SteelSeries Apex M750

Een fijn toetsenbord is cruciaal. Of je nu dagelijks lange verslagen moet typen, veel gamet of wekelijks recensies tikt: wanneer een toetsenbord niet lekker voelt onder je vingers, wordt de klus alleen maar zwaarder en gaat het plezier er snel af. Het nadeel daarvan is wel dat dergelijke ‘goede’ toetsenborden een stevig prijskaartje hebben, want hoewel de SteelSeries Apex M750 heerlijk wegtikt, is het de vraag of het prijskaartje van net geen 170 euro rechtvaardig is.

Met slechts vier toetsenborden in het assortiment is de selectie van SteelSeries lang niet zo uitgebreid als van bijvoorbeeld Razer of Logitech. Helemaal als je nagaat dat een van de toetsenborden simpelweg een Ten-KeyLess variant is van deze Apex M750 is de selectie erg beperkt te noemen. Dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn als de kwaliteit van de toetsenborden goed is en dat zit wel snor bij de Deense fabrikant.

Op het moment dat de Apex M750 in huis komt, valt het op hoe compact de doos eigenlijk is. Helemaal in vergelijking met de gifgroene concurrent heeft het topmodel van SteelSeries maar een bescheiden verpakking. Er komt dan ook niet veel mee met het toetsenbord: naast de Apex M750 bevat de doos een setje hogere rubberen voetjes en een zeer summiere handleiding.

Dat zo’n beknopte handleiding niet altijd even handig is, bleek wel bij het installeren van de rubberen voetjes. Hoewel veel toetsenborden voor een klapsysteem kiezen, zijn het bij de Apex M750 fysieke rubberen voetjes die je moet verwijderen, om daarna hogere er weer in te klikken. Alleen het klikken bleek meer een kwestie van forceren in de hoop dat alles goed blijft zitten. Of ik het zelf verkeerd deed, of dat het een onhandig systeem is, weet ik niet. Iets meer uitleg was hier dan ook prima op zijn plaats geweest.

Het toetsenbord zelf heeft net als de verpakking weinig poespas. Je zou het ontwerp zelfs onopvallend kunnen noemen, want pas zodra je het toetsenbord aansluit op je pc verandert het van een blok zwart aluminium en plastic in een levendige kermis. Het toetsenbord beschikt over één USB-kabel die richting je pc loopt, maar helaas zit deze vast aan het toetsenbord. Vervangen door een andere kabel of makkelijk even loskoppelen zit er dan ook niet in.

Daarnaast kunnen we de manier waarop deze kabel aan het toetsenbord zit niet bepaald een schoonheidsprijs geven. De uitstulping aan de achterkant is simpelweg lelijk te noemen en had in mijn optiek veel netter weggewerkt kunnen worden, bijvoorbeeld via de onderkant of binnen de behuizing. Het is geen groot struikelblok, maar als je dan veel geld voor een toetsenbord neerlegt, mag je ook wel verwachten dat het er allemaal netjes uitziet.

De afgelopen jaren heb ik met veel plezier op een Razer BlackWidow Chroma gewerkt. Tientallen, zo niet honderden stukken vloeiden uit mijn vingers via de toetsen zo mijn beeldscherm op. Dat de SteelSeries Apex M750 even wennen was, is dan ook een stevig understatement. Niet dat het toetsenbord niet prettig typt, het tegendeel zelfs: ook deze en andere reviews vloeien als vanzelf het beeldscherm weer op. Toch is het gevoel anders en dat ligt voornamelijk aan de switches.

Voor diegenen die minder bekend zijn met de wereld van toetsenborden: switches zijn de schakelaars die je aantreft in een mechanisch toetsenbord zoals de BlackWidow en de Apex M750. In tegenstelling tot een goedkoop membraan toetsenbord waar de knoppen op een stuk rubber drukken welke dan weer contact maakt met de printplaat, werkt een mechanisch toetsenbord met individuele schakelaars die geactiveerd worden wanneer je jouw knop omlaag drukt. Daar komt dan ook het herkenbare klik-geluid vandaan wanneer mensen een mechanisch toetsenbord gebruiken en collega’s regelmatig tot waanzin drijven.

In tegenstelling tot de tactile-switches van de BlackWidow, waarbij je duidelijk een klik voelt wanneer je de knop indrukt, maakt de SteelSeries gebruik van lineaire switches. Deze gaan direct naar beneden en hebben geen hobbeltje, waardoor je de feedback op je aanslag mist en je de knop helemaal naar beneden moet drukken voordat deze activeert. Hoewel ik zelf een redelijk zware typer ben en daar dus geen last van heb, kan dit voor mensen met lichte toetsaanslagen een probleem vormen. Het resultaat is dan namelijk dat je aanslagen gaat missen, en ds hale wooden krijt.

Desondanks sla je bij de switches in de Apex M750 praktisch altijd raak. SteelSeries heeft gekozen voor zelfgemaakte switches onder de naam QX2, in plaats van bijvoorbeeld switches van Cherry MX te gebruiken. De QX2 hebben als voordeel dat ze met 45 gram drukkracht relatief weinig kracht vereisen, waardoor deze vooral voor vlotte gamers erg prettig werken. In een hectisch potje Overwatch of Apex Legends zul je dan ook niet snel een ult missen.

Hoewel er weinig is aan de Apex M750 om je aan te ergeren, zijn er toch een paar puntjes waarbij ik wat meer had verwacht van SteelSeries. Het voornaamste waar ik tijdens het typen tegenaan hik, zijn de formaten van sommige toetsen. Steelseries heeft ervoor gekozen om de gehele linkerrand met functietoetsen smal te maken. Control, shift, alt en de Windows-knop zijn allemaal zo klein dat ze makkelijk te missen zijn. De caps lock-knop daarentegen is de helft groter en die knop heb je nauwelijks nodig. Verwacht dus maar dat je regelmatig in het niets loopt te drukken wanneer je probeert te hurken in een game.

Een ander punt is een gebrek aan features. Natuurlijk dekt SteelSeries de basis: uitgebreide RGB-ondersteuning die zowel via het toetsenbord zelf als via de SteelSeries Engine-software in te stellen is, zijn er mediatoetsen op het toetsenbord en heb je een volledige layout. Voor 170 euro verwacht ik echter wel iets meer dan dat. De niet los te koppelen kabel, geen USB-passthrough naar je computer en dedicated macro- of mediatoetsen zijn zaken die de concurrentie voor mijn gevoel toch een stuk beter op orde heeft.

Voor net geen 170 euro krijg je een toetsenbord dat staat als een huis. Dankzij het aluminium is het toetsenbord ontzettend stevig en zit er geen speling in, zelfs als je flink wegramt op de toetsen. Daarnaast zijn de switches erg fijn, waardoor zowel gamers als typisten niets te klagen hebben. Desondanks laat het toetsenbord wel wat te wensen over dankzij rare keuzes, zoals de voetjes en de kabel, en is de beperkte featureset niet echt iets om over naar huis te schrijven. Er is dus zeker ruimte voor verbetering, zolang dat maar niet met een hoger prijskaartje komt.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]