Van elke televisieserie kun je op IMDb de publieksscore per aflevering zien. Bij The Crowded Room is er een duidelijke tendens: de eerste afleveringen zijn relatief laag gewaardeerd (rond de 7.4), maar de scores lopen gestaag op richting de finale (rond de 8.7). Dat is ook precies wat ik ervaarde bij het kijken. Aanvankelijk gaf ik de serie het voordeel van de twijfel, maar na een paar afleveringen had het verhaal me goed in zijn greep en de slotafleveringen zijn meer dan uitstekende televisie. Lees verder om erachter te komen of deze miniserie ook iets voor jou is.

Het is eind jaren zeventig. De timide Danny Sullivan (Tom Holland) wordt opgepakt voor een schietincident in een overvolle winkelstraat. Hem worden zware feiten ten laste gelegd en het bewijs lijkt evident. Maar er is meer aan de hand. Danny maakt een labiele indruk. Tijdens zijn verblijf in het huis van bewaring worden er gesprekken met een psychiater (Amanda Seyfried) gearrangeerd. Zij weet ogenschijnlijk tot Danny door te dringen en komt achter zaken uit zijn verleden die de advocaat van de verdediging (Christopher Abbott) helpen zijn strategie te bepalen.

Tom Holland laat in The Crowded Room zien wat hij in huis heeft — Emmy Rossum and Amanda Seyfried in “The Crowded Room,” now streaming on Apple TV+.

Een triest verhaal

Via flashbacks die Danny met psychiater Rya Goodwin deelt, zien we de belangrijkste momenten van de afgelopen jaren uit zijn leven. We maken kennis met Danny’s vrienden, zijn moeder Candy (Emmy Rossum) en stiefvader Marlin (Will Chase). Danny is een introverte adolescent die gewone, maar ook ongewone dingen meemaakt. Er zijn de normale sociale contacten van die leeftijd, maar ook drugs en geweld. Rya ontrafelt stukje bij beetje het patroon van Danny’s leef- en belevingswereld en wij kijken over haar schouder mee. Wat we zien is een triest verhaal.

Meer wil ik niet over het plot verklappen, want het zit vol spannende wendingen. The Crowded Room is een miniserie die belangrijke bewegingen in het Amerikaanse rechtssysteem laat zien en ons laat nadenken over wat het betekent om een mens te zijn. Een schuldig dan wel onschuldig mens.

Subtiel

Schrijver en producent Akiva Goldsman heeft al een Oscar op zijn nachtkastje staan. Voor Best Adapted Screenplay van de mooie biografie A Beautiful Mind. The Crowded Room is ook gebaseerd op een biografie, maar ik zal niet zeggen welke, want dat verraadt al een boel. James Cameron was ooit in de running om het boek als film te regisseren. Hij stond al klaar voor de opnamen, maar kreeg onenigheid met een andere producent en ook met de protagonist uit het verhaal zelf. John Cusack zou de hoofdrol spelen, maar het hele project ging uiteindelijk dus niet door. Ik denk ook dat de duur van een speelfilm iets te kort zou zijn om het complexe verhaal van Danny Sullivan te vertellen. Aan de andere kant had de miniserie wel wat compacter gemogen, met name de eerste afleveringen.

De kracht van het script en de regie van The Crowded Room ligt in de subtiliteit ervan. Er zijn momenten van flitsende actie, maar in het algemeen speelt het drama zich af op een andere schaal. Zowel de relaties uit Danny’s verleden als de therapeutische verstandhouding met Rya zijn erg gelaagd en worden geïllustreerd door kleine gebaren en gezichtsuitdrukkingen. Veel zaken worden impliciet duidelijk door het gedrag van de protagonisten en worden niet nog eens expliciet benoemd. Na een paar gesprekken met Danny neemt Rya bijvoorbeeld een plantje mee om het kantoor bij de gevangenis meer eigen te maken. Hierdoor weten we dat Rya verwacht dat ze er niet zomaar achter zal komen wat Danny’s beweegredenen en gedachten zijn. Ze hebben een lange professionele relatie voor de boeg.

