The Super Mario Bros. Movie is een feest van herkenning

The Mario Movie staat bij mij al jaren bovenaan het lijstje van meest geanticipeerde films. Telkens als er nieuwe informatie kwam, van specifieke voice actors tot gloednieuwe trailers, raakte ik meer benieuwd naar waar deze film nou eigenlijk heen ging. Hoe zouden Illumination en Nintendo een van de meest herkenbare en populaire video game-personages overbrengen naar het witte doek? Hoe zouden ze alle cameos en verwijzingen aan elkaar vastknopen? The Mario Movie is bovenal een kleurvolle onderdompeling in de wondere wereld van het Mushroom Kingdom. 

Video games en films. Het blijft een lastige combinatie. Van oudsher doen games het niet heel erg goed als films. Zeker de eerste poging om Mario naar de bioscoop te brengen verliep verre van vlekkeloos. Maar de afgelopen jaren blijkt het ook tal van keren goed te zijn gegaan. De Sonic films en Detective Pikachu zijn twee vooraanstaande voorbeelden van hoe het wel kan – een video game dat tot leven komt aan de hand van een prima plot. Kan Nintendo samen met Illumination (o.a. bekend van The Minions en Despicable Me) dat dan ook voor Mario?

Dus natuurlijk was ik enthousiast dat de wereld van Mario nieuw leven in werd geblazen. Ik wil graag elke hoek van het Mushroom Kingdom zien. Ik wil Toads zien die hun winkels runnen en wat ze daarin verkopen. Ik wil weten hoe het koninkrijk van de Kongs er dan van binnen uit zou zien. Ik wil weten waar Dry Bones precies vandaan komen. Met een toegegeven zwak voor worldbuilding ging ik maar eens kijken wat de Super Mario Movie Bros. Movie te bieden heeft. 

Een zonnige dag in Brooklyn

Het plot van The Mario Movie is niets om over naar huis te schrijven. Mario (Chris Pratt) en Luigi (Charlie Day) zijn net hun eigen loodgietersbedrijf begonnen, maar het loopt nog niet echt storm. Met name Mario droomt van een grootser bestaan, maar wordt daarbij niet serieus genomen door zijn familie en wordt tegengewerkt door zijn voormalige baas. Als Brooklyn lijkt te overstromen door een fout in de riolering, grijpt Mario zijn kans om de held uit te hangen. Maar dat gaat niet helemaal volgens plan – en in plaats van alles te fiksen ontdekt hij een geheime ruimte onder de stad. Met een warp pipe naar het Mushroom Kingdom.

Samen met Luigi wordt hij de pijp ingezogen. Beide broers eindigen in totaal andere delen van de parallelle wereld. Mario landt in het vredige Mushroom Kingdom, terwijl Luigi landt in het rijk van Bowser. Ondertussen speelt het klassieke Mario plot zich af. Bowser (Jack Black) is van plan de wereld te veroveren en het Mushroom Kingdom is het volgende rijk op zijn checklist. Het is daarom aan Peach (Anya Taylor-Joy) om een manier te vinden om Bowser te stoppen. Ze besluit de hulp in te schakelen van het naburige rijk van de Kongs en samen ten strijde te trekken tegen Bowser en zijn leger.

Mario en Peach besluiten al snel hun krachten te bundelen en gezamenlijk ten strijde te trekken om Bowser te stoppen en Luigi te redden. In die zin gebeurt er verhalend vrij weinig in The Mario Movie – het is allemaal vrij simpel. De verhaallijn is dan ook niet waar de film uitblinkt. De film blinkt uit in de levendigheid en het ogenschijnlijk oneindige detail. 

De wondere wereld van het Mushroom Kingdom

Het Mushroom Kingdom is prachtig in beeld gebracht in The Mario Movie. De kleur en de levendigheid spat ervan af en als fan van de Mario games heb ik zo ongelofelijk veel zin om weer een paar levels Super Mario Bros. te gaan spelen. Mario heldhaftig obstakels zien trotseren – of vaker miserabel falen – heb ik ook weer zin om een paar vrienden te bellen en de chaos van New Super Mario Bros. Wii te herbeleven. De film laat zien hoe ik me altijd bij Mario levels voel.

