Dragon Ball Sparking Zero doet een maar al te bekend trucje

Beeld: Spike Chunsoft / Bandai Namco Entertainment

Kamehameha

Dragon Ball Sparking Zero doet een maar al te bekend trucje

Review
Amador Prado op 16 december 2024

Beeld: Spike Chunsoft / Bandai Namco Entertainment

Maar dat is nog steeds erg leuk

Dragon Ball heeft altijd een warm plekje in mijn hart. Als jochie zat ik vlak voor het avondeten samen met mijn broertje aan de buis gekluisterd. Dragon Ball Z was toen megapopulair en ik heb alle afleveringen braaf gevolgd. Niet veel later kwamen de eerste games op de markt, die gebaseerd zijn op de over-de-top anime. Mijn fantasie om in het echt een kamehameha af te vuren, kwam hierdoor bijna tot leven. Budokai, maar vooral Budokai Tenkaichi heb ik helemaal kapot gespeeld.

Het 3D-perspectief gaf het magische gevoel dat je zelf een aflevering van Dragon Ball aan het besturen was. Wegvliegen, opladen, combo’s maken en je tegenstander afmaken met een Spirit Bomb of Final Flash. De Tenkaichi-franchise heeft na deel drie maar liefst zeventien lange jaren in de ijskast gelegen, maar is met Dragon Ball Sparking Zero eindelijk weer ontdooid. Die kleine jongen voor de tv is ondertussen veranderd in een sarcastische man van in de dertig. De Tenkaichi-franchise lijkt echter niet veel ouder te zijn geworden. En dat is zowel goed als slecht nieuws.

Bijna iedereen doet mee!

Dragon Ball Sparking Zero heeft iets meer bronmateriaal om mee te werken dan zijn voorgangers. De anime en manga zijn ruim dertig jaar oud en er zijn talloze nieuwe series en films ontwikkeld tussen Tenkaichi 3 en nu. Dit maakt het bijna onmogelijk om een groep vechters te selecteren waar iedereen blij van wordt en waarmee ook nog eens ieder stukje bronmateriaal recht wordt aangedaan. Of je gooit gewoon bijna iedereen in de game – dat is dan ook precies waar hier voor gekozen is. Sparking Zero heeft ruim 180 personages en er komen er via DLC nog meer aan uit de film Dragon Ball Super: Super Hero en de nieuwste serie Dragon Ball Daima. Dat is overigens de laatste Dragon Ball-anime van de originele bedenker Akira Toriyama, die in maart dit jaar is overleden.

Toegegeven, er zijn veel personages die op elkaar lijken. Er zijn ruim een dozijn Goku- en Vegeta-varianten, maar ze hebben wel allemaal verschillende aanvallen. Ook heb je de mogelijkheid om tijdens een gevecht te transformeren tot andere varianten. Hoewel de meeste personages vrijwel hetzelfde vechten, zijn er wel degelijk wat subtiele verschillen. De Androids zijn de enigen die hun Ki niet op commando kunnen opladen, maar dit wordt geleidelijk opgebouwd. Great Ape Vegeta en Anilaza zijn reuzen en kunnen fysieke aanvallen moeiteloos incasseren. Ze zijn echter heel traag en daardoor makkelijker te lezen. 

Ondanks de enorme line-up is het toch een kleine tegenvaller dat de originele eerste serie compleet wordt overgeslagen. De hype over deze franchise (in Nederland) begon pas echt rond Dragon Ball Z, maar het blijft zonde dat personages uit Dragon Ball als Demon King Piccolo, Emperor Pilaf en Tao nergens te bekennen zijn.

Een spannend gevecht in Dragon Ball Sparking Zero, waar Goku een aanval doet vanuit de lucht.
Spike Chunsoft / Bandai Namco Entertainment

Vervelend verteld verhaal

Zo’n beetje iedere Dragon Ball-Game in de laatste 20 jaar heeft als verhaalmodus het complete verhaal van alle Dragon Ball-series die tot dan toe uit waren, misschien met wat uitstapjes naar films om personages als Broly wat extra liefde te geven. Enige uitzondering is Dragon Ball FighterZ (2018) die daadwerkelijk een nieuwe antagonist had met een ander verhaal dan de televisieserie. Het is jammer dat in Dragon Ball Sparking Zero niet de kans is gegrepen om met een origineel idee te komen. Je kunt met een dozijn verschillende personages hun stukje verhaal spelen uit de Dragon Ball-series. Het is niet bepaald inspirerende content.

Integendeel. Het vertrouwde verhaal wordt in misschien wel de meest onaantrekkelijke manier getoond, door middel van screenshots en hele korte cutscenes. Een groot deel van de verhaalvertelling wordt gedaan door alleen tekst onder die screenshots. Als je de serie toch een-op-een gaat kopiëren, gebruik dan op zijn minst de scènes uit de anime als inleiding van een bekend gevecht. Laat mij zien hoe Krillin wordt opgeblazen door Frieza, waardoor je als Goku voor het eerst Super Saiyan wordt. Geef mij die gruwelijke beelden van Cell die de Androids absorbeert om zijn ultieme transformatie te bereiken, zodat ik daarna als die bad guy iedere held op aarde in elkaar mag slaan tijdens de Cell Games.

