Dreams

Waar dromen uitkomen

Ik heb met regelmaat een idee waarvan ik denk dat het best wel eens een toffe game zou kunnen zijn. Slim genoeg om het echt te bouwen, ben ik helaas niet. Gelukkig zijn er ontwikkelaars als Media Molecule. Dit bedrijf brengt ons namelijk Dreams, een game die eigenlijk een soort verkapte studio is. Je kunt als speler zowel bouwen als gebouwde levels spelen en creativiteit krijgt daarmee een andere betekenis.

De naam Media Molecule doet wellicht een belletje rinkelen. Het bedrijf is namelijk bekend van LittleBigPlanet. Net als Dreams was deze game bedoeld voor creatieve spelers; in LittleBigPlanet was het ook mogelijk om zelf levels te maken. Ik vond dat altijd een ontzettend interessant (en een tikkeltje verslavend) concept en kon dan ook niet wachten om Dreams zelf te spelen. In Dreams kun je namelijk je eigen levels bouwen, maar ook die van anderen spelen en dat biedt veel mogelijkheden.

Even inkomen hoor

In het begin is de interface van Dreams even wennen. Jouw keuzes maak je met behulp van een bewegende Imp die als jouw cursor dient. Je kunt dit wollige figuurtje kiezen uit een rijtje verschillende Imps en deze helpt jou door het spel heen. Media Molecule heeft een singleplayer gemaakt waarin alle elementen aan bod komen, zoals platformen of puzzelen. Zo kun je direct zien wat straks jouw mogelijkheden zijn bij het maken van je eigen levels. Het bijzondere aan dit vrij korte verhaal, is dat het helemaal in Dreams is gemaakt. Alle omgevingen, verhalen en gameplay zijn dus in Dreams zelf te creëren.

Het verhaal zelf is niet zo indrukwekkend. Je speelt als Art, een cellist, die door miscommunicatie ruzie heeft met zijn band. De omgeving en de gameplay van de singleplayer laten je mond echter openvallen. Verschillende genres passeren de revue, van platformer tot sidescrolling shooter, waardoor je meteen ziet wat al jouw mogelijkheden zijn. Dit is ontzettend slim van de ontwikkelaar, want doordat je al ziet wat voor gaafs je kunt maken, begin je zelf meteen te watertanden.

Hoe verzin je het?

Na het spelen van Art’s Dream was ik heel erg benieuwd naar wat de community allemaal in leven heeft weten te roepen in de game. Het viel me daarbij op hoe lekker dat allemaal werkt. Wanneer je de levels van andere mensen bekijkt, maakt de game gebruik van een menu waarbij je van links naar rechts door de keuzes kan scrollen. De levels zijn in rijen opgedeeld, bijvoorbeeld op basis van genres, meest leuk gevonden of lengte. Wat jij maar wil, de keuze is reuze.

In de paar dagen dat ik de game gespeeld heb, werd mij meteen al duidelijk dat we te maken hebben met een ‘levende’ server. Elke keer als iemand een nieuw level maakt, wordt de game uitgebreider. De game staat nooit stil en daardoor heb je ook steeds reden hem weer op te starten. Ik heb me al uren mogen vermaken met de mooie dingen die mensen verzonnen. Ik heb als Sonic ringen verzameld, een nagemaakt level van P.T. gespeeld en eindeloos gepuzzeld.

Aan de creativiteit van mensen komt geen einde en ik heb dan ook hoge verwachtingen voor de toekomst van de game. Op dit moment zie je namelijk nog veel korte stukjes en demo-achtige levels, die veelbelovend zijn voor de toekomst. In een van de levels kon ik het begin zien van wat iets van Assassin’s Creed moet worden, compleet met de besturing van een zelfgemaakte assassin.

Zelluf doen

Na het aanschouwen van alle pracht en praal van medespelers en de ontwikkelaar, dacht ik er klaar voor te zijn om zelf iets te maken. Ik zeg bewust ‘dacht’, gezien er nog een hele berg aan tutorials aan voorafgaat voordat je zelf echt aan de slag kunt. In het begin zag ik een beetje op tegen al die uitleg, maar eenmaal bezig gaat het heel snel voorbij. In een game waar zo veel mogelijk is, is een beetje uitleg ook niet verkeerd. Daarna kun je zelf kiezen wat je gaat maken. Ga je een level maken? Of maak je liever een voorwerp of stilleven? Alles kan. Zo zag ik al een stilleven dat gericht is op eten: een megahotdog en een enorme hamburger vergezellen elkaar op een Amerikaans aanvoelend tafeltje.

Nu hoef je niet per se elk voorwerp dat je in jouw eigen stukje wil zelf te maken. In de verhaallijn speel je enkele dingen vrij, door ze in een van de levels te verzamelen. Ook kunnen makers van een level een voorwerp in hun level leggen, die jij dan weer kunt vrijspelen en gebruiken. Naast voorwerpen kun je ook de lucht, ondergrond en zijkanten van jouw level zelf invullen. Grasvlaktes, een reeks bomen of een kuiken dat de grootte van een berg aandoet: het kan allemaal. Ook kun je zelf de sfeer instellen, waardoor je jouw eigen creatie van net dat beetje extra kunt voorzien. Vergeet daarnaast de muziek niet. Geen uitdagend platformlevel zonder irritant muziekje, natuurlijk.

Als ik heel diep in zou gaan op wat er allemaal mogelijk is, kan ik tig kantjes volschrijven. Dat ben ik niet van plan en ik ga een heel cliché zin aanhalen om deze game aan te duiden: je eigen creativiteit is de limiet. Ik ben zelf in een paar dagen tijd verliefd geworden op dit concept. Nou weet ik niet of je echt een level van mij zou willen spelen – een van mijn levels is slechts een stuk gras waarop konijnen in allerlei formaten te vinden zijn – maar dat even geheel terzijde. Hoewel… ik overweeg om een compleet dierenpark te bouwen. Kom je dan wel even op bezoek?

Knoppencombi’s waar je u tegen zegt

De game heeft met het bouwen en spelen twee dimensies, die ieder heel andere knoppen gebruiken. Daar komt de zelfgekozen Imp weer bij kijken, waar ik het al eerder over had. Deze cursor weet namelijk aan je wensen op beide vlakken te voldoen. Ten eerste moet je kiezen of je hem bestuurt met de motion sensor of met de stick. Ik begon heel lief met het eerste, maar schakelde heel snel terug. Dat was toch even een stukje fijner. Hoewel je een knop hebt waarmee je jouw Imp makkelijk weer kan syncen, moest ik dat toch vaker doen dan ik leuk vond.

De besturing tijdens het spelen van levels is heel natuurlijk. Wanneer je zelf aan het bouwen bent, vind ik dit helaas een stuk minder. Er zijn veel opties, dus op zich is het niet vreemd dat sommige knoppencombinaties wat minder natuurlijk aanvoelen. Als je echter begint met een combinatie zoals L1 + R2 terwijl er nog andere opties zijn, is dat een keuze die ik zelf niet gemaakt zou hebben

Buiten dat ene kleine minpunt, durf ik wel te zeggen dat Media Molecule goud in handen heeft met Dreams. Het laat je stoutste dromen uitkomen wat betreft het maken en daarmee uiteindelijk ook spelen van levels. Misschien roepen we over een tijdje wel een aantal nieuwe, kleine ontwikkelaars in leven, aan de hand van deze game. Ik kan in ieder geval niet wachten.