, al helemaal als je dan nog eens wat C4 op het schild van je teamgenoot plakt. Hierdoor hadden we een onverwoestbare lopende bom gecreëerd om erdoorheen te drukken, wat onze tegenstander veel angst aanjaagde. Door de verschillende combinaties die er te doen zijn met de gadgets kan je veel unieke ervaringen creëren. 

De les die BattleBit met zich meebrengt is dat content toch wel echt belangrijker is dan alleen het uiterlijk, iets wat ik hoop dat de grote bedrijven leren.

Het einde is nog lang niet in zicht

Het spel heeft momenteel negentien unieke levels, vierenveertig wapens, een heel prestige systeem met wapens, camo’s en levels en acht unieke gamemodes tijdens het schrijven van dit artikel. Dit alleen al is ongelooflijk veel content voor een early access release en is zelfs meer dan dat Battlefield 2042 heeft: een spel dat eigenlijk het voorbeeld zou moeten geven. Ook zijn er plannen om veel meer content toe te voegen met gratis updates en zijn er momenteel geen plannen voor microtransacties. Dat laatste is een aangename verrassing, al helemaal omdat we nu in een wereld leven waar microtransacties bijna wel de norm zijn voor veel gamebedrijven.

Omdat er veel wapens zijn die elk ongelooflijk veel camo’s hebben, heb je altijd wel iets om naartoe te werken. Buiten de potjes om zijn er veel statistieken om naar te kijken en is er zelfs een heel clan systeem waar meer mee gedaan gaat worden. Als je kijkt naar Call of Duty en Battlefield waar heel veel dingen ontbreken die dit spel wel met zich meebrengt en dat alles voor vijftien euro. De les die BattleBit met zich meebrengt is dat content toch wel echt belangrijker is dan alleen het uiterlijk, iets wat ik hoop dat de grote bedrijven leren.

BattleBit heeft wel een paar minpuntjes. Sommige wapens zijn momenteel te sterk en soms heb je geen idee waar je vandaan wordt beschoten. Maar gelukkig had ik niet veel last hiervan tijdens het spelen. Ook vallen deze punten snel weg als je kijkt naar het prijskaartje dat aan BattleBit Remasterd hangt, namelijk vijftien euro.

Als je een fan bent van het genre is dit een must-play en mag je dit niet missen. Er is genoeg te ervaren en mee te maken en het heeft een mooie toekomst voor zich. Ik heb er al meer dan 40 uur in zitten en ik heb nog niet eens alles gezien wat het spel te bieden heeft. Maar ook voor de gamer die dit genre normaal niet speelt, is dit een spel om een oogje op te hebben. Omdat er zoveel is te doen en iedere ervaring anders is kan elke persoon die van een beetje knallen houdt er wel plezier uit halen.