Niet alleen de obstakels zijn mooi en levendig. De verschillende landen in de wereld van Mario hebben ontzettend veel karakter. De Toads die hun handelswaar verkopen op de markt zijn een genot voor het oog. Bowser’s wereld zit vol met Dry Bones die zich meer dan in de games zich als ware zombies tonen. Er zijn verlaten kastelen die oneindig onheilspellender aandoen dan de levels aan het einde van de meeste Mario werelden. De wereld van de Kongs is een visueel spektakel met enorme stadions en bizarre infrastructuur. The Mario Movie toont de wereld die ik altijd al voor me had bij het spelen van de games, maar nooit echt zag. Tot nu. 

Easter Eggs! Zoveel Easter Eggs!

Daar komt dan nog bij dat The Mario Movie vol zit met Easter Eggs en verwijzingen naar de games. De aandacht voor detail is noemenswaardig. Zo is Mario en Luigi’s “rivaal” in Brooklyn, hun voormalige baas Spike, geen uitvinding van de film. Spike komt uit de game Wrecking Crew uit 1985. Maar daar blijft het zeker niet bij. De werelden waar Mario en Peach doorheen reizen op weg naar de Kongs zitten bomvol met Easter Eggs, zoals de omgekeerde piramides van Super Mario Odyssey. Ik kan nog wel even doorgaan met hoe gedetailleerd deze film is met de referenties en verwijzingen. Voor fans zijn dat soort verwijzingen een waar genot.

De trailers lieten ook al wel zien hoeveel verschillende verwijzingen deze film zou gaan maken. Het begon vrij eenvoudig, maar al snel werd de hele Mario wereld erbij gehaald – Donkey Kong kwam erbij, Mario Kart kwam erbij en het werd al snel duidelijk dat het plot een middel werd om maar zo veel mogelijk van de wereld te tonen. En daar is op zichzelf niets mis mee. Niet elke film hoeft per se enorme karakterontwikkelingen en verrassende plotwendingen te bevatten of een cinematisch hoogstandje te zijn. Soms zijn films simpelweg leuk om naar te kijken en om van te genieten. Funny Jump Man Go Wahoo – en in het geval van The Mario Movie is dat meer dan genoeg.

Niet alleen het beeld

Er is genoeg te zien in de film, maar ook genoeg te horen. Hoewel er aanvankelijk veel te doen was over Chris Pratt in zijn rol als Mario, is zijn acteerwerk meer dan prima. Ook Charlie Day en Anya Taylor-Joy zetten een uitstekende Luigi en Peach neer. Keegan Michael-Key en Seth Rogen zijn formidabel in hun rollen als Toad en Donkey Kong dankzij het enthousiasme waarmee ze hun rollen vertolken. Toch steekt Jack Black er met kop en schouders bovenuit. Zijn performance als Bowser is fenomenaal. Met zijn grappige, maar ook intimiderende delivery ga ik Black’s veelzijdige stem nog lang horen als ik Bowser in cutscenes zie. 

Dan is er nog de muziek, die ik niet voorbij wil laten gaan zonder te benoemen. Componist Brian Tyler heeft meesterlijk de karakteristieke muziek van Koji Kondo omgezet in ware symfonieën. Daarnaast kozen de producenten ervoor om de klassieke DK Rap terug te brengen – en dat zijn voor mij altijd pluspunten.

Conclusie

The Mario Movie doet precies wat het moet doen. Het plot is weinig soeps, maar de hoeveelheid flair en levendigheid maken de film een fijne feel-good film voor fans en nieuwkomers. Als je denkt dat je deze film leuk gaat vinden op basis van de trailers, ga je de film absoluut leuk vinden. De film heeft bewezen dat ook Mario met succes de overstap naar het witte doek kan maken.

Pluspunten

• Het Mario universum is levendiger dan ooit
• Heel veel easter eggs en cameos om van te genieten
• Uitstekend stemwerk en muziekkeuzes

Minpunten

• Het plot is weinig soeps

Beeld: Via Universal Pictures.

Beeld: Via Universal Pictures.