Destiny 2: Lightfall kan de verwachtingen niet waar maken

De verwachtingen waren torenhoog, de hype was overduidelijk aanwezig. Na de ijzersterke ‘The Witch Queen’-uitbreiding in 2022 keken fans en nieuwe spelers reikhalzend uit naar wat Destiny 2 in 2023 zou bieden. Nu de uitbreiding te spelen is en de raid al ruim 50.000 keer is voltooid kunnen we de score opmaken. Voornaamste conclusie: die torenhoge verwachtingen worden helaas niet overal waargemaakt.

De eerste saga van Destiny loopt bijna op zijn einde. Het originele tienjarenplan dat in 2013 werd geïntroduceerd door Bungie en Activision wordt volgend jaar afgesloten met het slotstuk ‘The Final Shape’. Voordat het echter zover is, reizen de Guardians af naar Neptunus om daar de nieuw-ontdekte stad Neomuna te verkennen en veilig te stellen van de grote slechterik bekend als The Witness. Dit met beperkte maten van succes, want waar de game op sommige vlakken grote stappen maakt, struikelt het op andere…

Wie weet er veel van The Veil?

Nadat we in The Witch Queen voor het eerst de grote slechterik van Destiny in levende lijve zagen, draait Lightfall om de grote confrontatie tussen The Witness en The Traveler. The Traveler is die grote witte bol die je in alle promotie van Destiny ziet. Ook is het meteen de mysterieuze entiteit die Guardians hun krachten geeft en het laatste plukje van de mensheid lijkt te beschermen van het grotere kwaad.

Wanneer The Witness en hun troepen richting aarde trekken, besluit voormalig Guardian en raadsheer Osiris  dat er echter belangrijkere zaken zijn. Op de planeet Neptunus zou de oplossing voor het conflict met The Witness te vinden zijn en dus vertrekt hij als verstekeling aan boord van een Cabal-schip richting de planeet. Met nog maar één leven te leven kunnen we Osiris niet aan zijn lot overlaten en vertrekken we richting de ijsreus. Alleen blijkt Neptunus geen ijsreus meer te zijn, maar een bewoonde planeet met als hoofdstad Neomuna.

In deze voor ons voorheen verborgen stad zou volgens Osiris de sleutel tot het conflict moeten zijn: The Veil. Ook de inwoners van Neomuna lijken zich dit te beseffen, want onder leiding van de Cloud Striders beschermen ook zij al eeuwenlang The Veil van dreigingen van buitenaf. Osiris en de Cloud Striders zijn het dan ook al snel eens dat wij als speler The Veil moeten beschermen. Wat The Veil echter is, dat wordt ons als speler nooit verteld…

Vragen waar antwoorden zouden moeten komen

Met de release van The Witch Queen afgelopen jaar zagen we Bungie plots in een hogere versnelling schieten als het aankomt op verhalen vertellen. Plots leek het schrijfteam van de studio een uitstekende cursus gekregen te hebben in hoe ze een spannend verhaal neer kunnen zetten. We kregen een mysterie, een uitstekende slechterik in Savathûn en een episch sluitstuk dat kennis tot op dat punt volledig op zijn kop gooide. Dit werd ook in de seizoenen na de uitbreiding doorgezet, met het afgelopen Season of the Seraph als perfect opstappunt naar Lightfall.

Alleen stapt Bungie hier ongelofelijk hard naast het krukje. Dat heeft voornamelijk te maken met de richting die Bungie opgaat, in meerdere opzichten. Allereerst is het raar dat we op het meest kritieke punt wegkijken van aarde – daar waar The Witness nu is en volop zijn aanval lijkt te openen op The Traveler en de rassen die de witte bol aanbidden. Waarom besluiten wij juist op dit moment om de aarde te verlaten? Omdat Osiris in zijn dromen heeft gezien dat de oplossing aan de rand van ons zonnestelsel ligt? Het voelt raar om dat wat we jarenlang proberen te verdedigen nu als het ware in de steek te laten…

Daarnaast bouwt Bungie ontzettend op naar het sluitstuk van de ‘Light and Darkness’-saga, The Final Shape. Daarbij was het logisch geweest om nu vragen te gaan beantwoorden: waarom is The Witness hier, wat is The Traveler nou eigenlijk en hoe moeten we het conflict stoppen? Die antwoorden krijgen we niet, maar in plaats daarvan krijgen we talloze vragen. Waarom is Neomuna al die jaren verborgen gebleven, waar komen de stemmetjes in je hoofd vandaan, wat is The Veil en waarom is het zo ontzettend belangrijk dat we de Cabal er van weghouden? Alleen die laatste vraag krijgt in de slotmomenten iets van een antwoord, maar ook dat wordt dan op zo’n manier gebracht dat er alleen maar meer vraagtekens opduiken bij spelers – en lore-experts.

