Elden Ring

De ultieme open wereld

Het duurt even maar dan heb je ook wat. Dat geldt voor deze review en dat geldt ook zeker voor Elden Ring zelf. Na de onthulling op de E3 in 2019 bleef het lang stil rond het nieuwste project van FromSoftware. Jaren leken langer te duren dan normaal en ineens, na een kleine vertraging, was het opeens 25 februari 2022. Elden Ring is sinds dat moment het gesprek van de dag en houdt de gamewereld in z’n greep.

The Lands Between, het enorme land van Elden Ring, houdt ruim een maand de gemoederen bezig. Vrienden verdwijnen compleet van de radar en deze redacteur heeft de rest van de crew een maand niet gesproken. De prioriteiten liggen nu eenmaal even anders met zo’n speciale game als Elden Ring.

FromSoftware heeft zonder enkele twijfel de Game of the Year-award al binnen in mijn ogen, met een bijna perfecte formule die de studio al decennia lang aan het verfijnen is. Games als Elden Ring zijn uiterst zeldzaam en we moeten deze ontzettend koesteren. Vooral in een tijd waar halfbakken live service-games de standaard lijken te zijn.

The Ring to rule them all

Zoals we ondertussen gewend zijn van FromSoftware is het verhaal van Elden Ring behoorlijk open voor eigen interpretatie. Er zijn wat grote gebeurtenissen bekend, maar wat die op een kleiner niveau betekenen is aan de speler zelf om te ontdekken. De Elden Ring is uit elkaar gevallen, een gebeurtenis die The Shattering heet. Na een hevige strijd zijn delen van de machtige ring bij halfgoden beland, die compleet zijn doorgedraaid na het bemachtigen van deze Great Runes. Aan jou de taak om de ring weer compleet te maken en daardoor Elden Lord te worden.

Dat is het. Het wat, waarom en voor wie is aan jou om uit te puzzelen in Elden Ring. Er is ontzettend veel te leren over de gebeurtenissen die The Lands Between hebben gevormd tot wat het nu is, maar je moet er wel een beetje je best voor doen. Beschrijvingen van wapens, vage verhalen van de vele personages in de game en zelfs de wereld zelf vertelt een hele hoop. Met alle info die je vindt, kun je zelf conclusies trekken en die zijn vaak anders dan die van andere spelers. Precies zoals FromSoftware dat al jaren doet en hoe geschiedenis überhaupt werkt. Iedere partij in een grote gebeurtenis heeft een iets ander antwoord op de vraag “Wat is er precies gebeurd”? En dat maakt de verhalen in FromSoftware-games zo ontzettend boeiend.

Net een grote bak LEGO

FromSoftware is met Elden Ring uit hun eigen niche gestapt door veel toegankelijker te zijn voor een groter publiek. Spelers hoeven niet als kleine kinderen aan het handje begeleid te worden door de game en er is ook niet gekozen om de moeilijkheidsgraad terug te schroeven. Er is door de studio een hele goede balans gevonden tussen alle opties die een speler heeft, waardoor je zelf kunt kiezen hoe makkelijk of moeilijk je het wilt maken. Ben jij die masochist die gehuld in alleen een lendendoek iedere baas te lijf wilt gaan, dan is dat prima. Wil jij tot de tanden toe bewapend zijn en assistentie hebben tijdens jouw zware strijd, dan is dat ook mogelijk. De keuzes zijn eindeloos.

In Elden Ring is magie veel relevanter geworden. Er zijn tig categorieën te vinden voor elk soort build die je wilt maken. Neem krachten over van de vele draken in de game, kies een bepaald element waar je in wilt specialiseren of waan je een heuse Harry Potter met een legio aantal spreuken voor je Arcane-build. 

Het grote aantal wapens is ook te personaliseren met Ashes of War, een buff voor wapens die te vergelijken zijn met Weapon Arts uit Dark Souls 3. Sommige Ashes transformeren het wapen dat je gebruikt volledig. De eerste vrij standaard katana van mijn samurai is door een Ash of War veranderd in een dodelijk scheermes, die in luttele seconden een vijand laat doodbloeden met Blood Slash. Het kost wat van je eigen HP om het te gebruiken, maar dan heb je ook wat.

Als één element bestempeld mag worden als easy mode (al is easy nog steeds relatief), dan is het de toevoeging van spirits. Deze verschijningen zijn op te roepen op bepaalde plekken waar de game dat toelaat, meestal in de buurt van bosses of een plek met heel veel vijanden in de open wereld. In tegenstelling tot bij NPC summons of een co-op-partner, krijgt de vijand er geen extra leven bij als je een spirit oproept. Spirits zijn net als je wapens sterker te maken met bepaalde voorwerpen bij verschillende personen in Roundtable Hold: de Firelink Shrine van Elden Ring. Al het bovenstaande zorgt ervoor dat veel meer mensen op hun eigen manier Elden Ring kunnen overwinnen. De grootste keuzevrijheid zit echter in The Lands Between zelf. Daarover zo meer.

