Maak een reis over de Broken Roads van post-apocalyptisch Australië

Broken Roads is een party-based-RPG, waarin de speler een steeds wisselend gezelschap kris-kras door post-apocalyptisch Australië loodst. Onderweg kom je natuurlijk kangoeroes, lijken, schurken en vrienden tegen. Je bemoeit je met de lokale politiek en smeedt samenwerkingsverbanden. Dit doe je vooral door héél veel te praten en af en toe je wapens te trekken. Als je van vraagstukken over leiderschapsstijl en ethische dilemma’s houdt, is Broken Roads wellicht iets voor jou. Neem wel je leesbril mee.

De nucleaire Apocalypse decimeerde de Australische bevolking en verwoestte de grote steden. De straling maakte vervolgens grote delen van het land onleefbaar, maar je grootouders hebben het toch overleefd en jij moet met moed, doorzettingsvermogen en hard yakka (werk) dat kunstje herhalen. Kies je rol (hired gun, surveyor, barter crew of jackaroo), je uiterlijk en je levensfilosofie en ga op een avontuurlijke reis down under.

Het is de post-Apocalyps in Australië, dus noem je personage vooral Max. Leuk is dat er ook een NPC genaamd Mad rondloopt, dus dat is een mooi een-tweetje. Tijdens de reis ontmoet je mensen van allerlei pluimage, elk met een eigen achtergrond, motieven en dromen voor de toekomst. Er zijn politici met conflicterende agenda’s, boeren die een eenvoudig leven nastreven en meedogenloze bandieten. Met elk van hen zul je een connectie aan moeten gaan, positief dan wel negatief.

Niet voor analfabeten

Net als in de vroegere point-and-click-adventures is je voornaamste taak in Broken Roads om door beschrijvende blokjes en dialoogmenu’s te scrollen. Dit is een tekstgedreven game. Heel soms (en tamelijk willekeurig) wordt een gesprek ook hardop gevoerd of zijn er animaties van de personages op de achtergrond, maar meestal staat iedereen gewoon stokstijf te wachten totdat je klaar bent met lezen.

De kwaliteit van de geschreven tekst varieert. Er zitten echt wel gewiekste en originele stukjes bij, maar veel is ook gewoon opvulling. Op een gegeven moment gaat je hoofdpersonage iedereen vragen wat hij of zij belangrijk vindt in een leider. De antwoorden hierop zijn saai en clichématig: gelukkig is dit geen noodzakelijke taak om de hoofdquest te voltooien.

Dat geldt wel voor andere informatie die je de bewoners van de vervallen dorpen moet ontfutselen. Een bepaalde vesting kom je bijvoorbeeld niet in, tenzij je het goede antwoord geeft op een aantal vragen. Deze verschijnen natuurlijk pas bij de opties in het spraakmenu nadat je stad en land hebt afgestruind op zoek naar mensen die de juiste kennis in huis hebben. Ook zitten er ‘missies’ in de game waarbij je een praatje moet maken met alle bewoners van locatie X. Gaap.

De stijl van het wilde oosten

Het is jammer dat de interacties tussen de personages niet wat dynamischer zijn weergegeven, want Broken Roads ziet er verder prima uit. De omgevingen zijn gedetailleerd en alles oogt lekker post-apocalyptisch. Geen Mad Max-taferelen; meer de stijl van het wilde oosten. In de steden zijn de gebouwen vervallen en ligt er overal zooi, maar de natuur is ongerept. De grafische stijl van Broken Roads houdt het midden tussen realistisch en cartoony. De plaatjes bij de cutscenes en laadschermen zijn volledig in stripboekstijl.

Over laadschermen gesproken, die zijn er wel wat veel. Elke keer dat je een deur doorgaat, moet je circa tien seconden wachten voordat de nieuwe ruimte zich aan je openbaart. Ook fast travellen tussen locaties is niet bepaald snel te noemen vanwege de lange laadtijden. Het haalt je uit de flow van de game, want je moet veel op en neer reizen en staat dus vaak in de wacht.

