Hades

Griekse mythologie, stevige rockmuziek en de onderwereld passen precies in het straatje van ontwikkelaar Supergiant Games. De indiestudio heeft over de jaren een naam voor zichzelf gemaakt met bijzondere avonturen en prachtige werelden in games als Bastion en Pyre. Slaan ze opnieuw goud met Hades, de studio’s eerste poging van een roguelike?

Sinds het opkomen van het roguelike-genre, lopen de roguelike-games steevast tegen hetzelfde probleem  aan. De core gameplay loop zit goed in elkaar, maar qua verhaal zit er weinig vlees op de botten. Dit heeft er natuurlijk alles mee te maken dat je telkens opnieuw begint, waardoor het vertellen van een verhaal in theorie al snel in herhaling valt. Supergiant Games laat met Hades zien hoe je deze problemen de wereld uit helpt, zonder af te doen aan wat roguelike games zo aantrekkelijk maakt.

Hades speelt zich af in het oude Griekse tijdperk in de onderwereld van Hades. Hierin speel je de rol van Zagreus, het enige nageslacht van de koning van het hiernamaals. Wat je al snel merkt, is dat vaderlief een temperament heeft dat trouw is aan de beschrijvingen uit de Griekse mythologie. Zagreus is het korte lontje van de koning beu en besluit te ontsnappen uit de onderwereld. Hij maakt zijn weg naar de berg Olympus. Hier wachten zijn ooms Zeus en Poseidon en de rest van het Griekse pantheon op hem.

Hades is het hier natuurlijk niet mee eens en hij zet alles op alles om Zagreus thuis te houden: waar hij hoort! Bewapend met zijn trouwe zwaard sluipt Zagreus toch het huis uit. Beetje bij beetje baant hij zich een weg door de krochten van de onderwereld, om zo stapje voor stapje dichterbij de oppervlakte te komen. 

Dit gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot. De onderwereld is bezaaid met trouwe dienaren van Hades die stuk voor stuk prima in staat zijn om Zagreus een kopje kleiner te maken. Heb je eenmaal een weg gebaand door Tartarus en heb je de level-baas verslagen? Dan mag je je voeten baden in de lavastromen van Asphodel, gevolgd door een strijd met de krijgers van Elysium. Vervolgens moet je de tempel van Styx schoonvegen om uiteindelijk je vrijheid te verdienen in een gevecht met de laatste eindbaas. Dat klinkt als een hele opgave, maar wees gerust, zover kom je waarschijnlijk de eerste uren spelen nog lang niet.

Hades is en blijft een roguelike. Dat de game pittig is en dat je veel dood gaat, mag dan ook geen verrassing zijn. Ditzelfde geldt voor het idee dat wanneer je dood bent gegaan, de volgende vluchtpoging compleet anders zal zijn. Zowel de lay-out van de levels als de beloningen zijn willekeurig gegenereerd. Over die beloningen straks meer.

In tegenstelling tot nagenoeg iedere andere roguelike die ik ooit gespeeld heb, richt Hades zich veel meer op het vertellen van een verhaal. Net als bij reguliere roguelikes worden upgrades langzaam beschikbaar en draait de kern van de gameplay vooral om het verzamelen van krachtige combinaties van items en upgrades. In Hades loopt hier naadloos een sappig verhaal van goddelijk geharrewar en intrigues tussendoor, waarbij Supergiant Games een beetje diepgang niet schuwt.

Thema’s als ouderenmishandeling, verlatingsangst en familiedrama’s komen allemaal aan bod. Wat Hades uniek maakt is de manier waarop dit verhaal gepresenteerd wordt. Iedere keer dat Zagreus dood gaat, komt hij via de rivier de Styx terug in de centrale hal van het kasteel van Hades. Hier kan Zagreus in snelle woordenwisselingen met zijn vader en bondgenoten praten voordat hij er weer op uit trekt. Via deze korte dialogen krijg je beetje bij beetje meer  informatie die uiteindelijk het gehele verhaal blootlegt. Op deze manier is falen minder erg: ja, je bent niet tot de oppervlakte gekomen, maar je krijgt wel weer een nieuw stukje van de puzzel. 

Ben je eenmaal voorbij de centrale hal gelopen, dan vraagt de game je volledig te focussen op de gameplay. Er zijn een zestal wapens om uit te kiezen en later in het spel kun je nieuwe versies van deze wapens vrijspelen. Dit zorgt ervoor dat je genoeg te doen hebt en dat de variatie van je speelsessie relatief hoog ligt. Heb je een wapen gekozen, dan begint het knokken. 

Bijna elke kamer waar je terechtkomt, zit nokvol met vijanden, vallen en andere uitdagingen. Door aanvallen behendig te ontwijken en zelf aan te vallen kun je in korte tijd veel schade uitdelen. Gebruik daarbij het terrein in je voordeel: gooi monsters tegen de muur of laat ze in een valstrik lopen. Je voelt jezelf al snel een meesterstrateeg. Dit in combinatie met de muziek van Supergiant Games favoriete componist Darren Korb zorgt ervoor dat je al snel een paar uur verloren hebt.

Nadat je een kamer hebt leeggeruimd, krijg je een beloning. Dit kunnen sleutels of Darkness zijn, waarmee je na het sterven nieuwe permanente upgrades kunt kopen. Het kunnen ook giften zijn van een van de goden van het Griekse pantheon. Hierdoor worden je aanvallen sterker en krijgen ze extra eigenschappen. Een aanval versterkt door een gift van Poseidon gooit je vijanden als een golf water aan de kant, terwijl een aanval van Dyonisus je vijanden vervloekt met een pittige kater.

De beloningen zijn willekeurig, maar het type beloning is dat niet. Voordat je een kamer verlaat kun je meestal uit twee of drie deuren kiezen. Boven de deur kun je zien wat voor beloning er op je staat te wachten en van welke god deze gift is. Na verloop van tijd weet je wat je van welke god kan verwachten en zo kun je dus een strategische build bouwen. Tot slot zijn er ook nog goden die synergies met elkaar hebben. Zo moet je bijvoorbeeld een bepaalde kracht van Poseidon en Zeus hebben voor een duo-kracht die je build vaak in een compleet nieuwe versnelling steekt.

Mocht je het nog niet begrepen hebben: ik ben heel erg te spreken over Hades. Het verhaal is intrigerend, de art-style is prachtig en de combat is uitdagend en bevredigend. Helemaal  als je die ene eindbaas hebt verslagen en je een stukje verder bent gekomen dan vorige keer. Met de focus op zowel gameplay als het verhaal heeft Supergiant Games niet alleen laten zien dat ze elk genre kan tackelen waarbij ze trouw blijft aan haar eigen unieke stijl. De studio heeft ook laten zien hoe je met een klein beetje creativiteit het ‘roguelike probleem’ kunt oplossen. Het enige probleem waar de studio nog geen oplossing voor heeft bedacht, is dat na tien uur speeltijd, het eerste level de uitdaging een beetje verliest.

Daarnaast onderstreept Hades dat een game meer is dan alleen de gameplay loop en dat een goede narratieve leiding de gameplay meer betekenis geeft. Net als in roguelike games kun je twee goede items hebben die samen een synergie hebben, waardoor de combinatie niet te verslaan is. Na het spelen van Hades is het ironisch dat de meeste roguelikes dit nog niet door lijken te hebben.

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}