World of Warcraft: Shadowlands

Wanneer je spelers al meerdere demoneninvasies tegenhielden, complete werelden veroverden en goden versloegen, waar kun je ze dan als ontwikkelaar van een MMO nog naartoe sturen? Het antwoord van Blizzard hierop is het leven na de dood. De helden van Azeroth worden namelijk uitgezonden naar het rijk der doden in World of Warcraft: Shadowlands.

Blizzard moet het in deze uitbreiding ook wel wat spannender maken, want de consensus over de vorige uitbreiding, Battle for Azeroth, is uiteindelijk toch wel dat dit niet de beste uitbreiding is uit de geschiedenis van de zestien jaar oude MMO. Dit doet de ontwikkelaar door terug te keren naar de kern van een RPG: je eigen personage. Door een systeem van vier covenants, dat het meest doet denken aan de vier huizen uit de Harry Potter-boeken, moeten de keuzes die je voor je personage maakt weer meer betekenis krijgen.

Voordat je een covenant kiest doorloop je in elk geval de eerste keer dat je van level 50 naar 60 gaat het hoofdverhaal van Shadowlands. Je leest het goed: het maximale level is weer level 60, net als toen de game in 2004 uitkwam. Als je aan Shadowlands begint, ben je level 50 en betreed je het hiernamaals van Azeroth door te praten met de verslagen Lich King Bolvar. Hij stuurt je achter Sylvanas aan de Shadowlands in.

In tegenstelling tot de vorige twee uitbreidingen doorloop je het verhaal in een vaste volgorde en kun je niet kiezen in welke zone je begint. Na een kort avontuur in de meest nare plek van de Shadowlands, de Maw, ontsnap je naar Oribos. Vanuit deze centrale hub word je eerst uitgezonden naar Bastion waar je kennismaakt met het eerste covenant: de Kyrian. De Kyrian zijn verantwoordelijk voor het overbrengen van zielen naar de Shadowlands. Tijdens je quests in Bastion maak je kennis met het covenant en de speciale krachten die je krijgt mocht je later besluiten je aan te sluiten bij de Kyrian.

Na je kennismaking met de Kyrian neemt het verhaal je mee naar het grimmige Maldraxxus en merk je hoe fijn het eigenlijk is om een weloverwogen en doordacht lineair verhaal te volgen. Dit geeft ruimte aan soepele overgangen tussen de zones en opbouw naar een grote climax op het einde van het hoofdverhaal in de laatste zone Revendreth. Hierna weet je als het goed is welk covenant je moet kiezen en wie de grote vijand is voor de komende maanden in World of Warcraft: de Jailer.

Voordat je achter deze ultieme baas aan gaat moet je eerst dus wel een keuze maken en dat is niet makkelijk. Elk van de vier covenants heeft een duidelijke stijl, eigen bijzondere vaardigheden en uitgesproken armor sets. Dit moet je allemaal afwegen wanneer je kiest. Veel spelers hadden hun keuze al voor Shadowlands vaststaan, althans, dat dachten ze.

Ook ik dacht dat ik zeker wist dat mijn Death Knight bij de Necrolords thuishoorde, maar koos na mijn bezoek aan Revendreth toch bijna voor de vampierachtige factie Venthyr. Meer spelers om mij heen worstelden met de keuze voor een covenant en dat heeft er alles mee te maken dat alle vier de covenants met veel zorg zijn vormgegeven. Elk covenant verandert niet alleen de speelwijze van je personage, maar zegt ook iets over wat voor een karakter je hebt.

Dit is ook precies de bedoeling, want op deze manier voelt je personage weer echt uniek. Wanneer ik naast een andere Death Knight sta, dan is er niet alleen een goede kans dat hij een andere specialisatie heeft die al in de game zat, maar ook een ander covenant gekozen heeft. Dat betekent ander armor en andere krachten die hij tot zijn beschikking heeft. Daardoor is Blizzard er niet alleen in geslaagd om je eigen personage meer uniek te laten voelen, maar je hebt niet langer het idee dat je steeds kopieën van jezelf tegenkomt.

