FromSoftware heeft zichzelf een behoorlijk moeilijke opdracht op de hals gehaald. Hoe maak je in vredesnaam een succesvolle uitbreiding op een game als Elden Ring? Game of the Year van 2022, vijfentwintig miljoen verkochte exemplaren en ruim honderd uur aan kwaliteitscontent. De DLC kan dan toch alleen maar tegenvallen, toch? Nou nee, want de Japanse ontwikkelaar heeft met Shadow of the Erdtree flink uitgepakt.

Voor deze DLC is er een compleet nieuwe wereld ontwikkeld en die is net als The Lands Between tot de nok toe gevuld met content. Nieuwe wapens, spreuken, pantsers en vijanden. Op het moment van schrijven heb ik zestig uur in alleen de DLC zitten en ik weet nog niet eens zeker of ik na het verslaan van de eindbaas nog ergens losse eindjes heb. Shadow of the Erdtree voelt in omvang meer als een vervolg dan een uitbreiding.

Review bevat spoilers van de basisgame, details van Shadow of the Erdtree worden zo vaag mogelijk gehouden.

Vriendelijke oorlogsvoering

Om toegang te krijgen tot de DLC moet je aardig wat gedaan hebben in Elden Ring. Grofweg moet je al op zo’n tachtig procent van de game zijn en moet je de bazen Radahn en Mogh aan de zegekar hebben gebonden. Vanuit het paleis van Mogh begint de reis naar The Land of Shadow, een verhulde wereld buiten de Lands Between, waarin een bloedige oorlog heeft plaatsgevonden in de naam van Marika. Je bent op zoek naar Miquella the Kind. Hij wordt veel genoemd in de basisgame en je hebt het al aan de stok gehad met zijn zus Malenia, maar het is nooit duidelijk geworden wat er met hem is gebeurd.

Miquella is voor onbekende redenen naar The Land of Shadow vertrokken en er zijn meerdere mensen op zoek. In jouw reis kom je veel NPC’s tegen die zorgen voor net wat meer duidelijkheid in het verhaal van Shadow of the Erdtree, dan je gewend bent van FromSoftware. Het is nog steeds wat vaag, maar ze hebben allemaal hetzelfde doelwit als jij. De personages die je tegenkomt hebben verschillende redenen waarom ze Miquella zoeken. De ene is een trouwe volger, de andere zoekt wraak en weer een ander zoekt antwoorden over een vermist persoon.

Ga zoeken, ga soms op je bek, maar als je wat vindt, is het vaak alle moeite waard.

Je krijgt grotere puzzelstukken door gesprekken en cutscenes, maar om de puzzel compleet te maken is het nog steeds aan jou om je te verdiepen in de lore. Middels het lezen van beschrijvingen van wapens of het uitpluizen van de wereld, dat meer te vertellen heeft dan je denkt. Het ontdekken van The Land of Shadow geeft net zo veel voldoening als het origineel, mede door het feit dat je niet aan het handje vast wordt gehouden door mapmarkers of levelgating. Ga zoeken, ga soms op je bek, maar als je wat vindt, is het vaak alle moeite waard.

Opnieuw beginnen

Laat ik meteen een veelgehoorde klacht op sociale media tackelen. Veel spelers vinden Shadow of the Erdtree te moeilijk, zelfs de zelfbenoemde veteranen hebben het lastig. Dit is vooral te verklaren door verkeerde verwachtingen, want FromSoftware heeft de moeilijkheid zodanig aangepast dat jouw level niet meer de enige factor is. Dit om te voorkomen dat spelers die flink overpowered zijn, niet zomaar door de DLC kunnen vliegen in hun onderbroek met een stok in de hand.

Om het jezelf makkelijker te maken moet je op zoek naar Scadutree Fragments en Revered Spirit Ashes om respectievelijk jezelf en jouw Spirits Ashes (summons) sterker te maken. In principe is iedere speler grotendeels gelijk aan elkaar in de eerste uren Shadow of the Erdtree. Gamers met een hoger level hebben nog steeds het grote voordeel dat ze meer en betere wapens kunnen dragen, maar voor de rest begint iedereen opnieuw. Dus voor iedere zeurpiet die roept dat het nu te moeilijk is, omdat hun personage nu meer aan moet dan ondergoed, get good and smart. Al moet ik ook eerlijk toegeven dat het laatste gevecht wel op het randje van eerlijkheid balanceert.