Er wordt door de ontwikkelaars nog een halfbakken poging gedaan om het verhaal wat swung te geven door alternatieve verhaallijnen te creëren. Als je tijdens bepaalde gevechten een optionele missie haalt – meestal het gevecht binnen een bepaalde tijd winnen – dan opent er een andere verhaallijn. Denk aan het verslaan van Raditz als Goku, voordat Piccolo zijn Special Beam Cannon heeft opgeladen. Hierdoor blijft Goku leven en train je iedereen op aarde, waardoor je andere gevechten ontgrendelt. Echter voegt het niet veel toe als de alternatieve verhaallijn ook wordt verteld op dezelfde lelijke manier als eerder aangegeven. Het is een leuk trucje van de ontwikkelstudio, maar het geheel is zo middelmatig gepresenteerd dat het niet zo speciaal voelt als je als fan zou willen.

Pseudofighter

Het is dus geen verrassing dat de verhaalmodus niet veel soeps is in Dragon Ball Sparking Zero, maar hoe is de gameplay? Nou, ben je net zo’n oude persoon als ik, dan is er eigenlijk vrij weinig veranderd. Een aantal moves is van knop gewisseld, maar je kunt ook instellen dat je de oude vertrouwde inputcommands krijgt van zeventien jaar geleden. Ook is het belangrijk om te benadrukken dat Sparking Zero een Budokai-game is en eigenlijk weinig met een écht vechtspel te maken heeft. Het is een arena-fighter, waarin je met een beetje rammen op je controller al een heel eind komt. Deze serie heeft altijd meer als een partygame gevoeld dan een goed gebalanceerde fighter pur sang, zoals een Street Fighter of Mortal Kombat. Dit betekent niet dat gameplay meteen slecht is. Integendeel, het is heerlijk!

Het pure spektakel zelf is de grootste aantrekkingskracht.

Beeld: Spike Chunsoft / Bandai Namco Entertainment

Dragon Ball Sparking Zero doet een maar al te bekend trucje

Beeld: Spike Chunsoft / Bandai Namco Entertainment

Je bent ieder gevecht je eigen aflevering van de anime aan het creëren. Rondvliegen, vliegensvlugge combo’s maken en explosieve aanvallen doen met verwoestende gevolgen voor je omgeving. Het speelt en voelt fantastisch. De besturing is simpel genoeg om vrij snel toffe kapriolen uit te halen en de grootste sleutel tot succes is jouw Ki-meter opladen tot de max. Je bent dan als speler sneller, sterker en hebt de mogelijkheid tot een ultieme aanval die overdreven overpowered is. Een goed gemikte Final Flash of Spirit Bomb knalt een derde van het leven van jouw tegenstander eraf. De balans is helemaal zoek en ieder personage vecht op wat kleine nuances na exact hetzelfde. Maar als fan zijn deze zaken niet zo interessant in een arenafighter als Dragon Ball Sparking Zero. Het pure spektakel zelf is de grootste aantrekkingskracht.

Het is ook direct de grootste valkuil voor Dragon Ball Sparking Zero. Deze game heeft heel veel te bieden voor de fans, maar als je weinig hebt met de franchise dan gaat deze game niet veel voor je doen. Dan kan het je echt niet schelen dat er bijna 200 personages in het spel zitten, dat het er mooier uitziet dan ooit tevoren en dat het net zo speelt als vroeger, want een goede introductie tot de franchise biedt het niet echt. En je hoeft al helemaal niet dit te spelen als je op zoek bent naar een echt vechtspel, want zelfs Super Smash Bros. heeft nog meer diepgang. Nee, dit is voor de dertigers die zijn geïndoctrineerd met het Dragon Ball-virus en weer terug willen naar die goeie oude tijd.

Conclusie

Dragon Ball Sparking Zero doet een maar al te bekend trucje

Dragon Ball Sparking Zero is een game puur voor de fans, waarbij het overbekende trucje weer uit de kast wordt getrokken. Alleen nu met meer content dan ooit. Het blijft zonde dat de verhaalmodus weer zo weinig liefde krijgt, maar voor de rest is Sparking Zero precies wat je verwacht van een Budokai Tenkaichi-game. Een vermakelijke party fighter die de speler teleporteert naar de gevechten uit de animatieserie. Een topspel voor de fan, maar middelmaat voor de andere gamers.

Pluspunten

  • Prachtig om naar te kijken en luisteren
  • Heel veel content
  • De gevechten voelen fantastisch aan
  • Makkelijk te leren

Minpunten

  • Matige verhaalmodus
  • Slechte balans
  • Weinig diepgang

Beeld: Spike Chunsoft / Bandai Namco Entertainment

Dragon Ball Sparking Zero doet een maar al te bekend trucje

Beeld: Spike Chunsoft / Bandai Namco Entertainment

Geschreven door

Amador Prado

Redacteur sinds september 2021. Amador is in de eerste plaats een levensgenieter, maar wisselt dat graag af met af en toe een veel te moeilijke Souls-like game.

Deel dit artikel