Balatro is een deckbuilder roguelike met een pokerface

Vrienden en familie hadden de laatste tijd het idee dat ik opeens gokverslaafd was. Elke keer als ze voorbij liepen en Balatro open zagen staan, kreeg ik de vraag: “Ben je nu aan het pokeren?!” Nu heeft Balatro helemaal niets met gokken te maken en eigenlijk ook vrij weinig met poker, maar verslavend is het wel.

Het is lastig om uit te leggen wat Balatro precies is. Op het eerste gezicht lijkt het veel op poker, omdat je net als in dat spel combinaties als een straight of flush speelt. Je speelt dan respectievelijk vijf kaarten die op elkaar volgen, zoals zes-vijf-vier-drie en twee of vijf kaarten die allemaal uit dezelfde soort bestaan, zoals harten of schoppen. Daar houden de gelijkenissen met het gokspel op. 

Lekker valsspelen

Je speelt in Balatro tegen een kleine ‘blind’ en een grote ‘blind’, waarna er een baas volgt. Tijdens deze potjes moet je een zo hoog mogelijk puntenaantal halen door pokercombinaties te spelen. De eerste ronde is vrij standaard en kom je met twee paren en three-of-a-kind al snel tot de benodigde driehonderd punten. 

Na de eerste blind komen er jokers in het spel en dat is het moment dat Balatro zijn unieke gezicht laat zien. Door jokers te kopen kun je beïnvloeden hoeveel punten je bijvoorbeeld voor een bepaalde combinatie krijgt. Zo is er een joker die je extra punten geeft als je veel harten speelt. Op die manier is een hand die standaard honderd punten waard is, soms opeens duizend punten waard. 

Naast deze jokers kun je ook kaarten aan je deck van 52 speelkaarten toevoegen. Zo kun je dus een extra aas of koning toevoegen, om eerder tot waardevolle combinaties te komen. Daar stopt het valsspelen niet: je kunt kaarten ook aanpassen. Als je een paar rondes hebt gespeeld, is je deck meestal ingrijpend veranderd en zijn je harten veranderd in ruiten en speel je alleen nog maar flushes of andere combinaties, die opeens wel erg makkelijk zijn geworden. 

Pokeren als roguelike

Dat valsspelen is hard nodig, want na twee van de eerder genoemde blinds verslagen te hebben, komt er altijd een baas. Net als in roguelikes als Slay The Spire, heeft die ronde een extra uitdaging. Zo’ n baas kan er namelijk voor zorgen dat de hartenkaarten die je net zorgvuldig aan je deck hebt toegevoegd, die ronde niet meetellen. Of de baas zorgt ervoor dat je een groot deel van de kaarten blind trekt en dus niet precies weet welke combinaties je kunt maken. 

De eerste baas gaat meestal nog wel, maar elke nieuwe ronde wordt het aantal punten dat je moet halen verhoogd en de baas die je moet verslaan net wat ingewikkelder. Wat ontwikkelaar LocalThunk goed heeft gedaan, is je vooruit laten kijken naar de baas die eraan komt. Zo heb je nog twee spelrondjes voor je een baas moet verslaan, zodat je de nodige voorbereidingen kunt leggen. 

Krijg je een baas waarbij je maar één hand mag spelen? Dan is het zaak om de jokers, waarmee je extra geld verdient, er zo snel mogelijk uit te gooien en in te wisselen voor jokers die het aantal punten maximaliseren. Zo kun je als speler niet alleen valsspelen, maar ook anticiperen op de baas die net zo vals speelt. 

Net zo verslavend als gokken

Balatro laat je daarbij lekker vaak verliezen. Er is een kleine kans dat je in je eerste spel al meteen de laatste baas verslaat. Wel kom je meteen in een zeer fijne gameplay-cyclus terecht van proberen nieuwe combinaties te maken, waarbij je steeds gekkere jokers vrijspeelt om je run vorm te geven. Het nog-één-rondje-gehalte is hierdoor erg hoog. 

Waar LocalThunk met Balatro boven andere roguelikes uitstijgt, is de setting en stijl waarmee ze dit gekke pokerspel – dat geen pokerspel is – neerzetten. De soundtrack bestaat uit wat een enkele track lijkt te zijn, maar die gaat wel zo hard dat het zelfs na een uurtje of tien nog niet verveelt. En dan is er de hele grafische stijl, die probeert een soort gokmachine van een goed aantal decennia geleden te simuleren. Een verschrikkelijk kleurenschema, wat tegelijkertijd te contrasterend en te flets is. De horizontale lijn die af en toe door het beeld loopt om het te laten lijken dat je op een CRT speelt, maakt het helemaal af. 

Het is wachten tot de eerste hobbyist een arcadekast bouwt met als enige doel om Balatro ergens als gokmachine in de hoek van een café te zetten, want dat is waar deze game eigenlijk thuishoort. Tot het zover is, moet ik helaas nog vele pokerhanden op mijn saaie lcd-scherm met muis en toetsenbord leggen, maar dat niet doen is geen optie.