De juiste acteurs

Je kunt wel een subtiel script schrijven, maar dan heb je nog de juiste acteurs nodig om je visie gestalte te geven. The Crowded Room heeft die acteurs. Zowel de rollen in Danny’s verleden als die in het ‘heden’ worden sterk ingevuld. Omdat een groot deel van de serie in een therapeutische setting en een rechtszaal speelt, ligt overacting op de loer, maar niets van dat. Er zijn geen bombastische “You can’t handle the truth”- of “It’s not your fault”-momenten. We zien wel degelijk dramatische climaxen en onthullingen, maar deze zijn ingetogen van aard, hoe vreemd dat ook klinkt. Goldsman toont ons sporadisch de achtergrondverhalen van de mensen om Danny heen, wat de personages de juiste diepgang meegeeft. Het zijn echte mensen van vlees en bloed en de acteurs blijven trouw aan het realisme van de serie.

Alle acteurs leveren dus een puike prestatie, maar speciale lof gaat uit naar het centrale duo Amanda Seyfried en Tom Holland. Seyfried ziet er nog steeds zo jong uit dat je haast zou vergeten dat ze al een echte Hollywood-veteraan is. Ze timmert al sinds begin jaren nul aan de weg in Tinseltown. Toen zij in The Crowded Room voor het eerst het scherm betrad, paste ze niet bij mijn stereotiepe beeld van een professor in de psychiatrie, maar al snel snapte ik dat het de insteek ook niet is om ons een stereotype te laten zien. In de echte wereld heeft niet elke psychiater een baard en een bril. Seyfried maakt met haar vertolking van Rya duidelijk dat eerste indrukken misleidend kunnen zijn.

Not your friendly neighborhood Spider-Man

Ken je die zevenentwintigjarige acteur met een tien jaar jonger gezicht die Spider-Man speelt in de MCU? Die blijkt dus heel wat meer in zijn mars te hebben dan high school-drama en superheldenfratsen. Tom Holland speelt een mooie, gevoelige rol in The Crowded Room. Holland maakt de innerlijke kwellingen en onzekerheid van Danny duidelijk met een blik, een gebaar of een zacht uitgesproken zin. Zijn personage gaat gedurende de serie op een turbulente reis, maar Hollands vertolking blijft ingetogen en kwetsbaar.

Tom Holland was bij deze serie voor het eerst in zijn carrière ook uitvoerend producent. De werkdruk daarvan en de emotionele belasting die de rol van Danny met zich meebracht, deden hem besluiten het nu even rustiger aan te doen. Beetje golfen en familie bezoeken en zo. Het is je gegund, Tom.

Jaren zeventig-sfeer

De productiewaarde van The Crowded Room is erg hoog. De grote streamingdiensten (in dit geval Apple TV+) blijven er materiaal uitpompen dat een lust voor het oog is. Het tijdsbeeld van de jaren zeventig is prachtig in de kleding, decors en locaties gevat. Een mooie soundtrack met nummers van Judas Priest, The Velvet Undergound, Joy Division en de Bee Gees draagt bij aan de sfeer. Ook al speelt het verhaal zich af in New York, voor mensen die de jaren zeventig hebben meegemaakt, zal de audiovisuele aankleding van de serie een mooie blik op het verleden betekenen.

The Crowded Room is een slow burn. Het duurt even voordat het vuurtje aan is, maar de brand wordt alsmaar heter en in de finale staat de hele kamer in de fik. Ik heb met fascinatie in de vlammen gekeken.

Conclusie

Beeld: Tom Holland in “The Crowded Room,” now streaming on Apple TV+.

The Crowded Room geeft ons een inkijkje in een interessante fase binnen het Amerikaanse rechtssysteem en de psychiatrie. De miniserie is een ingetogen vertelling, niet geschikt voor thrillseekers en mensen met een korte aandachtsspanne. Een mooi script van Akiva Goldsman en sterke rollen van Amanda Seyfried, Tom Holland en de rest van de cast maken goede reclame voor Apple TV+. En Tom wensen we een prettige vakantie.