Splatoon 3 voelt weer als thuiskomen
Splatsville geeft een diepere ink(t)ijk in de wondere wereld van Splatoon
Splatoon 2 eindigde met een allesbeslissende slag. De inzet? Orde versus Chaos. Team Orde vocht hard, maar uiteindelijk won team Chaos overal waar het echt telde. Drie jaar later drukt deze beslissende slag zijn stempel op de volgende Splatoon-game. Een anarchistische wildernis waar chaos heerst, is het nieuwste strijdtoneel van Inklings en Octolings. En hoe anders de setting ook aan mag voelen – toch voelt Splatoon 3 weer als thuiskomen.
De nieuwe stad Splatsville is compleet anders dan het bekende Inkopolis. Het voelt wat ruwer en wat wilder aan, het “Wilde Westen” van de wereld van Splatoon. Niet verwonderlijk als je bedenkt dat anarchie en chaos het overliggende thema zijn in het derde deel van de serie. Toch blijkt: je kunt de Inkling uit Inkopolis halen, maar je haalt nooit écht Inkopolis uit de Inkling.
Met inktgevechten, splatfests en natuurlijk alle drip die je kunt wensen biedt Splatsville al dat waar Splatoon om draait. Natuurlijk mogen de in-game tekeningen niet ontbreken. Het moment dat ik voor het eerst voet zette in Splatsville werd ik al meteen met woomy memes en fanart om de oren geslagen. Ik liep op een speler af. Het enige wat hij mij te vertellen had, was “sus,” met een Among Us crewmate ernaast. Ik voelde me gelijk thuis.
Niet zomaar een sideshow
Splatoon staat met name bekend om de multiplayer Turf War-wedstrijden. Met allerlei wapens van bizar tot super bizar, neem je het met z’n vieren op tegen vier anderen om zoveel mogelijk territorium jouw kleur te maken. Maar ieder Splatoon-spel heeft ook een singleplayer-modus. Zeker in de eerste twee spellen voelde deze modus een beetje aan als een sideshow. Iets wat je er ook nog bij kon doen.
Er was wat content en er waren een paar levels om doorheen te spelen. Maar na een paar levels werd de singleplayer al snel saai en herhalend. In ieder level schoot je je een weg naar het einde, soms met een ander wapen. Een paar boss fights hier en daar, maar dat was ‘m wel. Splatoon 2 bracht daar verandering in met de Octo Expansion uitbreiding. Hierin waren de levels een stuk diverser. Niet meer al die langdradige levels, maar korte, gefocuste missies. De singleplayer werd meer dan een verplicht hoofdstuk. Het werd een daadwerkelijke keuze als je het spel opstartte.
Ditmaal is het de singleplayer-modus een uitdagende en diverse gameplay-option die op gelijke voet staat met de van oudsher populairdere multiplayer. In de vreemde ondergrondse ijswereld Alterna kun je vrij het gebied verkennen, items en cosmetica vinden en je vaardigheden en uitrusting constant updaten. Je wordt constant beloond en er is altijd wel iets compleet nieuws te doen.
De ondertitel van Splatoon 3’s single player is “Return of the Mamallians.” De wereld van Alterna is overspoeld door een soort inkt met een vacht. Niemand lijkt te weten waar het vandaan komt, maar het is vooral gevaarlijk en ranzig. De inkt zorgt voor blokkades, maar goed nieuws: je kunt ze onklaar maken! Aan de hand van de levels die je speelt, verzamel je “Power Eggs,” waarmee je je schattige sidekick kunt opladen tot een allesverslindende oerkracht. Waar je die inkt weghaalt, is aan jou, welke levels je speelt, is aan jou en welke upgrades je pakt, is aan jou. Je kunt de zes eilanden doorkruisen hoe je ook wilt. De campagne van Splatoon 3 laat je een stuk meer vrij zonder dat het structuur verliest.
Turf War als nooit tevoren
Turf War is Turf War. Of je nou Splatoon, Splatoon 2 of Splatoon 3 speelt, Turf War is in z’n essentie altijd hetzelfde en dat zal het in eventuele volgende Splatoon games ook wel blijven doen. Alhoewel de basis hetzelfde blijft, slaagt Splatoon 3 erin om de invulling nog verder te perfectioneren. Nieuwe wapens en specials maken de combat chaotischer, sneller en leuker – anarchistischer, als het ware. Van een boog die drie pijlen schiet tot een katana en een mini-koelkast. Er is zelfs een special waarin je als Spiderman van muur tot muur kunt schieten.
