Leon Kennedy schittert in Resident Evil 4 remake

Gloednieuwe games zijn niet meer wat mensen willen. Oude games in nieuwe jasjes! Dat is waar fans tegenwoordig om schreeuwen. En na een knaller van een remake, namelijk Dead Space, hoeven we niet lang te wachten tot weer een ware horrorklassieker opnieuw wordt uitgebracht. Het is tijd voor de Resident Evil 4 Remake.

Na de zeer geslaagde remakes van Resident Evil 2 en Resident Evil 3 Nemesis is het nu de beurt aan het iconische vierde deel van de reeks. Het was slechts een kwestie van tijd tot het originele vierde deel uit 2005 opnieuw zou worden uitgebracht. De vraag is echter, weet het vierde deel wederom te overtuigen zoals het in 2005 deed? En heb je net als bij de vorige twee remakes van Resident Evil het gevoel dat je een volledig nieuwe game aan het spelen bent?

Calling for Leon

Welkom terug in 2004. Waar de pesetas nog een legaal betaalmiddel is en de inwoners van een plaatselijk dorpje zijn overgenomen door een ware plaag. Welkom in Spanje, de plek waar Leon Kennedy zijn missie dient te voltooien. Het zit Leon niet echt mee. Nadat hij ternauwernood de gebeurtenissen in Racoon City heeft weten te overleven, wordt hij “gevraagd” om deel te nemen aan een geheime eenheid van de Amerikaanse overheid. En, goeie gozer dat Leon is, doet hij wat van hem wordt gevraagd en geeft hij zijn leven voor Amerika, YEAH! Na wat intense jaren training is Leon klaar voor een belangrijke missie, eentje die hij niet snel zal vergeten. Leon moet namelijk de dochter van de Amerikaanse president terugvinden die op mysterieuze wijze ontvoerd is.

Twee uiterst vriendelijke Spaanse agenten begeleiden Leon naar een lokaal Spaans dorpje waar volgens de interne bronnen de dochter van de president, genaamd Ashley, voor het laatst is gespot. Wat volgt, is eigenlijk een scène uit een slechte B-film, waarin een van de agenten plotseling naar het toilet moet en “heel verrassend” niet meer terugkomt uit het bos. Leon start een zoektocht en de andere agent wacht in de auto, want zoals hij zelf zegt: “Ik wil toch geen parkeerboete”. Deze scène was zo slecht dat het een glimlach op mijn gezicht toverde. Sowieso zijn de meeste cutscenes in de game te voorspelbaar en lijken erg op scènes uit een slechte horrorfilm. Dit is overigens totaal geen probleem, eerder vermakelijk en was in de begin jaren zero’s de manier hoe verhaallijnen in horror games werden gepresenteerd. Het valt te prijzen dat de uitgevers van Resident Evil 4 dit hebben behouden om toch de goede oude dialogen te behouden.

Only for GameCube

Zoals gezegd kwam de Originele Resident Evil 4 in 2005 uit voor de GameCube. Destijds was de gameplay een verbetering op de eerste drie delen en werd voor het eerst de over-de-schouder in Third Person perspectief geïntroduceerd. In de vervolgdelen werd nog lang vastgehouden aan dit concept. Resident Evil 5 wordt vaak gezien als de verandering van horror naar actie, maar deel vier had een veel grotere impact voor de serie. De kisten waar je al je items in kon bewaren, waren verdwenen. Deze kon je overigens ook terug vinden in de remakes van deel 2 en 3. Ook waren de vaste wapens die nauwelijks te verbeteren waren, verdwenen en was niet het grote farmaceutische bedrijf Umbrella de slechterik in het verhaal. Althans… Dat zou je denken.

Resident Evil 4 deed destijds menig gamerhart sneller kloppen en na de originele release op de GameCube werd de titel naar vrijwel alle andere bestaande consoles geport. Met Resident Evil 4 Remake is de game nu volledig opnieuw opgebouwd in de RE Engine van Capcom. De RE Engine gaat inmiddels ook al een tijdje mee, en dat is soms zichtbaar in details zoals kapsels en de draw distance, maar je hoeft de game alleen maar naast het origineel te leggen om alle klachten in de kiem te smoren. Het verschil is El Gigante, ook vergeleken met de HD-versie, en het zijn vooral de animaties van in het bijzonder Leon die ervoor zorgen dat RE4 er nu uitziet als een volledig moderne game.

