Gears Tactics

Het Gears of War-team is misschien niet de uitvinder van de cover-based shooter, maar het is wel de reeks die deze mechanic populair heeft gemaakt. Sinds de lancering van het eerste deel in 2006 schuilen we vaker en vaker achter muurtjes, in de hoop niet aan gort te worden geblazen. Even ademhalen, dan pas richten en schieten; het is een unieke tactiek in de wereld van snelle shooters. Het is door zijn oorsprong dan ook opvallend dat in Gears Tactics er wordt verkozen voor de snelle aanval in plaats van het langdurige nadenken.

Hoewel Microsoft nog niets uit de doeken heeft gedaan, kunnen we er donder op zeggen dat The Coalition momenteel druk aan het werk is voor Gears 6. Fans van de serie hoeven echter niet stil te zitten: Microsoft heeft namelijk de hulp ingeschakeld van Splash Damage voor een spin-off in de vorm van Gears Tactics. Hoewel die naam vooral een belletje doet rinkelen door games als Brink en Wolfenstein: Enemy Territory, werkt de studio tegenwoordig regelmatig samen met Microsoft. Zo hielpen ze mee aan Gears 5, Halo: Master Chief Collection en creëerde het de Gears of War 1-remaster. Nu mocht de studio zelf aan de slag met de franchise, wat interessante resultaten heeft opgeleverd.

In Gears Tactics maakt Splash Damage een aantal interessante keuzes, beginnende met het verhaal. Het team kiest er voor om de Fenix-familie voor de verandering buiten beeld te laten. We gaan als speler terug naar het begin van de Locust War, slechts een jaar na de invasie van Locust. Hier vinden we Sergeant Gabriel ‘Gabe’ Diaz: een geprezen veteraan uit de Pendulum War, maar nu verdoemd tot het werken in de militaire garages van het leger. Waar Diaz zich prima thuis lijkt te voelen, met alle waanzinnigheid van weer een nieuwe oorlog.

De rust voor Gears lijkt nooit lang te blijven hangen. Vlak voor de desastreuze plannen om praktisch iedere stad in de as te leggen in strijd tegen de opmars van de Locust, krijgt Diaz een nieuwe opdracht. Samen met de mysterieuze majoor Sid Redburn moet hij documenten rondom de Locust-wetenschapper Ukkon veilig zien te stellen. Zoals gebruikelijk in de serie loopt ook hier niets volgens plan, en zitten Diaz en Redburn voordat ze het weten tot aan hun oren in de spreekwoordelijke stront.

Het verhaal van Gears Tactics draait voornamelijk om de avonturen van Gabe Diaz, Sid Redburn en later Mikayla Dorn. Deze eigenwijze leider van een groep Stranded is om haar eigen redenen ook op jacht naar Ukkon en sluit zich, met enige tegenzin, aan bij de anderen. Gedurende de avonturen van Gears Tactics kom je nog tal van andere soldaten tegen die je aan je rangen kunt toevoegen, om zo je eenheid compleet te maken. Het jammere is dat deze soldaten pure opvulling zijn voor je eenheid; buiten een extra speelbaar personage voegen ze niets toe.

Dit heeft vooral te maken met hoe Gears Tactics met het verhaal omgaat. Elk element van het verhaal is gericht op de gebeurtenissen van Diaz, Redburn en Dorn. Dit betekent ook meteen dat iedere missie waarin een van de drie meegaat, meteen mislukt als er eentje sneuvelen op het veld. De andere personages mogen met dozijnen tegelijk neervallen als het aan Splash Damage ligt, het gaat puur en alleen om dit drietal; zo lijkt de boodschap.

Hierdoor bouw je ook geen band op met de andere personages. In games als de recente XCom-games baal je als een soldaat sneuvelt. Je hebt namelijk veel tijd en energie in je soldaten gestoken en omdat ze allemaal ‘gelijk’ zijn, rouw je evenveel om iedere soldaat. In Gears Tactics is dat niet het geval: voor ik het wist had ik zo’n twintig soldaten verzameld, maar slechts een handjevol werd gebruikt in missies en bij geen van allen is een blijvende indruk achtergebleven.

Die missies in Gears Tactics zijn wel een stukkie anders dan wat je van Gears of War gewend bent. Oké, er moeten nog steeds hordes aan Locust doormidden gezaagd worden, maar de insteek is net wat anders. Zoals de naam al doet vermoeden, heeft Splash Damage het shooter-model ingewisseld voor een tactische turn-based strategy game. Om beurten verplaats je jouw Gears om ze aanvallen uit te laten voeren op de vijand, waarna zij hetzelfde mogen doen op jouw troepen. Het DNA van de shooter is echter niet verdwenen uit de game.

