Barbarian valt de bioscoop binnen en overwint

Let op de waarschuwingstekens bij Barbary Street 476!

Je hebt een sollicitatiegesprek in Detroit en om jezelf de vroege reis te besparen boek je een Airbnb in de wijk Brightmoor. Als je ’s avonds in de regen bij het gehuurde huis aankomt, blijkt de sleutel echter niet in het elektronische kluisje te liggen. Er brandt wel licht binnen, dus je belt aan. Oh horror, het lijkt erop dat het huis dubbel verhuurd is. De man die open doet stelt zich voor als Keith en lijkt akelig veel op de clown Pennywise. Hij dringt erop aan dat je binnenkomt om de zaak te regelen. Wat doe je?

Tess Marshall (Georgina Campbell) heeft de nodige reserves, maar besluit toch met Keith (Bill Skarsgård) naar binnen te gaan. En wat blijkt: de verhuurder heeft een flesje wijn als welkomstgeschenk neergezet, Keith slaapt wel op de bank en je kamerdeur kan op slot. Niets aan de hand, welterusten!

Wat volgt is een verhaal over keldertrappen en VHS-tapes dat zich op een erg originele manier ontvouwt. Regisseur en scriptschrijver Zach Cregger, die we voornamelijk als acteur kennen (Wrecked), maakt met Barbarian zijn eerste lange speelfilm. Hij draait verschillende verhaallijnen in elkaar, die je steeds benieuwd maken naar de volgende stap en je tegelijkertijd uitleg geven over wat je al hebt gezien. De film heeft een aantal verrassingen in petto die ik hier natuurlijk niet zal spoilen, en – dat is eigenlijk de grootste verrassing – de trailer verraadt dit keer ook niet al te veel.

The Gift of Fear

Het achterliggende thema van Barbarian is intimidatie en misbruik van vrouwen. Dat komt in verschillende lagen van de film naar voren. Cregger begon het script van Barbarian te schrijven naar aanleiding van het boek The Gift of Fear van Gavin de Becker. Dit boek is een handleiding die de lezer leert hoe je tekenen van agressie kunt herkennen en wat te doen als je geconfronteerd wordt met geweld. Wat als je bang bent voor iemand die je kent, of niet weet hoe je moet reageren op de opdringerige avances van een onbekende? De Becker bepleit dat je agressie bijna altijd aan kunt zien komen en dat het belangrijk is hierbij op je intuïtie te vertrouwen. Ik zet daar wel de nodige vraagtekens bij.

In het script dat Cregger uiteindelijk schreef staan mensen centraal die juist alle waarschuwingssignalen (en hun intuïtie) negeren, zoals Tess Marshall. Wat hen vervolgens overkomt lijkt dan haast hun eigen schuld. Als kijker ga je gevaarlijk snel mee in die redenering van victim blaming. Eigenlijk best kwalijk. In Barbarian doen de personages domme dingen, maar de terreur waar ze in belanden blijft toch echt het werk van anderen. 

Meetlint

Cregger weet de spanning binnen de scènes goed op te bouwen. Er zijn de bekende donkere gangen en langzaam openende deuren, maar door de cameravoering en editing voelt Barbarian toch vaak fris aan. Een zaklamp geeft op een bepaald moment bijvoorbeeld een stroboscoop-effect, waarbij je het gevaar in horten en stoten dichterbij ziet komen. Ook de horrors van een meetlint worden op een leuke manier onderzocht. Je weet wel, als je op dat knopje drukt en het gebogen uiteinde tegen je vinger terugketst. Vreselijk.

Voor Barbarian is een blik uitstekende acteurs opengetrokken. In de openingsscènes zuigen Georgina Campbell en Bill Skarsgård je mee in een uiterst ongemakkelijke situatie van twee onbekenden die samen een probleem op moeten lossen. Je ziet de twijfel en achterdocht op het gezicht van Campbell. Skarsgård versterkt het gevoel van dreiging door zijn vriendelijke, maar zenuwachtige manier van doen. Is deze man te vertrouwen? Later in de film zet Justin Long (Die Hard 4.0, Tusk) weer eens als geen ander een irritante dertiger neer, ook al is hij inmiddels 44. De man lijkt nooit ouder te worden.

Origineel

Barbarian is een interessante en zeer vermakelijke horrorfilm, maar niet van het allergriezeligste kaliber. Er is dreiging, er is blood and gore en er zijn jumpscares, maar alles met mate. Mijn enige echte kritiekpunt op de film is dat, naarmate de finale nadert, personages wel erg rare beslissingen gaan nemen. Zoals ik al aangaf was dit deels de bedoeling van regisseur Cregger (laten zien hoe mensen waarschuwingssignalen negeren), maar het helpt niet om je in de personen in te leven. Wij zouden immers altijd precies de juiste beslissingen nemen als we midden in de regenachtige nacht voor de deur van ons gesloten huurhuisje staan. Toch?

Barbarian is een absolute aanrader voor iedereen die van originele films houdt. De film is spannend, komisch en verrassend, en het leert je een wijze les over twijfelachtige Airbnb’s. Run!