Monster Hunter Rise

De Monster Hunter-serie is legendarisch. Fans staan ervoor in de rij, miljoenen willen de game spelen en gamers krijgen er zelfs voor vrij. Zolang je in Japan leeft tenminste, want hier in het Westen is de serie vooral nog aan het groeien in populariteit. Met Monster Hunter World lijkt Capcom de mainstream wat meer gevonden te hebben, wat het groeiende enthousiasme voor het nieuwste deel verklaart. Een logische vervolgvraag is of het enthousiasme voor Monster Hunter Rise op de Switch ook terecht is.

Het principe van Monster Hunter is simpel: jij gaat op jacht om enorme monsters die de lokale bevolking terroriseren uit te schakelen. Desondanks is de leercurve van de serie voor velen te steil gebleken, waardoor menig aspirant-jager de game in de eerste uren alweer naast zich neerlegde. Bij Capcom lijkt dit te zijn gaan dagen, want zowel het voorgaande World als het nieuwe deel Rise voegt systemen toe die de game ook voor beginners toegankelijker maken.

Monster Hunter Rise neemt ons mee naar het kleine, rustige vissersdorpje Kamura Village. Hier komt onze eigen aspirant-jager vandaan, die aan het begin van de game te horen krijgt dat hij/zij eindelijk de stap mag maken naar volwaardig hunter. Tijd voor stilzitten is er echter niet bij, want de tekenen wijzen erop dat een nieuwe ‘Rampage’ in aantocht is: een calamiteit die 50 jaar geleden het dorp nagenoeg wist te verwoesten toen tal van monsters compleet door het lint gingen.

De tekenen waren inderdaad juist, want het duurt niet lang voordat een bestorming van het dorp opnieuw plaatsvindt. Hoewel de dorpelingen een nieuwe ramp weten te voorkomen, roept de Rampage vragen op. Waarom gebeurt dit, hoe kunnen we dit voorkomen en vooral: wie of wat zit erachter? Aan jou als verse hunter natuurlijk de taak om dat eens haarfijn uit te gaan zoeken.

Dit verhaal is puur een rode draad die op de achtergrond loopt tijdens het spelen van de game. Je hoeft geen notitieboekje met aanwijzingen bij te houden of via uitgebreide gesprekken te achterhalen wat er precies gaande is. Zoals de naam van de game al heel duidelijk aangeeft draait het maar om één ding: het jagen op monsters.

Dit jagen gaat redelijk simpel in zijn werk. Vanuit het dorp kies je een missie die je aan wilt gaan, alleen of met vrienden en andere jagers. Deze missies komen voornamelijk neer op ‘jaag op dit/deze monster(s)’, maar kunnen ook bestaan uit verzoeken voor specifieke materialen of het levend vangen van een bepaald monster. Daarna bereid je jezelf voor en reis je af naar de locatie om daar op jacht te gaan.

Het opsporen van monsters is in Rise daarbij een stuk makkelijker geworden dan in World, omdat alle grote monsters direct op je kaart verschijnen met hun precieze locatie. In sommige gevallen zie je op de kaart dan alleen een groot vraagteken dat zich verplaatst, maar je weet in ieder geval in welke richting je moet zoeken om een monster tegen te komen. Op dat moment begint de strijd echter pas en begint de leercurve van Monster Hunter grote stappen te nemen.

Net als in ons dagelijks leven is specialiseren ook in Monster Hunter belangrijk. Natuurlijk kun je een manusje van alles proberen te zijn, maar dat zal uiteindelijk in je nadeel werken. Goed worden met alle wapentypes is immers een enorm lastige en vooral tijdrovende taak. Dat komt doordat je maarliefst veertien verschillende wapentypes tot je beschikking hebt, variërend van een simpel zwaard en schild tot enorme bowguns en lansen die ook nog eens ontploffingen tot stand kunnen brengen.

Gelukkig hoef je niet direct te kiezen: de game stelt van ieder wapentype de basisvariant voor je beschikbaar om mee te proberen en te experimenteren. Al snel merk je toch dat je keuzes moet gaan maken, want om op grotere en sterkere monsters te jagen moet je gaan investeren in je wapen en nieuwe varianten ontwikkelen. Hierbij krijg je niets cadeau: in tegenstelling tot de lootershooters van de afgelopen jaren moet je in Monster Hunter ieder onderdeel voor je nieuwe wapen en bepantsering zelf verzamelen. Van de ertsen die je nodig hebt om te smeden tot de huiden, klauwen en botten van de monsters om het af te maken.