Ik kwam tijdens het spelen van de reviewversie ook wel wat bugs tegen die me uit de onderdompeling in de gamewereld haalden. Kangoeroes versmolten soms met het hekwerk en NPCs die wegliepen verdwenen plotseling in de ijle lucht. Ook had ik bij een bepaalde quest het idee dat deze niet oplosbaar was, omdat mijn antwoorden niet goed registreerden en ik in een loophole van stappen terechtkwam. Erg irritant, maar gelukkig kon ik het omzeilen door een vervangende quest te doen.

Lekker knokken

In Broken Roads ben je natuurlijk niet alléén maar door tekstmenu’s aan het scrollen; er moet ook geknokt worden. Voor de combat verschijnt er geen aparte battle arena of ander viewpoint, maar alles speelt zich gewoon ter plekke af waar je je bevindt. Zo lopen de gevechten en het doorgaande verhaal vloeiend in elkaar over. 

De turn-based combat in deze game is behoorlijk diep. Er zijn heel veel parameters waar je rekening mee moet houden (stats van je groepsleden en vijanden, speciale vaardigheden, terrein) en een keur aan wapens en items om te gebruiken. De mogelijkheden worden duidelijk weergegeven met rasters, menuutjes, tekstjes en symbolen op je scherm, maar door de overvloed aan factoren wordt een precieze ‘berekening’ van wat er gaat gebeuren soms behoorlijk pittig. Je hebt met je tactische beslissingen een grote mate van invloed op het verloop van het gevecht, maar de toekomst is niet zeker. Zal die handgranaat je hele groep raken of wordt die door een van de leden teruggegooid? 

De combat in Broken Roads is een zuivere turn-based aangelegenheid; je voert geen acties in real-time uit. Je krijgt per personage in je gezelschap van vijf een aantal bewegings- en actiepunten om je over de kaart te bewegen en je vijanden (dit kunnen ook enorme kangoeroes zijn) te lijf te gaan. Gebruik ze wijs. Je kunt posities innemen om vijanden te flanken of juist te ontwijken en ze met lange afstandswapens te bestoken. Je kunt sprinten om sneller bij je doel te komen of een doorgang blokkeren en de vijand te dwingen om zich een weg langs je heen te vechten. En als je het echt niet meer weet, kun je natuurlijk met je staart tussen je benen de aftocht blazen. Je krijgt hier de eerste keer zelfs een trofee voor.

Versterk jezelf met je manier van denken

De moeilijkheidsgraad van de gevechten biedt genoeg variatie. Soms blaas je de tegenstanders omver, maar je moet ook regelmatig later terugkomen als je beter geleveld bent of andere groepsleden wilt gebruiken, want iedereen heeft natuurlijk zijn eigen stats. Hier komt ook de filosofische groei van je hoofdpersonage weer in de game. 

Door de beslissingen die je neemt tijdens je quests, ontwikkelt je denken zich in een bepaalde richting of een combinatie van stromingen. Welke kant jouw morele kompas opdraait, heeft invloed op je verbale interacties met andere personages, maar ook op je statistieken en vaardigheden in combat. Ik zat zelf steevast in het Machiavellian/Nihilist-kwadrant en daardoor werden mijn kansen op een critical hit én op een critical miss bijvoorbeeld verdubbeld. Wees je dus bewust van wat je denkt!

Broken Roads is nu verkrijgbaar op Steam, Xbox One, Xbox Series X/S, PlayStation 4 en PlayStation 5.

Conclusie

Broken Roads is een leuke party-based-RPG, die een aardig complete ervaring biedt aan de liefhebbers van het genre. Dit is een trage game, waarin je heel veel moet lezen. Het verhaal en de dialogen hadden af en toe net wat spannender gekund en de quests voelen soms als goedkoop vulmiddel, maar de combat is leuk en je spijkert en passant je filosofische kennis nog wat bij.

Pluspunten

• Mooie graphics
• Uitgebreide combat
• Morele ontwikkeling staat centraal

Minpunten

• Soms moet je wel heel veel praten om vooruit te komen
• Weinig animaties tijdens de gesprekken
• Geen meeslepend overkoepelend verhaal

Beeld: Drop Bear Bytes / Versus Evil / tinyBuild.

Beeld: Drop Bear Bytes / Versus Evil / tinyBuild.