19 van ‘19 – #19 – Sea of Solitude

We bewegen in een hoog tempo richting het einde van 2019. Aan het begin van dit jaar waren we bang dat we, in afwachting van de nieuwe generatie consoles, games tekort zouden komen in 2019. Gelukkig is dat niet gebeurd en zijn er ook dit jaar weer prachtige titels uitgekomen. We blikken terug op de 19 mooiste games van 2019, met op nummer 19: Sea of Solitude.

Sea of Solitude is een indiegame die ik al sinds de eerste ontwikkeling in de gaten heb gehouden. Dit komt doordat de makers je met deze game laten ervaren wat iemand met een depressie doormaakt en dat leek me een heel interessant concept. In de titel nemen spelers de rol aan van Kay, die zich in een half gezonken stad vol monsters bevindt. We volgen haar terwijl ze langzaamaan steeds verder afglijdt en niet verder komt in haar leven.

Sea of Solitude is een van de indietitels die onder de naam EA Originals is uitgegeven. EA maakt het met dit label mogelijk voor kleine studio’s om een iets groter bereik te krijgen met diens game. Dat lukte, want voor de release was de naam al bekend onder fans van indiegames. Ontwikkelaar Jo-Mei Games hield de fans goed op de hoogte en plaatste regelmatig een update of een nieuwe foto van Sea of Solitude.

Op 5 juli verscheen Sea of Solitude voor pc, PlayStation 4 en Xbox One. Waar er van tevoren enkel positief gereageerd werd op de game, waren de reacties bij release gemengd. De kern van de game, het inzichtelijk maken van wat iemand met een depressie doormaakt, was goed gelukt. Ook het element dat Kay een rugzak draagt die steeds groter en zwaarder wordt, is er eentje die zeer goed werd ontvangen.

Helaas was de kanttekening van de game dat deze doorspekt was met standaard platformpuzzels. Er kwam weinig nieuwigheid bij kijken en dat heeft ervoor gezorgd dat de game het minder goed deed dan verwacht. De kern van mentale gezondheid blijft echter staan en die doet het erg goed. Daar was ik in mijn review van de game dan ook erg van onder de indruk.

Ik ben van mening dat indiegames de gamewereld net een beetje kleurrijker maken. Sommige concepten lenen zich wel mooi voor een game, maar zijn niet geschikt voor een uitgebreide commerciële productie. ‘Kort maar krachtig’ is de kern van veel indiegames en Sea of Solitude past daar heel mooi tussen.

In een periode waarin mentale gezondheid steeds vaker ter sprake komt, vind ik het mooi om te zien hoe games zich daar ook op toespitsen. In Sea of Solitude zie je de wereld, die er ondanks alle overstromingen nog heel mooi uit ziet, langzaam verslechteren. Alles wordt donkerder en duisterder. De gedachten van Kay worden steeds somberder en haar rugzak wordt steeds zwaarder. Het verloop van deze ontwikkeling zorgde ervoor dat ik me helemaal in haar kon verplaatsen. Ik was onder de indruk van de metaforen die de ontwikkelaar in deze game aan wist te halen.

Ik denk zelf dat dit een game is die de tand des tijds heel mooi gaat doorstaan. Grafisch gezien wordt het er natuurlijk niet beter op, maar het onderwerp is erg sterk. Daardoor kan ik me voorstellen dat deze game over jaren nog steeds gespeeld wordt, om het concept depressie beter te begrijpen. Het is een mooie game voor mensen die te maken hebben gehad met depressie; vanwege de herkenning, maar misschien ook wel om iemand te kunnen laten zien hoe zo’n flinke dip er nu uitziet.

Sea of Solitude heeft zijn plek in deze lijst dubbel en dwars verdiend. Dit jaar zijn er ontzettend veel games uitgekomen, maar dit is een van de games die de meeste impact had, door het aanboren van een onderwerp dat heel actueel is. Met name de manier waarop de depressie is weergegeven zorgt voor de kwaliteit van de game, maar het respect van de ontwikkelaar zie je ook aan alle kanten terug. Een verademing.

Ben je benieuwd naar welke games de redactie nog meer heeft gekozen tot een van de 19 belangrijkste games van 2019? Check dan het complete overzicht van de 19 van 2019.