Stray Blade is een vertrouwde toevoeging aan het genre

Na de tegenvallende release van Forspoken begin dit jaar, is het rustig gebleven in het Fantasy RPG-genre. Of je moet Zweinstein tot dat genre rekenen. Dit gat gaat snel opgevuld worden door The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom en Diablo 4. Tot die tijd probeert Point Blank Studios in deze rpgluwte een nieuwe ip neer te zetten met Stray Blade.

Een nieuwe fantasy-rpg neerzetten in 2023 is geen kleine opgave. Niet alleen is de concurrentie hoog dit jaar als we kijken naar het lijstje games dat nog gaat verschijnen, maar de verwachtingen zijn hoog sinds The Legend of Zelda: Breath of the Wild en Elden Ring een nieuwe standaard hebben neergezet. Dat maakt het lastig om als kleine studio onderscheidend te zijn, maar Point Blank Studios doet een goede poging.

Rijke invloeden maken Stray Blade meteen vertrouwd

Bij een eerste blik op Stray Blade zijn de invloeden van andere rpg’s niet ver te zoeken. De grafische stijl heeft veel weg van Kingdoms of Amalur en de combat doet duidelijk een gooi naar Dark Souls. Het is een bijzondere combinatie, die er gek genoeg voor zorgt dat de game meteen vertrouwd aanvoelt. Point Blank Studios heeft precies genoeg geleend om de game vertrouwd te laten voelen, maar heeft wel een duidelijke eigen setting.

Je speelt met de held Farren die de wereld van Arcae the Lost Valley verkent. Hoe je daar komt en waarom je er bent, is allemaal niet zo belangrijk. Het verhaal blijft namelijk erg aan de oppervlakte en het is vooral de bedoeling dat je zo snel mogelijk de wereld intrekt om monsters en ander gespuis dood te maken en loot te vinden.

Niet alleen je eigen fouten zorgen voor fatale momenten

Lekker dingen meppen is waar het leven van Farren om draait en wat hij zelf ook in een stortvloed aan clichés duidelijk maakt. Je moet van de humor houden, maar als je de sassy opmerkingen van bijvoorbeeld Tony Stark in de Marvel films leuk vindt, ga je ook snel genoeg van Farren houden. Mocht dat niet zo zijn, dan kunnen zijn cheesy uitspraken wel enigszins op je zenuwen gaan werken.

Gelukkig weet Farren wel van aanpakken als het gaat om vechten. De opzet van Stray Blade is dat je met grote slagwapens inhakt op vijanden die je een voor een moet uitschakelen. Hierbij gebruikt de game een lock-on systeem waarbij je een lichte en zware aanval kunt uitvoeren en aanvallen kunt pareren of ontwijken. Het idee is dat je het patroon waarin vijanden aanvallen leert herkennen en precies de juiste actie neemt en de vijand raakt op onbewaakte momenten.

Dit systeem is zeker op de hogere moeilijkheidsgraad onvergeeflijk, waarmee het knipoog naar Dark Souls waarmaakt. Strakke timing is daarbij alles en laat dat nu net een zwakker punt zijn van Stray Blade. Zeker bij gevechten waarin je tegen meerdere vijanden vecht, wordt het snel rommelig. De game lijkt op dat soort momenten in de war te raken van zijn eigen vechtsysteem met buggy animaties en aanvallen die je onmogelijk kunt ontwijken tot gevolg.

Stray Blade vult de leegte goed op

Stray Blade vult op een prettige manier de luwte op waarin fantasy rpg-fans momenteel in zitten. Helaas zorgt het klunzige vechtsysteem ervoor dat het niet altijd een reis zonder problemen is. Dat is jammer, want Arcae is een heerlijk weelderige wereld die uitnodigt om de zijpaden en de grotendeels lineaire levels te verkennen. Neem daar het oppervlakkige verhaal bij en je kunt je tijdens het spelen gaan afvragen of er niet iets leukers is om te doen. Gelukkig voor Stray Blade is dat momenteel niet het geval, waardoor deze game toch de kans krijgt die het verdient.

Conclusie

Stray Blade doet veel dingen die andere fantasy rpg’s ook doen en dat geeft tijdens het spelen meteen een vertrouwd gevoel. De wereld is daarnaast een genot om doorheen te lopen, met mooie vergezichten en zijpaden om nieuwe dingen te ontdekken. Het vechtsysteem doet duidelijk een gooi naar de souls-achtige games, maar mist helaas de strakke afwerking die dit soort combat nodig heeft. Dat maakt het avontuur in Arcea net iets minder plezierig dan het potentieel had kunnen zijn.

Pluspunten

• Vertrouwde artstyle
• Uitdagende combat
• Mooie wereld

Minpunten

• Oppervlakkig verhaal en personages
• Combatsysteem niet altijd even strak