Star Wars: The Rise of Skywalker

Star Wars is een van de populairste, oude franchises die vorige eeuw uitkwamen, maar na ruim veertig jaar wordt het verhaal definitief afgesloten met The Rise of Skywalker. Daarom zit deze film boordevol losse eindjes die aan elkaar worden geknoopt en krijgen we eindelijk te zien hoe de strijd tussen goed en kwaad een waardig einde krijgt. Er gebeurt een hoop in deze film, maar moeten we ons daar zorgen over maken of niet?

Regisseur J.J. Abrams kreeg in 2015 van Disney de gigantische taak om een geheel nieuwe trilogie te starten in het Star Wars-Universum. Zoals verwacht waren de Star Wars-fans verdeeld over het eerste deel, The Force Awakens. De een vond het maar een slap aftreksel van de oude films, de ander vond het een hommage en een frisse wind. Toen Rian Johnson in 2017 met The Last Jedi aan kwam zetten, was het hek van de dam. De film werd aan de ene kant diep gehaat en aan de andere kant de hemel in geprezen. De kritiek kwam vooral door een aantal nieuwe personages en verhaallijntjes uit The Force Awakens die compleet genegeerd werden.

Voor dit derde deel uit de sequel-trilogie werd J.J. Abrams teruggehaald en hij kreeg de haast onmogelijke taak om een mooi einde te maken aan veertig jaar Star Wars-historie. Gelukkig kan ik beamen dat dit mooi is gelukt. Er wordt namelijk enorm veel op de nostalgie ingespeeld. Zo zien we favorieten als Chewbacca, C-3PO en R2-D2 vaker in actie en worden oude personages als Lando en zelfs Keizer Palpatine erbij gehaald.

Het verhaal van The Rise of Skywalker zit vol herkenbare elementen. De groep rebellen zoekt bondgenoten om de First Order te verslaan. Hoofdpersoon Rey is op zoek naar zichzelf en traint om Jedi te worden en bad guy Kylo Ren is op zoek naar een machtig wapen om de rebellen voorgoed te verslaan. Al met al blijft de film dus aardig in de comfortzone hangen en maakt deze dankbaar gebruik van fanservice. Na de overbekende muzikale klanken van het openingsnummer, schakelt de film in de eerste paar minuten met de snelheid van het licht door een aantal plotpunten. Elke minuut zijn er andere locaties te zien of zit je midden in de actie. Het is veel, maar nodig als je zo veel films aan elkaar wilt knopen.

Na die eerste minuten krijgt de film een stuk meer rust en kunnen we meer gaan genieten van het verhaal. Iets waar ik de makers zeker complimenten over moet geven, is de humor. Deze is gelukkig steeds doeltreffend en ademt de sfeer van de oude trilogie. Uiteraard hebben we nog steeds met Disney te maken, en blijft het netjes binnen de lijntjes.

Hoogtepunten zijn toch wel de zinnen die C-3PO eruit gooit. Ze passen helemaal bij het personage en ik ben dan ook blij dat onze gouden vriend meer te doen heeft in deze film. Een ander hoogtepunt is het personage Babu Frik. Dit kleine mannetje steelt werkelijk in elke scène waar hij in zit de show en hij heeft mij meerdere malen hardop doen lachen.

In de vorige twee films zagen we hoe Rey mysterieuze krachten heeft en steeds sterker wordt in de Force. Helaas kregen we in de vorige twee films geen antwoord op de vraag hoe dat zo gekomen was, maar deze keer wordt het allemaal een stuk duidelijker. Helaas kan ik niet inhoudelijk ingaan op wie Rey daadwerkelijk is, maar de makers kiezen voor een onverwachte oplossing.

Aan de andere kant van de Force hebben we Ben Solo a.k.a. Kylo Ren. Dit personage heeft misschien wel de meest interessante verhaallijn in de trilogie. Als zoon van Leia en Han Solo werden er grootse dingen van hem verwacht, maar helaas wordt hij verleid door de duistere kant en vermoordt hij zelfs Han Solo in The Force Awakens. De constante twijfel en frustratie in Kylo Ren zijn in The Rise of Skywalker nog steeds duidelijk zichtbaar en komen tot een hoogtepunt in het eindstuk van de film. Dit gevecht en de acteerprestaties van Adam Driver zijn de dingen waar mensen nog jarenlang over gaan praten.

Het meest benieuwd was ik naar de ontwikkelingen rondom Carrie Fisher als Leia. De actrice, die helaas overleed ten tijde van The Last Jedi, had namelijk nog een rol te vervullen in dit laatste deel. Met ongebruikte beelden van de vorige film werd haar verhaal toch nog afgerond. Ik moet zeggen dat ik hierbij een hoop door de vingers moest zien, want qua teksten is het allemaal een beetje standaard, maar het is een mooi eerbetoon geworden.

Al met al is The Rise of Skywalker een vermakelijke film. De afgezaagde Disney-elementen komen er helaas in voor en er zitten aardig wat onverklaarbare verhaalontwikkelingen in, maar het hart van de franchise is aanwezig. Na de vliegensvlugge start, komt de film in rustiger vaarwater en krijg je de kans om mee te leven met de personages. Ook het einde van de film is gelukkig van dusdanige aard dat eventuele toekomstige films nog mogelijk zijn. Als Star Wars-fan heb ik een traantje weggepinkt en denk ik terug aan een prachtige tijd, die nu een compleet andere richting in gaat.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}