RIDE 4

Jaarlijks verschijnen er racegames in alle soorten en maten. Veel van deze games draaien om voertuigen met vier wielen. Gelukkig wordt er door ontwikkelaars ook nog aan fans van tweewielers gedacht. Zo brengt ontwikkelaar Milestone dit jaar RIDE 4 naar je toe. Twan zocht uit of de game de motorliefhebbers weer uren bezig weet te houden.

In tegenstelling tot licentiegames als MotoGP 20 verschijnt RIDE niet elk jaar. Dit geeft ontwikkelaar Milestone de mogelijkheid om voldoende nieuwe features toe te voegen aan de game, zodat de game hopelijk wat minder op zijn voorganger lijkt. Op het eerste oog lijkt het daar qua content wel goed mee te zitten.

De grootste toevoeging aan RIDE 4 zijn de endurance races. Dit zijn races die niet over een aantal rondes, maar over een bepaalde tijdsduur gereden worden. Hierdoor krijgen dit soort races een hele andere tactische insteek, doordat je nog meer rekening moet houden met brandstofverbruik en bandenstrategie. Een andere factor die meespeelt, is dat je concentratie uur in uur uit hoog moet blijven. Een foutje is echter zo gemaakt en kan je hele race verpesten.

Een nadeel is wel dat je een endurance race tussendoor niet op kunt slaan. Hierdoor kun je een 24-uurs race nooit volledig zelf naspelen als je tussendoor ook nog naar werk moet. Wel kun je ervoor kiezen om bijvoorbeeld slechts vier uur te rijden en de tijd zes keer te versnellen. Op deze manier heb je toch nog een volledige dag- en nachtcyclus.

Voordat je echter zover bent, moet je eerst je racelicentie halen. Als je niet bekend bent met motorrijden of met motorracegames an sich, dan gaat dit een hele zware dobber worden. Je examen bestaat uit een paar time trials die zo onwijs moeilijk zijn, dat je een flink doorzettingsvermogen moet hebben om door te blijven rijden. Als je een millimeter buiten de baan komt, wat met een motor negen van de tien keer niet eens sneller is, is je opdracht al mislukt.

De game probeert met deze setting een soort Gran Turismo voor motoren te zijn, maar mist zijn doel daar een beetje bij, omdat elke vorm van uitleg ontbreekt. Je wordt meteen op een circuit gedropt met de opdracht om een bepaalde tijd te verslaan. Voor deel vijf zou men er goed aan doen om een uitgebreide tutorial toe te voegen die de speler uitleg geeft over hoe een motor nou precies werkt.

Gelukkig kun je wel wat assists aanzetten, maar het wordt helaas niet heel duidelijk op welke manier je het beste je speelstijl aan kunt passen om deze uiteindelijk uit te kunnen zetten. Zo rem je op een motor individueel met je voor- en achterrem. Een assist kan ervoor zorgen dat de AI goed gedoseerd voor je remt, maar wanneer je zelf wilt leren om met beide remmen te remmen, ontbreekt elke vorm van uitleg. Hierdoor blijf je een beetje rondzwemmen, waarbij je eerder lijkt te verdrinken dan dat er een boei wordt toegeworpen.

Het is fijn dat je ook met de AI van je tegenstanders flink heen en weer kunt schuiven. Zo is er een slider waarmee je in kunt stellen hoe sterk de AI moet zijn. Het is handig om deze in het begin wat laag in te zetten en de kat een beetje uit de boom te kijken. Kijk goed waar de AI remt, hoe de AI instuurt en hoe vroeg ze op hun gas gaan. Stukje bij beetje krijg je zo meer informatie over het circuit, waardoor je zelf ook weer beter op je motor blijft zetten.

Weet je door de extreem steile leercurve heen te komen, dan ontvouwt zich een toffe game met gave content. Zo zijn er veel verschillende tracks en heeft Milestone ook de juiste licenties binnen weten te hengelen. Je kunt racen op circuits met veel motorsporthistorie als Donington Park, Imola, Suzuka, Laguna Seca en Mugello. Uiteraard ontbreekt ook de iconische Nordschleife niet, waarbij het wel jammer is dat de gecombineerde layout met de Nurburgring niet beschikbaar is.

Ook qua aantal motoren valt er niks te klagen. Bij release zijn er 22 verschillende motorfabrikanten aanwezig die gezamenlijk voor een totaal van 176 motoren zorgen. Het geluid van elke motor klinkt daarbij uniek en is goed verwerkt in de game. Ook merk je duidelijk verschillen tussen het vermogen in motoren en de tijdsperiodes waarin ze zijn uitgekomen.

Het valt alleen wel iets te duidelijk op dat RIDE 4 voor wat extra geld bij Yamaha aan heeft geklopt. De game hangt vol met sponsoring van Yamaha en veel opdrachten die je uitvoert als onderdeel van een test zijn op een Yamaha. Dit is natuurlijk niet meteen een dealbreaker voor de game. Als je, net als ik, een lichte aversie tegen gesponsorde content hebt, dan valt het alleen wel op.

Heb je alles eenmaal echt onder de knie, dan wordt het tijd om je in de carrièremodus te storten. Hierbij kies je eerst in welke regio je wilt rijden. Je hebt hierbij de keuze uit Amerika, Europa en Azië. Per regio zijn er flink wat kampioenschappen te verrijden op motoren uit verschillende raceklasses. Je begint bij elke regio met een kampioenschap met instapklasse-motoren. Hierdoor begin je weer onderaan als je van regio wisselt.

Daarmee is de carrièremodus ook behoorlijk rechttoe rechtaan te noemen. Het is ook lastig om het wiel opnieuw uit te vinden in een racegame, maar RIDE 4 houdt het wel heel simpel. Toch pakt dat voor deze game wellicht wat beter uit dan voor andere racegames. Het is namelijk best wel wat prettiger om de circuits eerst op een langzamere motor te ontdekken, dan er meteen plankgas overheen te scheuren.

RIDE 4 zorgt er daarmee ook voor dat alle hokjes afgevinkt kunnen worden voor een racegame. De game bevat een uitgebreide carrièremodus, genoeg verschillende tweewielers om mee te scheuren en voldoende variëteit in circuits. De basis is er en hopelijk weet Milestone deze basis de komende jaren verder uit te werken.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]