Jusant belooft veel verticaliteit en nog meer vibes

Weinig metaforen zijn zo sterk als die rondom klimmen. Zo’n zware trek opwaarts, het verkrijgen van nieuwe perspectieven: het concept van klimmen heeft een soort natuurlijke kracht. Met Jusant poogt ontwikkelaar Don’t Nod een klimtocht tot game te verheffen. Verwacht geen gelaagde klimsimulator, maar meer een ‘vibey’ verticale puzzel.

Jusant komt weliswaar van het team dat je ook kunt kennen van Life is Strange, maar dit spel laat zich duidelijk niet vergelijken met het eerdere repertoire van de Franse studio. Waar voorheen vaak geworsteld wordt met flinke verhalen en moeilijke keuzes, schotelt Don’t Nod je met Jusant een korter en gestroomlijnder avontuurtje voor. Een vrij lineair verhaal waarin, opvallend genoeg, geen woord gesproken wordt. 

Geen langdradige intro, geen overdadige lore dump voorop; in Jusant begin je gewoon te klimmen. Hier is een naamloos personage, daar is een gigantische pilaarvormige berg in de woestijn: succes. Het is vooral pure nieuwsgierigheid die je voort moet stuwen. Dat je met geen mogelijkheid de top kan zien, draagt daar mooi aan bij.

Ontdekkingsdrang omhoog

Jusant prikkelt die ontdekkingsdrang dan ook op eigenzinnige wijze, zo blijkt uit de eerste twee à drie uur met de game. Dat er niet gesproken wordt, wil niet zeggen dat Jusant geen verhaal vertelt. Verspreid over de wereld liggen brieven van een verdwenen gemeenschap en de ruïnes van een ooit bruisende, verticale metropool. De mensen hier zijn ooit en masse naar beneden afgedaald en spoorloos verdwenen. De speler klimt haast zielsalleen omhoog, enkel bijgestaan door een mysterieus vriendje in diens rugzak.

Gaandeweg ontrafel je wat er rond deze berg heeft plaatsgevonden en, hopelijk, wat de protagonist en diens knuffelbare compagnon daarboven te wachten staat. Ook zonder een regelrechte doelstelling wenkt Jusant je voortdurend opwaarts. Door verfachtige vergezichten en verzadigde accentkleuren komt de game sprekend over. Bovendien maakt dit de klim des te aanlokkelijker. 

Puzzelen met armen, touw en ankers

Het daadwerkelijke klimmen in Jusant is basaal, maar wel soepeltjes. Met de pookjes worden armen ‘gericht’, het inknijpen van de trekkers staat tot het vastgrijpen van de respectievelijke handen. Als een soort veredelde QWOP plaats je greep na greep met de hand, maar verder gaat het daadwerkelijke klimwerk haast automatisch. Het duurt niet lang voordat een paar meter klimmen of een gewaagde vrije sprong als tweede natuur voelt. 

Jusants puzzelelement komt voort uit hoe de game met uithoudingsvermogen, zekeringstouw en ankerpunten omgaat. Onafgebroken inzet leidt tot uitputting en soms gaat een gewaagde sprong faliekant mis. In die gevallen val je terug naar je laatste ankerpunt, beperkt tot drie stuks per klim. Echt te pletter kun je niet vallen in Jusant; de bedoeling is vooral dat het klimwerk een beetje zorgeloos en meditatief blijft.

Een verankering is als een soort mini-checkpoint die je naar wens kunt plaatsen, maar het speelt ook leuk met de physics van het klimspel. Niet alleen anker je voor wat extra zekerheid, soms is een hooggeplaatst ringetje ook handig om over krochten of andere obstakels te slingeren, dan wel te abseilen. 

Vanuit daar begint Jusant stapsgewijs meer verschillende klimdisciplines op elkaar te stapelen. Nieuwe omgevingen komen met grotere klimpartijen en alsmaar meer obstakels om te overbruggen. Vooralsnog lijken de puzzels geen echte breinbrekers, maar ook in de eerste twee aktes vinden we al een paar klauterpartijen die bijzonder kunstig in elkaar zitten. Zeker drie van de flinke klimsegmenten zijn, zeker inclusief hun ‘narratieve beloninkjes’, gerust memorabel te noemen.

Minder keuze, meer vibes

Het klimwerk is wel erg lineair. Her en der is even een ander paadje te bewandelen of een optionele klim aan te gaan voor een extra beetje verhaal, maar de tocht omhoog is rechtlijnig. Zijpaadjes lijken in de eerste paar uur nauwelijks voor te komen. Wie een wijd strekkende, open klimwereld zoekt, lijkt hier duidelijk niet aan het juiste adres te zijn. Meer vrije verkenning zou niet misstaan in deze wereld, maar soit.

Jusant wil blijkbaar niet overweldigen met de vele sandbox-keuzes van vandaag de dag. In ruil daarvoor rijgt het vooral een aantal imposante, verticale puzzels aan elkaar, zo blijkt uit onze hands-on ervaringen. Jusant is een gestroomlijnder project, maar daardoor wel eentje die behoorlijk lekker wegspeelt. De weg naar boven lijkt te allen tijde duidelijk en het klimwerk is geen raketwetenschap; dat belooft prima vibes voor een volgende zen-game. 

Onze preview-versie smaakt in ieder geval naar meer. Meer complexe puzzels, meer schilderachtige vergezichten, meer van dat blauwe vriendje op je rug. De eerste twee aktes van Jusant staan al sterk, met hoogstens nog wat verfijning voor de tekstmenu’s en bugfixes in het verschiet. Ervan uitgaande dat de game toch zeker vijf à zes aktes moet gaan bedragen, kunnen we aannemen dat dit klimverzetje ons later dit jaar toch circa acht uur aan mooie metaforen voorschotelt.

Jusant verschijnt 31 oktober 2023 op Xbox Series-consoles, PlayStation 5 en pc (via Steam), met daarnaast een Day One-verschijning op Game Pass. Op 19 september aanstaande verschijnt een gratis demo van Jusant, waarin de eerste drie kwartier van de game vrijuit te ontdekken zijn.