Turf War is niet de enige modus die Splatoon 3 te bieden heeft. In Anarchy Battle, voorheen beter bekend als Ranked Battle, kun je jezelf omhoog vechten in het wereldwijde squid kid klassement. Alle modussen van Splatoon 2 zijn terug – Rainmaker, Splat Zones, Tower Control en Clam Blitz. Helaas zijn de servers nog altijd niet waar ze zouden moeten zijn – in mijn pogingen om een paar Anarchy Battles te spelen had ik zes keer op rij een communicatie-error en meerdere keren sloot de server af, omdat de verbinding kwijt was. De matches zelf zijn doorgaans soepel (er zijn nog weleens bugs en glitches), maar het constante wachten irriteert al snel.
We moeten het hebben over Splatsville
Nintendo heeft geprobeerd om de pijn van het wachten wat te verlichten door een betere lobby te maken. Dat is een welkome toevoeging. In Splatoon en Splatoon 2 moest je maar naar het menu staren tot je eindelijk een keer in een potje werd gegooid. Nu kun je op z’n minst de lobby verkennen, de drip van je Nintendo-vrienden complementeren, of de automaat proberen om nieuwe items te krijgen. Met die nieuwe items kan je bijvoorbeeld je titel veranderen, je naamplaatje aanpassen of – misschien wel het belangrijkst – je kluisje versieren.
Kluisjes zijn een gloednieuwe aanwinst in Splatoon 3. Ze zijn ook puur cosmetisch. Hebben ze praktisch nut? Nope! Maar je kunt wel je eigen smaak in de wereld van Splatoon ontwikkelen. Met stickers, kleding, schoenen, wapens en van alles en nog wat kun je je kluisje uniek maken en aan je medespelers laten zien.
Kluisjes zijn een klein deel van wat Splatoon zo aantrekkelijk maakt. Ieder Splatoon-spel tot nu toe heeft een eigen karakter – het universum leeft. De winkelverkopers zijn allemaal volledig unieke personages met eigen karaktereigenschappen en looks.
Ook wat de nieuwspresentatoren betreft, is Splatoon 3 een schot in de roos. Het nieuwe nieuwspresentatie/idol-trio van Splatsville Deep Cut past in de chaotische en opwekkende sfeer die de wereld vorm geeft. Splatsville zelf kent ook een paar gloednieuwe toevoegingen. Diep in de steegjes van Splitsville kun je bijvoorbeeld het kaartspel Tableturf Battle spelen. Al deze toevoegingen dragen bij aan een verdieping van de wereld van Splatoon. Hoe gedetailleerder de wereld, hoe leuker!
Van quality-of-life tot vreemde beslissingen
Splatoon 3 is een vrij veilige opvolger van Splatoon 2. Het voegt niks revolutionairs toe en haalt niets echt weg. Dat neemt niet weg dat het derde deel van de serie een aantal zeer gewenste quality-of-life updates toevoegt. Zo kun je inmiddels naar de nieuwsuitzendingen luisteren, in plaats van kijken. Hoef jij minder lang te wachten tot je weer gewoon kunt gaan schieten!
Het is ook makkelijker dan ooit om met vrienden te spelen. Vrienden verschijnen als hologrammen in je lobby, dus je kunt in één oogopslag zien wie er in een potje zit, of wie er een beschikbaar is om te spelen. Je kunt zelfs je vrienden joinen als ze al in een potje spelen.
Het is dan wél weer vreemd hoe Splatoon 3 met volledig nieuwe spelers omgaat. Als je net als ik Splatoon 2 hebt gespeeld, krijg je bepaalde wapens eerder en heb je sneller toegang tot Anarchy battles. Als je dan wilt spelen met vrienden die geen Splatoon 2 data op hun Switch hebben, moet je wachten tot zij level 10 zijn. Je moet zelfs op z’n minst level 2 zijn voordat je een naam mag kiezen, wat de reden daarachter ook mag zijn.
Splatoon 3 doet het überhaupt niet heel goed voor nieuwe spelers. Het spel legt weinig helder uit en gooit soms wat arbitraire hindernissen op om de speelbaarheid voor deze spelers te verminderen. Dat je een heel middelmatig wapen krijgt als je voor het eerst begint is begrijpelijk, maar juist nieuwe spelers zouden sneller toegang moeten hebben tot een breed arsenaal aan wapens. De spelers die Splatoon 2 hebben krijgen eerder toegang tot meer wapens en hebben daardoor in het begin een licht voordeel, terwijl juist de nieuwe spelers dat voordeel nodig hebben. Ik begrijp dat je spelers met eerdere ervaring wilt belonen, maar dat had misschien beter met een cosmetisch item gekund dan met eerdere toegang tot bepaalde wapens.