Waar games als XCom je vooral uitdagen om het rustig aan te doen en logisch na te denken over je stappen, wil Gears Tactics je pushen om zo snel mogelijk vooruit te werken. Stilzitten kan dan ook dodelijk zijn in Gears Tactics. Je beschutting wordt regelmatig aan flarden geschoten, en net als in de hoofdtitels is de AI redelijk agressief. Locust komen op je afgerend en ze zijn niet bang om plots over een muurtje te springen en een shotgun in je gezicht te duwen. De game biedt je tal van middelen om hier tegenop te boksen. Hier komen de tactische beslissingen om de hoek kijken.

Soldaten hebben standaard drie actiepunten om te gebruiken. Bewegen kost je een actiepunt (afhankelijk van de afstand meerdere), schieten kost je een punt en herladen kost je een punt. Het is aan jou om iedere ronde te bepalen hoe je jouw troepen wilt gebruiken: laat je jouw soldaat dichter bij de vijand bewegen om één schot te lossen, of bewaar je de afstand en neem je drie schoten, met minder kans de vijand te raken? Het maakt de game lekker dynamisch en zorgt ervoor dat je altijd moet blijven opletten. Een beurt vliegt voorbij en door de snelle flow voelt het alsof je nooit lang vast zit in een enkel level.

Je hebt al snel 20 tot 25 Gears tot je beschikking, welke je kunt verdelen in één van vijf klassen: support, scout, vanguard, heavy en sniper. Jammer genoeg is de balans tussen deze klassen ver te zoeken. Vooral de scout delft daarbij het onderspit, want in bijna alle scenario’s is deze rol overbodig. De scout moet het namelijk vooral hebben van gevechten op korte afstanden, met een shotgun als primaire wapen. Maar net als iedere andere klasse heeft de scout maar drie actiepunten. Hoewel ze met de sprint-skill wat meer afstand kunnen afleggen, is dit vaak toch niet voldoende en dus blijft deze lekker thuis op de bank zitten.

De sniper domineert daarentegen het slagveld. De sniper kan wat verder achterin blijven, en schakelt vijanden zonder problemen uit. Helemaal de verschillende skills die ervoor zorgen dat ze nieuwe actiepunten krijgen bij een treffer zorgen ervoor dat mijn snipers vaak zeven tot soms wel negen acties mogen doen voordat de beurt doorgaat. Hierdoor dient de rest van mijn eenheid vaak als clean-up crew, waarbij de laatste Locust nog even opgeruimd mag worden.

Om toch nog wat onderscheid te maken tussen de verschillende klassen en soldaten, geeft de game iedere klasse een eigen skill-tree. Deze gaat vier richtingen op, waardoor je dus mogelijkheden genoeg krijgt om iedere soldaat eigen te maken. Daarnaast krijg je bij iedere missie nieuwe gear voor je Gears, in de vorm van bepantsering voor je soldaten of nieuwe onderdelen voor diens wapens. In mijn tijd met de game merkte ik dat deze nieuwe gear vooral ging naar mijn meest gebruikte Gears. De game daagt je dan ook nauwelijks uit om andere soldaten uit je eenheid te gebruiken.

Splash Damage probeert dit te voorkomen door de missie structuur die ze hanteren. Verhaal-missies worden afgewisseld met zijmissies die ‘tegelijk’ plaatsvinden. Zo moet je tussen verhaalmissies door vaak twee of drie zijmissies uitvoeren om het verhaal door te laten gaan. Doordat deze tegelijk plaatsvinden in het verhaal van de game, moet je kiezen welke troepen je waar inzet. Gaat Gabe Diaz mee naar zijmissie 1, dan is hij in zijmissie 2 niet beschikbaar.

Content genoeg dus, zo lijkt het op het eerste gezicht. Helaas gaat het allemaal al snel als een waas voelen. Er zijn slechts een handjevol missie types: verzamel materialen terwijl je een bombardement moet voorblijven, bevrijd Gears binnen de tijd uit martelkamers, verdedig voorraad kratten of blaas munitie van de vijand op. Hetzelfde geldt voor de omgevingen; hoewel ze nooit identiek zijn, lijken ze door de terugkerende elementen heel snel op elkaar. Het voelt hierdoor soms wat vermoeiend om je door drie zijmissies heen te worstelen voordat het verhaal weer doorgaat.

Ondanks alle verbeterpunten voor de game, zou ik fans toch aanraden om de game een kans te geven. Of het nu gaat om fans van de Gears of War-serie, of fans van het tactische genre: er zijn genoeg leuke punten aan Gears Tactics om deze op te pakken. De combat vloeit door de snelle acties en korte beurten lekker snel door en het verhaal is heerlijk cliché, precies zoals we van de reeks ondertussen gewend zijn. Wanneer je jouw ritme in het spel hebt gevonden, vliegen de uren snel voorbij. Dat is in deze gekke tijden toch het minste wat we van een game mogen verwachten…

{!{wpv-view name=’review-blok’}!}

[wpv-noautop]
{!{wpv-view name=’auteurs-onderaan-post’}!}
[/wpv-noautop]