The Witcher: Nightmare of the Wolf
De geanimeerde prequel van het Witcher-universum
In de uitgebreide wereld van The Witcher zijn Geralt, Ciri en Yennefer niet de enige belangrijke personages. Netflix heeft onlangs hun nieuwste adaptatie uitgebracht waarmee ze de tijdlijn verrijken: een geanimeerde prequel genaamd The Witcher: Nightmare of the Wolf. In deze review kom je meer te weten over de bovennatuurlijke setting, het intrigerende plot en natuurlijk de hoofdpersoon: Vesemir, Geralts mentor.
Spoiler
Let op: dit artikel kan milde spoilers bevatten. Wil je zeker weten dat je niets over Nightmare of the Wolf te weten komt? Ga dan terug naar de homepage. Je bent gewaarschuwd.
Netflix heeft ervoor gekozen om deze prequel uit te brengen vóór het langverwachte tweede seizoen van hun populaire serie The Witcher. Een goede keus, aangezien fans en nieuwkomers zo geïnteresseerd blijven in de franchise die al sinds 2019 weinig nieuws heeft laten zien. Bovendien focust deze animatiefilm zich op het leven van Vesemir, een witcher van de School van de Wolf en Geralts mentor. Het is dan ook leuk om te weten dat we meer van Vesemir zullen zien in seizoen twee van The Witcher, waardoor de prequel een waardevolle toevoeging is aan de franchise.
Minder politiek, meer discriminatie
In Nightmare of the Wolf leren we Vesemir kennen in zijn gloriejaren als witcher uit Kaer Morhen, de school voor witchers in het hoge noorden van het Continent. De film volgt twee plotlijnen: eentje in het heden (jaartal 1165) en de ander geworteld in het verleden (rond 1100). Het plot in het heden volgt Vesemir in zijn zoektocht naar vreemde en onverklaarbare monsters, gecreëerd door mutagene alchemie en duistere intenties. Het is dan ook de taak aan Vesemir om achter de bron van dit onnatuurlijke kwaad te komen en het te stoppen voordat er nog meer slachtoffers vallen.
In het verleden zien we Vesemir opgroeien als jonge tiener tussen de bedpannen en staldieren. Dit gedeelte van de prequel deed mij erg denken aan de Disney-film Taran en de Toverketel. Een ambitieuze, eigenwijze jongen en zijn blonde, trouwe liefje, aangevuld met duistere wezens die hun rustige leventje verstoren. Net als het hoofdpersonage in Taran en de Toverketel is Vesemir niet tevreden met zijn armzalige leventje als ondergeschikte dienaar. Nadat hij voor het eerst een witcher ontmoet en in actie ziet, twijfelt hij ook niet om kort daarna zijn spullen te pakken, zijn liefje achter te laten en te trainen in Kaer Morhen.
Iets wat de film anders maakt dan de Netflix-serie is het gebrek aan politiek. Op zich niet een vreemde keus, gezien de film niet zo lang duurt en zich vooral focust op een ander thema: discriminatie. Niet alleen rassendiscriminatie tussen elven, mensen en witchers, maar ook klassendiscriminatie komt vaak terug in de dialogen. Ook in de prequel komt het prominente thema van “goed versus kwaad” naar voren als hoofdthema, iets waar zowel de personages in de serie als in de boeken mee worstelen.
Wees gewaarschuwd: raak niet te gehecht aan personages in deze film.
Veelzijdige en complexe personages
Hoewel Nightmare of the Wolf maar ongeveer tachtig minuten duurt, komen er erg veel nieuwe personages aan bod. Dit was voornamelijk in het eerste gedeelte van de film even wennen. Wat de schrijvers goed hebben gedaan is de personages zo veelzijdig mogelijk maken. Bijna alle personages hebben iets unieks, wat ze stuk voor stuk memorabel maakt op hun eigen manier. Zelfs bijfiguren met weinig schermtijd waren amuserende toevoegingen.
Naast Vesemir leren wij ook zijn jeugdliefde Illyana, tovenaarster Tetra en witcher Deglan kennen. Illyana heeft een groot hart en is tevreden met haar armoedige bestaan zolang ze maar een dak boven haar hoofd heeft en eten in haar buik. Hoewel hun liefde voor elkaar groot is, is dit verschil in levensvisies ook de reden waarom Vesmir en Illyana elkaar uit het oog verliezen.
Tetra en Deglan zijn interessante en complexe personages. Hun tegenstrijdige motieven, die soms zelfs ronduit hypocriet zijn, geven erg veel stof om na te denken over wat nou ‘goed’ of ‘kwaad’ is. Tetra is wantrouwend tegenover witchers en Deglan heeft naast zijn monsterjagersactiviteiten ook een duistere agenda. De twee staan tegenover elkaar in de film, maar qua dieperliggende persoonlijkheid zijn ze bijna hetzelfde. De prachtige animatie laat deze personages nog meer tot leven komen, maar wees gewaarschuwd: raak niet te gehecht aan personages in deze film.