The Lands Between

Tot zover klinkt Elden Ring als een iets uitgebreidere Dark Souls, niet heel veel nieuws onder de zon. Het lijkt een formule die iedereen ondertussen wel kent, maar The Lands Between was de ontbrekende schakel om die formule te perfectioneren. De open wereld in Elden Ring is fe-no-me-naal! De laatste jaren voelt de term “open wereld” als iets vies. Het wordt te pas en te onpas in elke game geforceerd en vaak zonder enkel plan. Alsof eerst de enorme omgeving wordt gemaakt en daarna pas wordt bedacht wat men ermee kan doen in plaats van andersom. 

De conclusie is dan negen van de tien keer dat er te weinig content is, dus plempen ze de wereld vol met saaie fetch-quests en duizend nietszeggende verzamelitems. De kaart heeft vervolgens zoveel markers dat je ogen er pijn van doen. De bedrijven achter games als Fallout 76, Anthem, Far Cry en Assassin’s Creed: Valhalla mogen even flink wat notities maken tijdens het spelen van Elden Ring.

Het beste punt van The Lands Between is dat er niets van je verwacht wordt. Er is geen precies pad dat je moet volgen, of een sidequest die te belangrijk is om te missen. Het is een speeltuin waar jij doorheen mag banjeren zonder restricties. Hoe ver je wilt en hoe lang je dat wilt. Wat je ook doet, je vindt namelijk altijd wat interessants. Elden Ring zit tot de nok toe gevuld met content. FromSoftware doet er bijna alles aan zodat je het niet kunt vinden, waardoor verkennen echt belonend voelt. Geen markeringen of duidelijke hints, dus je krijgt echt het gevoel dat het jouw doorzettingsvermogen is die de doorslag heeft gegeven. Pas dan komt die markering op de kaart. 

De open wereld-structuur van Elden Ring heeft ook grote invloed op de toegankelijkheid van de game voor een grotere groep. Dit komt door de eerder genoemde keuzevrijheid die je als speler hebt in je manier van spelen. Als je bijvoorbeeld bij Bloodborne vast zat bij een extreem moeilijke baas – ik kijk naar jou Ludwig – dan heb je twee keuzes. Je kunt de baas tot in de details leren lezen totdat het bij poging 43 een keer lukt, of je gaat terug naar een eerdere omgeving om te grinden en sterker terug te komen. In Elden Ring heb je dit soort blokkades niet meer, want als je vastzit op één plek zijn er nog tig andere zaken te doen. Tegelijkertijd wordt je sterker terwijl je nieuwe dingen ontdekt. De frustratie ligt een stuk lager en dat is voor veel beginners ontzettend prettig, maar spelers die ouderwets willen spelen kunnen dit ook nog steeds doen.

Audiovisueel

Elden Ring is geen current-gen game. Het is niet ontwikkeld met alleen pc, Xbox Series X/S en PlayStation 5 in het achterhoofd, maar moest ook op PlayStation 4 en Xbox One goed speelbaar zijn. Andere spellen van dit jaar, zoals Horizon: Forbidden West en hopelijk God of War: Ragnarok, zien er (tot nu toe) veel mooier uit als je puur kijkt naar resolutie en andere grafische snufjes. Toch is Elden Ring één van de mooiste games om te spelen, want het designteam van FromSoftware zijn magiërs met een eindeloze fantasie. Het design in alle aspecten van de game is ongeëvenaard: de vijanden, de vergezichten, de wapens, de gebouwen, alles. 

De designers hebben alle remmen los gelaten en je valt in de ene naar de andere verbazing tijdens je tocht door The Lands Between. Een onschuldig lijkende lift in Limgrave brengt je ineens naar een compleet nieuwe wereld onder de grond met eigen sterrenhemel. De eerste stappen in het in goud bedekte Royal Capital laten duidelijk zien dat er een verschrikkelijke oorlog heeft gewoed tussen enorme schepsels. Meer dan eens moet je even de controller neerleggen om de fantastische wereld in je op te nemen. Al is het jammer dat er regelmatig wat flinke pop-in is op het moment je op je paard door de wereld racet. 

Ten slotte moet de muziek ook niet vergeten worden. Bij epische baasgevechten worden alle registers losgetrokken om een gevecht twee keer zo stressvol te maken, met een schreeuwend koor op de achtergrond. Maar ook de rustgevende zachte deuntjes tijdens het verkennen in de wereld zijn simpelweg perfect geïmplementeerd. Op het gebied van muziek heeft FromSoftware in hun hele bestaan nog nooit een steek laten vallen. Bij Elden Ring is dat gelukkig niet anders.