The School for Good and Evil heeft moeite met de balans

Tijd voor een lesje

The School for Good and Evil geeft ons een kijkje achter de schermen in sprookjesland. Als je opgeroepen wordt door deze school, dan kom je aan de kant van Good terecht bij alle prinsen en prinsessen. Of je lot is anders en je valt aan de kant van Evil, waar alle antagonisten les krijgen. In deze film word je niet zomaar geboren als held of slechterik. Je wordt namelijk getraind tot het uiterste. Maar wat gebeurt er als je vanuit een andere wereld op deze magische school komt?

Magische scholen blijven een fascinerende setting voor young adult (YA) boeken en films. Lekker de natuur ontdekken met fairies (of zijn het pixies?), jagen op mythische wezens of gewoon met je vingers knippen en een lekkere gevulde brunchtafel laten verschijnen. Dit vind je allemaal niet in de zogeheten echte wereld. Wel op The School for Good and Evil die graag de balans tussen goed en kwaad wilt behouden.

Onze hoofdpersonen Agatha en Sophie worden gespeeld door Sofia Wylie (High school Musical: The Series) en Sophia Anne Caruso (bekend van theateroptredens als Lazarus en Beetlejuice). De twee zijn beste vriendinnen en Readers: mensen die vooral lezen over avonturen in plaats van dat ze die meemaken. Beide voelen zich niet thuis in het boerendorpje Gavaldon. Sophies hoop op verandering wordt aangewakkerd als ze hoort dat er een magische school bestaat. Noem het lot, een ongelukje of misschien een duister plan, maar de protagonisten komen terecht op deze school. Misschien niet aan de kant die ze verwacht hadden.

Clichés

De blonde, optimistische Sophie komt aan de kant van Evil terecht. Het wordt al snel duidelijk dat ze daar niet welkom is. . Ook Agatha (die aan de kant van Good terechtkomt, maar twijfelt of het wel de goede kant is) wordt meteen bespot. Pestkoppen hadden ze in hun boerendorp ook al. Elke Hollywoodfilm met YA-elementen heeft wel een paar pestkoppen.  Ik snap dat het voor conflict en dus spanning zorgt, maar het is wel erg voorspelbaar. Gelukkig zijn de vriendinnen sterke, zelfstandige jonge vrouwen en gebruiken ze humor in plaats van tranen als reactie.

The School for Good and Evil is een fantasyfilm dus er hoort een verteller bij, maar omdat deze voice over precies vertelt wat je zelf ook op het scherm ziet gebeuren, word je uit de film gehaald. Dat is jammer, want de film begint juist sterk: een spannende scène met goede achtergrondmuziek die je meteen het verhaal intrekt zonder dat je veel context krijgt of nodig hebt. Ook wordt er vrij veel verteld door de voice over. Naar mijn zin iets te veel. Later in de film blijkt dat een reden te hebben, maar toch had het minder gekund.

Inclusiviteit

Het is een verademing om te zien dat Hollywood steeds vaker inclusiviteit nastreeft en andere potentiële rolmodellen kiest dan de gemiddelde witte, blonde voorbeelden. Sophie is wit, maar Agatha die op de poster centraal staat is zwart. Daarnaast zijn er ook belangrijke bijrollen voor zwarte acteurs Kit Young (Shadow & Bone) en Kerry Washington (Scandal, Django Unchained). Ook actrice Joelle (Dune) met de aandoening  alopecia universalis komt voor in deze film. Kerry Washington speelt trouwens net als Charlize Theron (Mad Max: Fury Road, Snowhite and the Huntsman) hier een docent; een rol die beide actrices overtuigend spelen.

Trop is te veel

Good en Evil, verschillende soorten magie, pestkoppen, antropomorfische wolven…er gebeurt best wat in deze film en ze laten veel zien. De film duurt dan ook bijna tweeënhalf uur, maar zelfs dat is niet voldoende om alles goed te vertellen of te verklaren. Er zijn nog meer boeken waar de film op gebaseerd is en Netflix wil het onderste uit de kan halen, maar in dit geval was een (mini-) serie misschien beter geweest. Heb jij The School for Good and Evil al gezien? Laat mij dan weten wat je ervan vond.