Veelzijdige wereld?

Waar Resident Evil 4 zich in onderscheidt met de vorige delen is de veelzijdigheid waar je als speler je allemaal mee kunt bezig houden met de game. De wereld zit namelijk volgepropt met waardevolle voorwerpen, waardoor je vaak afgeleid wordt van het hoofdverhaal. Verspreid over de wereld van Resident Evil 4 tref je ook geregeld blauwe posters aan die je extra opdrachten geven. Denk daarbij aan het kapotschieten van blauwe medailles die in een specifiek gebied rondhangen, het verkopen van gedode slangen, het verkopen van vissen en het doden van specifieke tegenstanders. Elk van die voltooide missies levert je een aantal edelstenen op die je bij een verkoper kunt inwisselen voor nieuwe items en landkaarten waarop verborgen schatten vermeld staan. “The merchant”, zoals de verkoper heet, was voor mij telkens weer een verademing om tegen te komen. Het gaf mij als gamer weer even adempauze en ik kon urenlang scrollen in zijn lijst met waren. Dit om vervolgens een weloverwogen keuze te maken welk element ik van mijn wapens wilde upgraden.

Waar Resident Evil 4 zich in onderscheidt met de vorige delen is de veelzijdigheid waar je als speler je allemaal mee kunt bezig houden met de game.

Wat ik heb gemist en wat name terug te vinden was in de vorige twee remakes van Resident Evil was de mogelijkheid om de game opnieuw te spelen vanuit een compleet ander perspectief. Natuurlijk kun je de game op verschillende moeilijkheidsgraden uitspelen, om een zo hoog mogelijke score te bemachtigen, maar in basis blijft het lineaire verhaal hetzelfde. Gelukkig is er een enorme berg aan ingame uitdagingen te voltooien om extra punten te verdienen. Deze punten kun je vervolgens in het Extra menu gebruiken om concept art, nieuwe wapens, kostuums en andere leuke extra opties vrij te spelen. Veel van deze uitdagingen zul je op een natuurlijk wijze tijdens het spelen weten te voltooien, maar sommige opdrachten zijn vrij specifiek, dus het loont om deze voor de start van je avontuur even door te lezen. Dan weet je beter waar je op moet letten.

“Nighty night, knights”

Gelukkig blijft ondanks alle aanpassingen één ding nog hetzelfde. De altijd alerte en adremme opmerkingen van Leon. Zijn klassieke uitspraak, namelijk ‘Where’s everyone going? Bingo?’ is natuurlijk gewoon gebleven, want het beetje persoonlijkheid dat de man heeft, is precies wat hem zo cool maakt. Naar mijn herinnering heeft Leon in de remake nog meer oneliners gekregen dan bij de originele uitgave. “Nighty night, knights” is in mijn ogen de meest badass zin die uit zijn mond komt. Als een complex en gelaagd gamepersonage als Joel dit had gezegd, wordt dit gezien als een boomer opmerking, maar uit de mond van stereotype actieheld Leon is het de stoerste opmerking ooit.

Qua gameplay is Resident Evil 4 een van de leukste, veelzijdigste en langste singleplayer campagne van de serie geworden en kwalitatief vergelijkbaar met de remake van deel 2. Mocht je iemand zijn die het origineel altijd al een van de betere delen vond, dan is deze remake het nog steeds meer dan de moeite waard: het is bijzonder leuk om alle veranderingen, van gewaagd groot tot interessant insignificant, te spotten en je er door te laten verrassen.

Conclusie

In alles is Resident Evil 4 meer dan een remake van het origineel. Het zorgt met zijn veelzijdige opties voor mij als speler ervoor dat ik niet de neiging heb om het spel snel af te raffelen. De gevechten en bazen zijn bovendien van uitstekende kwaliteit, wat de game zelfs op normale modus lastig maakt om uit te spelen. Wat mij betreft, wordt de volgende remake Resident Evil 5. Niet omdat het zo’n fantastische game is, maar omdat ik reuze benieuwd ben naar het resultaat.

Pluspunten

• De grafische verbeteringen
• Boordevol extra’s
• Je wil het maximale uit de game halen

Minpunten

• Geen extra modus bij het uitspelen