Welke Hearts of Iron IV DLC moet je spelen?

Hearts of Iron IV is Paradox Interactive’s alles-in-een Tweede Wereldoorlog-simulator. De 1936-sandbox biedt een unieke ervaring voor vrijwel ieder land en behandelt veel aspecten van oorlogsvoering. Toch was dit niet altijd zo. Toen het spel in 2016 uitkwam was het in retrospect behoorlijk karig, met maar een paar écht unieke landen en een gebrek aan opties en diepgang. De grootste verandering die hier over de jaren in kwam waren zeven DLCs, waarvan de laatste deze week uitkwam. In dit artikel zetten we ze voor je op een rijtje, gerangschikt op basis van één simpele vraag: welke DLC is het het meest waard om aan te schaffen?

Dit artikel is deel twee van een driedelige serie vanwege de release van de nieuwe DLC: No Step Back. Deel een lees je hier. 

Hearts of Iron is een Paradox Interactive-serie en dat betekent DLCs. Paradox is niet bescheiden als het op DLCs aankomt. Sommige titels, zoals Europa Universalis, hebben er meer dan tien. Als je alle DLCs koopt, kun je dat snel in je portemonnee gaan voelen. Juist om jouw leven een stuk makkelijker te maken, zetten wij de voor- en nadelen van de grote DLCs voor je op een rijtje. We laten daarbij music en unit packs achterwege, die wat gameplay betreft niets toevoegen.

In het buskruitvat van Europa kan één misstap fataal zijn.

Iedere DLC focust zich op een aantal landen en bezit een paar nieuwe features. In Death or Dishonor krijgen een aantal landen die zich in een penibele situatie bevinden, zoals de titel al verraadt, extra aandacht. De Balkan is niet in een gunstige positie in 1936. Met Duitsland en de Sovjet-Unie aan de grenzen moeten Tsjechoslowakije, Hongarije, Joegoslavië en Roemenië keuzes maken die fataal kunnen aflopen. Ga je met je land Duitsland achterna of kies je voor de Sovjet-Unie? Of kies je voor jezelf en riskeer je de toorn van beide landen?

Death or Dishonor staat onderaan in het lijstje DLCs. Niet omdat het een slechte DLC is – verre van – maar omdat erg beperkte content biedt. De keuzes die eerder genoemde landen maken, maken namelijk niet echt uit. Als Duitsland je van de kaart af wil hebben, lukt dat in bijna elk scenario echt wel. Daarom kun je de volle potentie van deze landen nauwelijks écht bereiken. De extra interactie die grootmachten aan kunnen gaan met hun satellietstaten is een leuke bijkomstigheid, maar weinig meer dan dat. Als je maar één DLC koopt, zou ik verder zoeken.

Alleen samen kunnen de geallieerden het tij keren.

Het gebrek aan bewegingsruimte die de landen in Death or Dishonor hebben is met name te wijten aan hun geografische situatie. Dit probleem hebben de landen die extra content krijgen in Together for Victory veel minder. In dit spel krijgen Canada, Zuid-Afrika, Australië, Nieuw-Zeeland en de Britse Raj (India) ieder de keuze om ofwel loyaal te blijven aan het Verenigd Koninkrijk, of hun eigen pad te zoeken. Omdat je ver van agressieve en allesvernietigende grootmachten zit, heb je de tijd om de unieke content van deze DLC een stuk verder te verkennen.

Net als vrijwel iedere andere DLC brengt ook deze uitbreiding een aantal technologische en diplomatieke updates naar het spel. Zo kun je technologie delen en kun je als satellietstaat je eigen autonomie versterken. Hoewel deze functies leuke toevoegingen zijn, hebben ze nauwelijks invloed op het spel. Je autonomie vergroten is een lang en slepend proces.

Alhoewel de nieuwe content wat karig is, ligt de waarde van deze DLC in de landen waar het op focust. Together for Victory richt zich namelijk op juist die landen waarmee je makkelijk het spel kunt gaan verkennen. Canada en de Raj zijn goede landen voor beginners, en juist om die landen leuker te maken is deze DLC een goede optie om aan te schaffen.

Wie neemt controle over “the city of world’s desire”?

De recentste DLC vóór No Step Back, genaamd Battle for the Bosporus, focust zich op de zuidelijke Balkan. Met nieuwe opties en focus trees voor Griekenland, Bulgarije en Turkije zou je denken dat deze DLC lijdt aan hetzelfde probleem als Death or Dishonor, maar niets is minder waar. Hoewel deze DLC de enige is zonder nieuwe technologische en diplomatieke functies, zijn de nieuwe opties voor eerder genoemde landen enkele van de beste in het spel.

