Wat is het verschil tussen Star Wars canon en Legends?

Star Wars-fans van het eerste uur kregen een klap in hun gezicht toen de franchise in 2012 werd gekocht door Disney. Niet omdat het in handen kwam van een andere maatschappij, maar omdat Disney besloot de meeste verhalen gewoonweg ongeldig te verklaren. Ruim dertig jaar aan boeken, strips en games werden in de prullenbak gegooid. Toch kwamen een aantal zaken ongeschonden uit de strijd. Daarom leggen we hier even uit hoe het nu ook alweer zat.

Om gelijk met de deur in huis te vallen begin ik bij het stukje ‘canon’. De canon is eigenlijk alle media die officieel aansluit op de hoofdlijn van Star Wars. Dit kunnen naast de films bijvoorbeeld strips, boeken en tv-shows zijn, maar ook games. Alles wat buiten de officieel goedgekeurde tijdlijn valt is non-canon, oftewel Legends. Deze media zijn dan ook te herkennen aan het Legends-label.

De vraag is nu dus: wat behoort officieel tot de canon? Het makkelijkste antwoord hierop zijn de films. Episode 1 tot en met 9 zijn officieel canon. Ook de Clone Wars-film en tv-serie behoren tot deze tijdlijn. Verder tellen de boekvormen van elke film en de stripboekenreeks Darth Maul: Son of Dathomir ook mee. Toch zijn kleine details non-canon. Als voorbeeld neem ik het gevecht tussen Mace Windu en Darth Sidious uit Revenge of the Sith. In de film is het gevecht voorbij wanneer Anakin arriveert, maar in het boek ziet Anakin ze nog vechten. Doordat de films voorrang krijgen, is het stukje dat Anakin ze ziet vechten non-canon.

Elke vorm van media die na 25 april 2014 is uitgegeven, telt ook mee in de officiële canon. Alles wat vóór deze datum is uitgegeven – buiten de bovengenoemde media – telt niet meer mee in de canon. Dit betekent bijvoorbeeld dat boeken die makkelijk in de huidige canon passen, zoals Labyrinth of evil en Darth Maul: Shadowhunter, niet meer geldig zijn. Ook een game als The Force Unleashed valt tegenwoordig onder Legends.

Toen George Lucas in 1977 begon met zijn verhaal over de Skywalkers, waren er geen richtlijnen die vertelden wat wel en niet mocht. De strips of hoorspelen op de radio konden eigenlijk doen wat ze wilden. Toch bleven ze vaak trouw aan het originele verhaal. Toen Timothy Zahn’s Heir to the Empire in 1991 werd uitgebracht, kwam daar verandering in.

Lucas Licensing besloot om alle nieuwe media officieel te verbinden aan de films, zodat het één groot geheel kon worden. Zo ontstond de Expanded Universe, die later door Disney werd omgedoopt tot Legends. In de tijd voor Disney’s overname werden alle Expanded Universe-verhalen als canon beschouwd en moesten ze officiële goedkeuring krijgen van Lucas’s bedrijf.

Enkele voorbeelden van Legends-materiaal zijn de Dawn of the Jedi-strips, die zich 26000 jaar voor de films afspelen en uitleggen waar de Jedi zijn ontstaan. De Star Wars: The Old Republic-games, die zich duizenden jaren voor de films afspelen, vallen ook onder Legends, al hebben ze weinig invloed op de films. Ook verschillende mediaproducten rondom Shadow of the Empire, wat zich afspeelt tussen The Empire Strikes Back en Return of the Jedi, zijn officieel verbannen uit de canon. Dit is verwarrend, want in de speciale editie van A New Hope zien we wel het schip uit die reeks, genaamd The Outrider.

Daarnaast hebben we nog de hele reeks van Timothy Zahn, die vertelt over de gebeurtenissen na het zesde deel en waarin een nieuw personage genaamd Grand Admiral Thrawn werd geïntroduceerd. Zowel de boeken als het personage werden gelijk immens populair bij de fans. Extra zuur dus, dat ook deze verhalen het moesten ontgelden in 2014.

Ik moet toegeven dat ik het best moeilijk vond om te accepteren dat Disney gewoonweg 30 jaar aan materiaal de prullenbak in smeet. Toch kan ik de keuze van Disney wel begrijpen. Het bedrijf betaalt 4 miljard voor een franchise, maar kan eigenlijk alleen maar verfilmingen maken van bijvoorbeeld de Timothy Zahn-boeken of juist de hele originele reeks loslaten en iets totaal nieuws doen, wat ook weer een risico met zich mee zou brengen.

Gelukkig zijn er kleine lichtpuntjes voor de doorgewinterde fans. Zo zijn er bepaalde personages, namen en zelfs delen van verhaallijnen teruggebracht in de canon en gebruikt Disney het Legends-materiaal als inspiratiebron. Als grootste voorbeeld kunnen we Grand Admiral Thrawn noemen: dit personage maakte zijn opwachting in de Star Wars Rebels-serie en heeft inmiddels weer zijn eigen boekenreeks. Dit geldt ook voor zijn ras, de Chiss.

De eerder genoemde Shadow of the Empire-reeks liet ons kennismaken met Dash Rendar: een soort Han Solo met een te gekke droid-sidekick. Ook hij wordt subtiel toegevoegd aan de huidige canon. Zo was zijn schip al te zien in The Rise of Skywalker en is zelfs zijn naam genoemd in het boek Solo: A Star Wars Story: Tales From Vandor. Een van de meest favoriete planeten uit het Legends-materiaal is Nar Shaddaa. Deze Smuggler’s Moon dook voor het eerst op in 1992, maar werd door Disney opnieuw geïntroduceerd.

In de nieuwe trilogie zitten nog meer referenties naar Legends. Zo zien we Rey in The Force Awakens een X-Wing helm met een insigne uit Legends opzetten. Starkiller Base is een referentie naar zowel het hoofdpersonage uit The Force Unleashed als de oorspronkelijke naam van Luke Skywalker. Ook zagen we de Force-projectie van Luke Skywalker in The Last Jedi al eens eerder in het Dark Empire-stripboek.

Een andere fijne toevoeging is de naam Revan, die oorspronkelijk voorkwam in de Old Republic-games. De Sith Trooper-legioenen hebben namelijk allemaal de naam van een Sith Lord uit de Sith lore. Naast Revan is ook Darth Tenebrous weer canon. Deze Sith was de meester van Darth Plagueis, wie op zijn beurt weer de meester van Darth Sidious was.

Al met al wordt de canon langzaam aangevuld met bepaalde elementen uit het Legends-materiaal. Er is dus nog hoop voor vele andere personages, al zijn sommige onderdelen voor altijd verloren. Welke onderdelen zie jij graag terug in de canon?

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]