Assassin’s Creed Valhalla: The Siege of Paris

Sinds Assassin’s Creed Origins is Ubisoft vastbesloten om elke Assassin’s Creed game twee DLC’s te geven. Deze DLC’s vormen de grote slotstukken van de desbetreffende games. Nu Valhalla zo’n groot succes blijkt te zijn wijkt Ubisoft af van deze strategie. Dit betekent dat de DLC The Siege of Paris toch niet de laatste gaat zijn en dit lijkt een invloed te hebben op een DLC die gegijzeld wordt door onvervulde potentie.

Waar we in de eerste DLC Wrath of the Druids naar het pittoreske Ierland afreisden, is het ditmaal de beurt aan Francia waar, zoals de titel het al verraad, de belegering van Parijs op de planning staat. Deze belangrijke historische gebeurtenis is een keerpunt in de geschiedenis van de Vikingen. Weet Valhalla deze interessante periode eervol in te vullen?

Het mooie van historische games is dat ze ons een nieuwe interpretatie bieden van historische gebeurtenissen. Ze geven ons de kans om ons te mengen in wat we normaal alleen in de geschiedenisboeken kunnen lezen. Hoewel het natuurlijk nooit echt historisch accuraat is doen geen andere games dit beter dan de Assassin’s Creed franchise.

In deze DLC slaat Ubisoft opnieuw zijn slag door ons midden in de belegering van Parijs te plaatsen. Wat verhaaltechnisch erg goed is aan de DLC is dat we niet alleen de kant zien van de bloeddorstige Vikingen maar ook van de Franken. Hierin is de belegering niet het eindpunt, maar een krachtig middel in een groter verhaal.

Daarnaast biedt de DLC ons opnieuw een kans om een aantal belangrijke historische figuren uit de geschiedenis van Francia te ontmoeten. Karel de Dikke en Graaf Odo zijn hierin beide natuurlijk te verwachten aangezien zij beide een belangrijke hand hebben gehad in de belegering van Parijs. Vooral de toevoeging van Richardis kwam voor mij onverwacht, maar zij is mijn favoriete personage uit de DLC.

In de laatste drie games is Ubisoft duidelijk bezig geweest met het zoeken naar een nieuwe identiteit voor de Assassin’s Creed-franchise. Vooral de gameplay heeft een aantal grote verandering gezien. Hoewel deze lijkt te zijn geperfectioneerd in Valhalla, brengt dit wel een probleem met zich mee.

Een game als Valhalla vraagt aan de spelers met gemak om honderd uur in de game te steken. De gameplay is leuk, maar niet zó leuk. Dit is het grootste probleem dat The Siege of Paris heeft. De DLC voegt weinig wereldschokkends toe. Dit betekent dat je in The Siege of Paris eigenlijk veelal dezelfde dingen doet die je ook in Valhalla zelf doet.

 De vijanden zijn over het algemeen dezelfde als uit de basegame, maar dan met nieuwe kostuums. Ben je groot fan van Valhalla, dan zul je waarschijnlijk weinig aan te merken hebben op de DLC. Over de nieuwe wapens die zijn toegevoegd, de shortsword en scythe, kun je je afvragen waarom deze in de eerste plaats niet al in de basegame zaten. Vooral de shortsword is zo voor de handliggend en veelgevraagd dat het raar is dat we een DLC nodig hebben om hem te krijgen.

Wat wel nieuw is toegevoegd in de DLC, of eigenlijk eerder zijn terugkeer heeft gemaakt, zijn de zogeheten Blackbox Missions. Deze deden hun intreden in Unity en werden geperfectioneerd in Syndicate, maar verdwenen weer toen Origins de hele franchise veranderde. 

Tijdens een Blackbox Mission moet je een doelwit uitschakelen dat zich ergens verstopt en verdedigd wordt. Door informatie te verzamelen kun je manieren vinden om de locatie te infiltreren en je doelwit uit te schakelen. Ook krijg je vaak  kansen om je doelwit op een speciale (lees: dramatische) manier uit te schakelen.

In The Siege of Paris keren deze missies eindelijk weer terug en ze zijn met gemak het hoogtepunt van de DLC. Ik hoop dan ook dat Ubisoft oplet en deze stijl van missies weer een kernpunt van de franchise maakt, want in deze DLC heb ik me voor het eerst weer écht een Assassin gevoeld. Dat is iets dat ik in Odyssey en Valhalla toch wel heb gemist. Een mix van deze missies en de nieuwe stijl gameplay zou dan ook een meer gebalanceerde game opleveren.

Zoals hierboven beschreven voegt The Siege of Paris ook en nieuw deel aan de spelwereld toe: Francia. Logischerwijs verschilt dit niet veel van het Engelse landschap. In die zin voegt de DLC opnieuw niet veel toe.

Wat echter wel een enorm pluspunt is, is het stedelijke landschap rond Parijs. Een van de kernelementen van de Assassin’s Creed franchise is altijd de parkour gameplay in de games geweest. Dit werkt het beste in dichtbebouwde steden waar je van dak naar dak kan. In de laatste games waren er wel steden, maar deze waren klein en de parkour kansen vielen er altijd tegen.

Parijs daarentegen is een stuk meer dichtgebouwd versus de andere steden uit Valhalla en zijn voorgangers uit de antieke tijd. Daarnaast heeft Parijs iets anders belangrijks: verticaliteit. Neem daarbij ook nog de catacomben onder de stad en je hebt een hoop stedelijk landschap om te beklimmen en vanaf te springen.

Assassin’s Creed Valhalla: The Siege of Paris DLC is nu beschikbaar voor pc, Stadia, Xbox One, Xbox Series X en S, PlayStation 4 en PlayStation 5. Lees ook onze review van de basegame.