Daarbij kan het craftingsysteem al snel overweldigend voelen, iets wat in Monster Hunter Rise niet veel anders is. Er zijn honderden materialen te verzamelen, waarbij een gemiddeld monster al tot zes verschillende materialen kan achterlaten wanneer je het opjaagt. Daarbij is het van tevoren ook nooit zeker wat voor materiaal je krijgt en kan het zelfs verschillen tussen het levend vangen of in de dood jagen van een monster.

Mijn tip voor nieuwe spelers is dan ook: doe het rustig aan. Leer de wapens kennen, ontdek wat je fijn vindt en kies er een of twee om op te focussen. Neem daarbij de missies aan die je helpen de materialen te vinden voor de wapens en bepantsering, maar wees niet bang om ook andere missies aan te nemen. De materialen die je daar verdient kunnen zomaar eens goed van pas komen wanneer je favoriete wapen plots aftakt in een nieuwe, nog toffere variant.

Het stap voor stap ontdekken van de game en je tijd nemen is sowieso een goed devies in Monster Hunter Rise, want ook nu weer zijn de monsters een flinke uitdaging. Vooral in de hogere Hunter Ranks – die je gaandeweg door missies te doen verdient – kom je regelmatig monsters tegen die zo de helft en soms wel meer van je levensbalk wegzwaaien wanneer je te dichtbij komt.

Gelukkig heeft Capcom verschillende nieuwe systemen toegevoegd aan de game om het spelers makkelijker te maken. De eerste belangrijke toevoeging is de wirebug, gebaseerd op de Clutch Claw uit Monster Hunter World: Iceborne. Met de wirebug kunnen hunters gemakkelijk de hoogte in klimmen, uit een benarde situatie springen en afstanden afleggen die ze normaal niet kunnen overbruggen. De wirebugs hebben echter tijd nodig om op te laden en zijn maar beperkt in te zetten, waardoor je ze als speler goed moet benutten.

Naast een manier om plots de lucht in te schieten of weg te duiken, bieden de wirebugs ook extra opties in gevechten. Deze komen in de vorm van Silkbind-aanvallen, die de wirebug in zowel offensieve als defensieve manieren in weet te zetten. Deze aanvallen verschillen per wapentype, waardoor het ook hier weer zaak is om te experimenteren. Een andere toevoeging in gevechten zijn de Switch Skills: vaardigheden die je vooraf kunt wisselen naargelang welke handiger zijn om mee te nemen op een bepaalde missie.

Iets anders wat je mee kunt nemen in het gevecht zijn de nieuwe Palamute, een uitbreiding op de bestaande Palico-buddies. In tegenstelling tot de katachtige Palico zijn de Palamute honden die je trouw bijstaan in ieder gevecht. Ze hebben relatief weinig skills in verhouding tot de Palico, maar bieden de bijkomstigheid dat je op hun rug kunt springen om snel grote afstanden af te leggen. Dat is handig wanneer je bijvoorbeeld snel achter een monster aan moet.

Een toevoeging die wat minder uit de verf komt, is de eerder genoemde Rampage waarbij monsters op hol slaan en het dorp proberen te bestormen. Dit gebeurt niet in een van de vijf unieke omgevingen, maar vindt plaats in een vallei vlak bij Kanamura Village. Hier komen monsters aan de ene kant binnen en jij moet voorkomen dat ze de andere kant bereiken. De monsters komen op dat moment in grote aantallen, wat het simpelweg opjagen van de monsters geen optie maakt.

In plaats daarvan verandert de game in een soort tower defense-titel op het moment dat de Rampage-missies beginnen. In de vallei is het aan jou om verdedigingen neer te zetten die automatisch door dorpsbewoners bestuurd worden, maar waar jij ook in kunt klimmen. Denk hierbij aan enorme bogen, kanonnen en zelfs machinegeweren. Daarbij is het aan jou, je medespelers en de dorpsbewoners om de monsters tegen te houden voordat ze hun einddoel bereiken.

Deze modus werkt voor mijn gevoel om twee verschillende redenen niet. Allereerst komen ze nauwelijks voor: gedurende het verhaal moet je twee of drie keer een Rampage-missie doen, maar komen ze verder niet naar voren. Daarbij heb je niet het gevoel dat je de controle hebt over de situatie omdat de monsters langs een vaste route lopen, maar in zulke getallen komen dat je ze maar nauwelijks allemaal kunt tegenhouden.

Daarnaast haalt deze modus bijna alle actie uit de game. Helemaal wanneer je alleen speelt tegen zo’n horde monsters is het ‘vechten in het veld’ geen optie en ben je eigenlijk continu aangewezen op een van de installaties die je hebt neergezet. Deze richten immers veel meer schade aan in een korte tijd dan jij kunt aanrichten, dus is het reguliere vechten gewoon niet praktisch. Terwijl juist dat reguliere vechten – samen of alleen – Monster Hunter Rise nou tot zo’n toffe game maakt.

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]