Bungie maakt het mij zo lastig om Destiny leuk te vinden

Als je kijkt naar het first-person shooter-genre dan kun je het team van Bungie best levende legendes noemen. Eerst met de eerste drie Halo-games en daarna met Destiny: de Amerikaanse studio werd geprezen om zowel game- als gunplay. Maar de afgelopen tijd is het lastig om Bungie te prijzen, met flater na flater. Soms zet ik zelfs mijn vraagtekens bij het feit dat Bungie straks als ontwikkelaar op de doos van Marathon staat en niet bijvoorbeeld Sony Washington.

Wat een game voor de Macintosh had moeten worden, werd aan het begin van de 21ste eeuw Microsofts belangrijkste franchise: Halo. Hoewel Bungie al succes had geboekt met Marathon en Myth in de jaren 90 brak de studio bij het brede publiek door dankzij Halo: Combat Evolved in 2001. Sindsdien heeft de studio nog vele hoogtepunten gehad, maar daar lijkt momenteel weinig sprake van te zijn…

Op eigen benen staan is lastig

Het verhaal van Bungie blijft een rare strijd tussen onafhankelijkheid en het grote geld. De studio werd in 2001 gekocht door Microsoft. Dat huwelijk duurde maar zes jaar, want in 2007 wilde Bungie toch weer op eigen benen staan. Na te hebben geproefd van het vrijgezellenleven ging het toch weer in een relatie, dit keer met Activision – maar ook dat hield geen stand. Hoewel het een tienjarige deal sloot met Activision zette Bungie er in 2019 zelf een punt achter.

Met het geld dat Bungie in 2018 van NetEase kreeg in de broekzak had de studio wilde plannen. Een studio in Amsterdam, nieuwe franchises, uitbreiding van het team – niets leek te gek. Ondertussen weet ik als fan van de studio en hun huidige franchise wel beter: opnieuw zijn ze gestrikt door een nieuwe partner: Sony Interactive Entertainment. Bungie’s succes in de live service-markt en Sony’s wilde plannen voor het genre brachten de twee samen voor een schitterende toekomst, maar de realiteit is helaas keihard.

Terwijl live-service games links en rechts worden geannuleerd, worstelt ook Destiny met inkomstenproblemen. De game presteerde dit jaar 45% onder verwachting, zo bleek na de ontslagronde van oktober waarin ruim honderd medewerkers werden ontslagen. Nu is de legendarische studio teruggezakt naar een niveau dat het lastig is geworden om ze leuk of tof te vinden. Het ergste is nog dat de studio zelf hier actief aan bijdraagt door onhandige acties, een rommelig bestuur en een nieuwe partner die de teugels een stuk harder wil aantrekken.

Een zelfgemaakte storm

Perikelen rondom Destiny zijn ondertussen zo oud als de game zelf. Sinds de originele release in 2014 kent het pieken en dalen. Meerdere keren ben ik uitgestapt, moe van de grind en niet gemotiveerd om verder te spelen. Desondanks ben ik toch telkens weer teruggekeerd, aangewakkerd door nieuwe content en vrienden die het ook speelden. Uitbreidingen als Forsaken en The Witch Queen maakten het weer even de moeite waard, maar nu merk ik steeds vaker dat het een soort Stockholmsyndroom wordt.

Ik weet namelijk niet meer of ik Destiny nog wel leuk vind, of dat het zo diep in mijn ritme zit dat ik eigenlijk niet meer zonder kan. De high van de prachtige werelden, geweldige gunplay en het broederschap onder vrienden en clangenoten blijft mij terughalen, maar waarom? Want als ik dan weer lees dat het moraal binnen de studio naar ‘zielverdrukkende omstandigheden’ is afgedaald, lijkt het alsof Bungie liever al zijn spelers kwijt dan rijk is. Het is steeds lastiger om genuanceerd naar zaken te kijken, omdat de studio achter mijn favoriete franchise zelf steeds meer in de duisternis weg zakt – en duidelijk ben ik niet de enige die er zo over denkt.

Geen enkele franchise is uiteindelijk perfect en ook Destiny is dat nooit geweest. Een matig verhaal en overhaaste content zoals in Lightfall of zelfs hele verhalen die worden gearchiveerd om technische redenen: daar kan ik als fan nog wel voorbij kijken. Bungie die hard optreedt tegen hackers en mensen die het gore lef hebben medewerkers te bedreigen: applaus.

Maar als je dan hoort dat ruim honderd medewerkers zonder pardon op straat worden gegooid vanwege tegenvallende cijfers terwijl het bestuur geen rode cent in wil leveren? Dat het bestuur zeker niet bang is om het opnieuw te doen, maar daarna wel een DLC van 15 euro met gratis content aan durft te bieden? Dat je hoort dat het moraal in de studio compleet weg is, terwijl het bestuur lekker in de secundaire voorwaarden van het resterende personeel snijdt? Dan word ik verdrietig en boos.

Op weg naar de afgrond?

Wanneer er nieuwe nieuwsberichten rondom Bungie en Destiny naar buiten komen, durf ik ze haast niet meer aan te klikken. Bang voor het volgende slechte nieuws dat klaar staat om de wind nog verder uit de zeilen te slaan. Zeilen die momenteel al vol gaten zitten, gemaakt door Bungie’s eigen eerdergenoemde kwaadaardige gedrag. Of het hebzucht is, pure onkunde of iets anders durf ik niet te zeggen, maar ik vrees wel voor de toekomst. Die van Destiny, die van Bungie en die van de mensen die er al jaren aan werken. Die er wel het beste mee voor hebben.

Die voornaamste angst voor de toekomst is niet voor een aankomend faillissement, maar wel voor Bungie’s nieuwste partner – want dat kan zomaar ook de laatste zijn. Momenteel heeft Bungie nog redelijk de controle over het bedrijf: het bestuur bestaat deels uit Bungie, deels uit Sony en Bungie-directeur Pete Parsons mag waar nodig knopen doorhakken als tiebreaker. Maar clausules in Sony’s overeenkomst met Bungie zorgt er ook voor dat Sony in mag grijpen als het dat nodig acht.

Wanneer dat gebeurt, denk ik dat we vaarwel kunnen zeggen tegen Bungie. Dat de legendarische studio die ons Master Chief, Myth en de Guardians bracht, verandert in de zoveelste naamloze Sony-studio. Dat Marathon in 2025 – als het dat al haalt – niet eens meer een Bungie-game is, maar een pure Sony-game en voor mij nog wel het treurigste: dat Destiny dood en begraven is.Het is een toekomst waar ik niet aan wil denken, maar waar het huidige Bungie wel voor zorgt. En toch ga ik weer die verdomde koekjes bakken. Het houdt niet op…