Het is heerlijk om een nieuwe omgeving te krijgen die eens niet bestaat uit grauwe buitenaardse landschappen, verwoeste steden en duistere grotten.

De stad van de toekomst

Met een nieuwe uitbreiding in Destiny krijg je als speler natuurlijk niet alleen een nieuw verhaal, al zal dat voor velen misschien wel het belangrijkste component zijn. Toch is er nog veel meer te ontdekken. Zo krijgen we ook een nieuwe locatie voorgeschoteld, het al eerder genoemde Neomuna. Deze stad is een technologisch walhalla waar de ontwikkeling een stuk harder is gegaan dan op onze aardkloot.

De stad wordt gekenmerkt door hoge gebouwen, hologrammen, neon en een bevolking die zijn bewustzijn ook in de ‘Cloud’ kan opslaan. Het is heerlijk om een nieuwe omgeving te krijgen die eens niet bestaat uit grauwe buitenaardse landschappen, verwoeste steden en duistere grotten. Het geeft de game een frisse nieuwe vibe die prima in het Destiny-landschap thuis past.

Niet alleen ontdekken we Neomuna, maar ook nieuwe datakernen van de Vex, het ras van robots dat Destiny al eeuwenlang teistert. Ook deze omgevingen zijn weer net wat blitser geworden dan in voorgaande delen met nieuwe kleuren en omgevingen die het allemaal een lekker hoog TRON-gehalte geven.

Het zit in alles verweven

Voor de tweede keer sinds het originele verschijnen van Destiny krijgen spelers ook de beschikking over een compleet nieuwe kracht – Strand. Deze kracht leunt op de onzichtbare draden van de realiteit en biedt spelers de mogelijkheid om vanuit het niets iets te maken. Zo kunnen ze als Spider-Man door omgevingen slingeren, kleine ‘Threadlings’ maken die als piranha’s vijanden opzoeken of enorme klauwen uit hun armen laten komen om tegenstanders een kopje kleiner te maken.

Het is een originele kracht en het verhaal wordt dan ook uitgebreid gebruikt om Strand te leren, al slaat Lightfall hier te ver in door. De acht missies waaruit het verhaal bestaat, lijken voornamelijk te dienen als kennismaking met de nieuwe kracht. Hoewel dit een verbetering is ten opzichte van Stasis in tijden van Beyond Light, lijkt de rest van het verhaal hierdoor nog verder naar de achtergrond te schuiven.

Daarnaast worstelt de game nu nog met het gebruik van de kracht. Gedurende de missies kun je Strand regelmatig gebruiken en wordt deze in versnelde mate tot je beschikking gesteld. Cooldowns duren slechts enkele seconde voor je granaat- en melee-vaardigheden, maar zodra je de kracht na het verhaal volledig tot je beschikking krijgt zijn deze versnelde cooldowns verdwenen. Het laat je gedesillusioneerd achter, want die fantasie om continu als Spider-Man te slingeren bleek alleen een tijdelijke droom te zijn.

De basis voor veel vernieuwing

Ook achter de schermen en onder de oppervlakte van Destiny 2 is er genoeg veranderd met Lightfall. Zo is het hele mod-systeem op de schop gegaan. De voormalige energie-types die op de bepantsering van spelers zat, is verdwenen, waardoor spelers daar geen rekening meer mee hoeven te houden. In plaats daarvan hebben veel mods een facelift gekregen en kunnen ze nu gemakkelijk vanuit een enkel scherm beheerd worden.

Met het verdwijnen van energie-types op je pantser en het omgegooide mod-systeem zijn ook de ‘Charged with Light’-mods verdwenen. In plaats daarvan krijgen we nu ‘Armor Charges’ die je opbouwt door de voor spelers bekende ‘Orbs of Light’ op te pakken. Spelers kunnen afhankelijk van hun ingestelde mods zes charges verzamelen, waarna deze afhankelijk van de mods geleidelijk of direct gebruikt worden. Denk aan het aanvullen van je granaatvaardigheid wanneer je deze gebruikt, of het tijdelijk versterken van je wapens.