Elden Ring: Shadow of the Erdtree is de ultieme toegift — ©Bandai Namco Entertainment Inc. / ©2024 FromSoftware, Inc.

Het prachtige aan Shadow of the Erdtree is dat je door dit nieuwe systeem weer wordt geprikkeld om te spelen met de legio manieren om jouw personage te vormen, zodat je weer de lastige uitdagingen kuntoverkomen. Er wordt weleens vergeten dat Elden Ring een RPG is met misschien wel het grootste arsenaal aan buildmogelijkheden. Met de DLC zijn daar nog meer bouwsteentjes aan toegevoegd met acht nieuwe wapensoorten, tientallen nieuwe spreuken en een complete garderobe met nieuwe gevechtskleding. Dat laatste is niet alleen belangrijk voor een goede build, maar uiteraard ook om er prachtig uit te zien. Voor veel FromSoftware-fans is fashion Souls een groot deel van de beleving of beter gezegd: de Elden Bling.

Elden Ring 2.0

Het is een belediging om Shadow of the Erdtree DLC te noemen, want het voelt qua grootte bijna als een vervolg aan. Hidetaka Miyazaki, het brein achter bijna alle soulslikes van FromSoftware, was heel bescheiden voor de release. In interviews gaf hij aan dat de uitbreiding ongeveer zo groot is als het eerste gebied uit Elden Ring en ik heb in tijden niet zo’n grote leugen gehoord. Het is namelijk zo veel groter, ongeveer een derde van The Lands Between met een dozijn aan verschillende biomen. Van een spookbos, naar een berg vol draken, zo richting een prachtig groen gebied met ruïnes wat rechtstreeks uit Indiana Jones lijkt te komen.

The Land of Shadow is ook verrassend verticaal en daardoor wat lastig te navigeren. Op sommige plekken zijn er vier lagen met verschillende gebieden en om er te komen moet je af en toe je beste Super Mario-skills tevoorschijn toveren. Het helpt dan ook niet mee, dat het enige echte minpuntje van de uitbreiding de kaart van de wereld is. Die is namelijk tweedimensionaal en er is geen mogelijkheid om de lagen apart te bekijken. Het gebeurde dan ook best vaak dat ik met fast travel de verkeerde kant opging, omdat niet duidelijk is dat ik eigenlijk twee lagen hoger hoor te zitten. Gek genoeg was de mogelijkheid om verschillende niveaus te bekijken er wel in het origineel, waarin er ook een aantal gebieden een gigantisch hoogteverschil hadden.

Het is slechts een heel klein minpuntje, want FromSoftware heeft bij het ontwikkelen van de DLC heel goed geluisterd naar de community. Veel spelers vonden de hoeveelheid kleine grotten en catacomben in de open wereld, met bazen die gerecycled worden toch wat aan de hoge kant. In Shadow of the Erdtree zijn er minder dungeons te vinden, maar als je er eentje betreedt, ben je ook een stuk langer bezig en zijn de beloningen groter. Ook zijn de ruïnes in de open wereld een stuk groter met meer spullen erin.

Maar wat echt de kers op de Elden Ring-taart is, zijn de nieuwe baasgevechten. Het is ongelooflijk hoe FromSoftware weer met unieke gevechten op de proppen komt, die eruitzien als een groot spektakel. De prachtige designs in combinatie met de drukkende muziek en niet te vergeten een absurd goede AI. Keer op keer doodgaan om meer te leren over de vele moves in de verschillende fases. En dan uiteindelijk die succesvolle run, waarin je bent gegroeid van Padawan naar Jedi Master en eindelijk het grote kwaad weet te verslaan. Vuistje in de lucht, zweet op het voorhoofd en een flinke vreugdekreet. FromSoftware heeft me weer in vervoering gebracht en ik ben intens verdrietig dat Shadow of the Erdree het allerlaatste stukje Elden Ring is. Het was weer een eer, Miyazaki-san.

Conclusie

Shadow of the Erdtree is een bijna perfecte zwanenzang voor Elden Ring. Een uitbreiding die voelt als een sequel qua omvang en nieuwe elementen. FromSoftware wilde met deze DLC iedereen nog een flinke uitdaging geven, met prachtige maar (soms te?) moeilijke baasgevechten. In combinatie met een verhaalvertelling die iets duidelijker is, maar genoeg mystiek behoudt en andere invulling van de open wereld zijn de kleine pijnpunten van het origineel allemaal aangepakt.