Griekenland, Bulgarije en Turkije hebben echt keuzes voor welke kant ze op willen, en hun situatie is niet half zo penibel als de landen in de noordelijke Balkan. Met name Bulgarije heeft naar mijn mening een van de beste combinaties van alle landen tussen een overzichtelijke, unieke, en creatieve speelstijl.

Leve het verzet!

Hearts of Iron IV is een complex spel met veel verschillende aspecten van oorlogsvoering. Naast diplomatiek, handel, industrie en militaire aspecten komt daar met La Résistance nog een aspect bij: spionage. Spionnen speelden in de Tweede Wereldoorlog een grote rol, onder andere door industrie te saboteren en militaire plannen te verspreiden. Deceptie is een van de belangrijkste onderdelen in oorlogsvoering en met La Résistance is deze hele nieuwe dimensie de jouwe om te veroveren. Van industriële sabotage tot massale volksopstanden, alles is mogelijk met de juiste tactiek.

Als de DLC daar eindigde, was het al een goede DLC. Dat doet het niet – de DLC biedt een uitgebreidere spelerservaring voor Frankrijk, Spanje en Portugal. De Spaanse Burgeroorlog verandert met deze DLC in een slachtveld van vier verschillende partijen, inclusief een die als anarchistische superstaat de wereld kan gaan veroveren. Of herleef de glorie van Napoleon als Frankrijk. De opties zijn eindeloos met landen die makkelijk grootmachten kunnen worden, of dat al zijn.

De sleutel tot succes schuilt in scheepvaart.

Man the Guns is een DLC die zich volledig focust op de scheepvaart. De gevechten op zee hebben een hele andere dynamiek dan gevechten op land en in de lucht. Er zijn op de oceaan immers geen fronten – alleen tactische transportroutes die beide partijen van het conflict willen bezitten om zichzelf van bevoorrading te verzekeren en andere partijen grondstoffen te ontnemen.

Zelf ben ik niet zo van de scheepvaart in dit spel. Het was al behoorlijk complex, en de extra opties die je nu hebt zijn dan wel leuk om te verkennen, maar ze maken zeevaart ook nóg complexer. Toch is er een goede reden waarom deze DLC zo hoog in de lijst staat – de nieuwe paden die landen in kunnen slaan. Nederland wordt een stuk interessanter met deze DLC, en ook Mexico krijgt nieuwe middelen tot zijn beschikking.

De grootste upgrades zitten in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. De VS kan met nieuwe Congress-mechanics veel meer politieke en industriële beslissingen nemen om het Arsenal of Democracy los te laten op de wereld. Het Verenigd Koninkrijk, dat onder andere de in ongenade gevallen Edward VIII weer in genade aan kan nemen, heeft tal van opties om het Britse Rijk weer over de golven te laten heersen.

Verenigd verzet tegen verdeel en heers.

De nummer één DLC die je zou moeten aanschaffen is de op het Verre Oosten gerichte DLC Waking the Tiger. Betreed de intense situatie in China, waar de centrale regering, de communistische rebellen en regionale warlords kunnen kiezen om met elkaar op de vuist te gaan of zich te verenigen tegen het Japanse Keizerrijk.

Japan krijgt op zijn beurt nu naast fascistische opties ook de kans heeft om democratische of zelfs communistische paden te volgen. De DLC krijgt nog enkele belangrijke features, zoals commandostructuur en politieke besluiten om steun voor de oorlog te verhogen. Maar de reden dat deze uitbreiding stipt op één staat is de impact die het heeft op de spelervaring in meerdere werelddelen.

De China en Japan-update heeft veel gevolgen voor Oost-Azië, maar de meeste impact komt mogelijk van het nieuwe Duitsland, dat nu de mogelijkheid krijgt om Hitler af te zetten en het keizerrijk terug te brengen. Het Duitse keizerrijk maakt de gehele dynamiek van het spel anders. Het biedt landen in Europa een kans om de volle rariteiten van hun focus trees tot werkelijkheid te maken, en verandert een anders snel saai wordend spel tot een sandbox waarin alles kan gebeuren.

De nieuwste DLC, No Step Back, richt zich op Oost-Europa en brengt belangrijke veranderingen met zich mee voor bijvoorbeeld bevoorrading. Hoe goed is het, en is het de moeite waard? Dat lees je in het laatste artikel van deze serie!