Het geeft een nieuwe dynamiek die spelers opnieuw uitdaagt om hun perfecte loadout te bouwen terwijl het systeem ook voor nieuwe spelers een stuk toegankelijker is. Over loadouts gesproken: spelers kunnen deze nu eindelijk vanuit de game opslaan en gebruiken. Er zijn dus geen externe applicaties zoals Destiny Inventory Manager meer nodig om gemakkelijk tussen de Raid, PvP en missie-loadout te switchen.

Hoewel het idee achter het Guardian Ranks-systeem goed is, voelt het meer als bezigheid dan een daadwerkelijke indicator hoe ervaren een speler nou echt is.

Rangen en standen

Ook nieuw zijn de Guardian Ranks, al wordt dit systeem met argusogen door spelers aangekeken. Centraal in de groei van Guardians staan nu de Guardian Ranks, waarbij spelers op een rang van 1 tot en met 11 worden ingedeeld. Afhankelijk van hun expertise in de game, groeien ze daarbij in rang. Van iemand met een rang 10 weet je dat die speler ervaren is in de game en praktisch alles wel gezien heeft, terwijl je bij rang 2 duidelijk kunt zeggen: er is nog veel te leren.

Alleen zitten alle enigszins ervaren spelers (denk aan meer dan 100 uur speeltijd) wel op rang 6 en is het nu de tijd van grinden voor hogere rangen, met de wetenschap dat aan het einde van het seizoen alle spelers weer terug worden gezet naar rang 6. Hoewel het idee achter dit systeem goed is, voelt het meer als bezigheid dan een daadwerkelijke indicator hoe ervaren een speler nou echt is.

Waar licht en duisternis botsen

Zoals ondertussen standaard is geworden bij Destiny belooft een nieuwe uitbreiding ook een nieuwe raid. In het geval van Lightfall is dat Root of Nightmares geworden, een spektakelstuk dat ons na jaren van teasen oog in oog brengt met Nezarec, God of Pain. In deze raid reizen zes Guardians af naar een pyramideschip van The Witness welke aan het begin van de uitbreiding werd doorboord door een pure lichtstraal van The Traveler.

In deze nieuwe raid is het aan spelers om opnieuw hun kunnen te testen in uitdagende gevechten en puzzels zonder te bezwijken aan de druk van timers en golven van vijanden. Althans, dat is het idee – momenteel is er veel discussie in de community over de moeilijkheidsgraad, vooral gedurende de ‘Contest Mode’ in de eerste 48 uur na release. Waar voorheen slechts handjevol spelers een raid tijdens deze moeilijke contest mode wisten te voltooien, werd het nu meer dan 45.000 keer gedaan in 48 uur.

Waar spelers eerst schoorvoetend klaagden dat de wijzigingen met Lightfall de content te moeilijk zou gaan maken, klagen spelers nu dat het allemaal te makkelijk was. Hoewel de raid mechanisch minder moeilijk is dan bijvoorbeeld Vow of the Disciple afgelopen jaar was, biedt de nieuwe raid voor zowel oude als nieuwe spelers een kans om weer terug in het raiden te duiken en verlaagt het de drempel voor minder bekende spelers om ook dit aspect van de serie te proberen. Want net als met Vow of the Disciple zet Bungie wel een episch stukje content neer in de nieuwe raid.

Het beantwoordt lang niet alle vragen die het verhaal verder opwierp, maar het verklaart in ieder geval de gekke stemmetjes die we in ons hoofd hoorden. Blijkt dat we toch niet helemaal gek zijn…

Conclusie

Met Lightfall zet Bungie een uitbreiding voor Destiny op de markt die goed is, maar zo veel beter had kunnen zijn. De uitbreiding barst van potentie, maar wordt in plaats daarvan gekenmerkt door frustrerende keuzes in verhaal en uitvoer. We hebben nu meer vragen dan antwoorden en daar is het precies niet het juiste moment voor. Gelukkig voert Bungie goede quality of life-veranderingen door en weet de raid opnieuw te overtuigen, al zullen hardcore spelers de nieuwe uitdaging mogelijk niet uitdagend genoeg vinden.

Pluspunten

• Neomuna en Root of Nightmares laten zien hoe sterk Bungie is in worldbuilding
• Veel verbeterde en vernieuwde systemen maken het voor oude en nieuwe spelers toegankelijker
• Strand heeft een goede power fantasy tijdens het verhaal…

Minpunten

• Het verhaal laat ons met meer vragen dan antwoorden achter
• Guardian Ranks hebben nog niet het gewenste effect
• … maar is te terughoudend wanneer spelers echt de controle krijgen.