Natuurlijk hebben de topspelers die willen uitblinken in PvP of raids wel een keuze die objectief de ‘beste’ is voor hun doelen. Dat er enige onbalans is, is onvermijdelijk. Dit was ook een van de grootste zorgen bij de unieke krachten die elke class van een covenant krijgt. Toch is Blizzard erin geslaagd om de verschillen klein genoeg te laten zijn dat de meeste spelers na het doorlopen van de verhaallijn zich echt even achter de oren moeten krabben voor ze tot een definitieve keuze overgaan.

Natuurlijk kun je met een ander personage alsnog voor een ander covenant gaan en alles meekrijgen wat die te bieden heeft, al zullen de meeste spelers daar de eerste weken echt geen tijd voor hebben. Na het doorlopen van het hoofdverhaal begint Shadowlands namelijk pas. Je gaat dan voor je covenant op missie en je gaat je relatie met deze factie verder uitbouwen. Hierdoor kun je speciaal covenant-armor vrijspelen en nieuwe krachten bemachtigen via het conduitsysteem dat een talent tree bovenop je standaard talents is.

Nu is Blizzard goed in het opstapelen van systemen om het hamsterrad te laten blijven draaien en spelers bezig te houden. Toch voelt het deze keer anders, omdat je echt naar iets toewerkt, namelijk meer unieke krachten, upgrades voor je covenant hall en natuurlijk meer loot. Daarnaast maakt de hoofdverhaallijn maar gebruik van ongeveer 60% van de vier nieuwe zones die de Shadowlands nu rijk zijn. Je hebt nog genoeg te verkennen en vrij te spelen als je net level 60 bent.

Dan hebben we het nog niet eens gehad over de vijfde zone, de Maw, waar je in het begin een kort bezoek aan hebt gebracht. Dit is een zeer gevaarlijk gebied waar de grote bad guy de Jailer zich ook ophoudt en waar de vijanden, omgevingen en muziek je een zeer unheimisch gevoel geven. Je gaat niet zomaar door de Maw heen kunnen lopen als je er voor de eerste keer komt. Niet alleen omdat de Jailer na verloop van tijd steeds sterkere vijanden op je afstuurt, maar ook omdat je simpelweg niet sterk genoeg bent om de meeste vijanden te verslaan als je net komt kijken.

Boven dit alles torent The Tower of the Damned Torghast letterlijk uit. Dit is een nieuwe gamemode en de plek waar spelers veel tijd zullen gaan doorbrengen. Het is opgezet als een roguelike waarbij je tijdens je sessie zeer sterke krachten kunt vinden voor je personage, waarmee je vervolgens steeds sterkere vijanden moet verslaan. Kom je helemaal tot het einde? Dan mag je de gevonden resources behouden, maar je moet je krachten helaas wel weer inleveren.

Dit doe je telkens opnieuw om genoeg grondstoffen te verzamelen om een speciaal item te kunnen maken: een van de legendaries die de game rijker is geworden. Voordat je zover bent zul je flink wat tripjes naar Torghast moeten maken en waarschijnlijk ook best een paar keer doodgaan en met lege handen terugkeren. Dit maakt deze roguelike dungeon een mooie nieuwe uitdaging voor zowel solo-spelers als groepen. De vraag is wel hoe lang het leuk blijft om keer op keer terug te moeten keren naar de grijze toren vol vijanden.

De grind is daarmee weer helemaal terug, maar deze keer op de goede manier. Als je na talloze sessies Torghast dan eindelijk een van de legendaries naar keuze kunt maken, heb je echt het gevoel dat je iets gepresteerd hebt, net als vroeger toen je echt niet zomaar een epic zwaard kon bemachtigen. Niet alleen aan je personage, maar ook aan de dingen die je doet en de items die je vindt en maakt is daarmee meer betekenis gegeven. Hierdoor is Shadowlands meer van hetzelfde, maar vooral veel meer een terugkeer naar een echte RPG.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]