Kid Cudi – Man on the Moon 3: The Chosen

Nieuwe beats, dezelfde eenzame stoner

Voor hiphop-liefhebbers bracht 2020 nog een langverwacht lichtpuntje toen Kid Cudi plots beloofde zijn gevierde Man on the Moon-trilogie af te ronden. In de tien jaar na zijn laatste maanreis heeft de ‘Lonely Stoner’ geworsteld met zijn muziek en zichzelf — het ene zelfontdekkingsproject succesvoller dan het ander. Met Man on the Moon 3: The Chosen poogt een wijzere Scott Mescudi terug te keren naar vertrouwd terrein…

In de volksmond draagt de naam ‘Kid Cudi’ al lang niet meer de kracht die het tien jaar terug rondzuilde. De underdog uit Cleveland werd ooit gevierd om zijn haast kosmonautische klanken en emotionele teksten — nog voordat emo-rap een trend was — maar Cudi werd uiteindelijk genadeloos gepasseerd door de rappers die hij daarmee aanvankelijk inspireerde. 

Terwijl psychedelische productie en somberdere tonen de norm werden, gleed Kid Cudi weg in depressiviteit, bijgestaan door een paar minder succesvolle post-rock projecten en conceptuele probeersels. Met de derde Man on the Moon wil Mescudi echter full circle gaan. Kid Cudi daalt wederom neer op het geluid dat mede dankzij hem populair werd, terwijl de rapper op zijn eigen beurt weer leert van wat nieuwe sensaties daaraan toevoegden.

Wat kun je verwachten?

In die zin steekt de derde Man on the Moon in als een soort comeback-kroniek. De ouderwetse ‘Cudder’ vecht voor zijn verloren kroon in de kosmos, nu verrijkt met modernere invloeden en de levenslessen die Scott Mescudi in zijn dieptepunten opstak. Artiesten als Travis Scott bestaan vanwége Cudi — nu is het tijd voor de veteraan om weer een eigen draai te vinden op dat modernere geluid. Lees: nieuwe beats, maar diezelfde eenzame stoner in de nacht. 

Uiteraard komt het slotstuk in de trilogie met vele referenties naar Kid Cudi’s eigen verleden, in zowel tekst als in het cinematische geluid. Het is als een fusie van tien jaar terug en het nu. Naast invloeden en features van jonger grut uit de industrie, keert Man on the Moon 3 dan ook terug naar productiewerk van weleer. 

Dot Da Genius en Plain Pat (beide voorname collaborators van Kid Cudi’s eerdere geluid) pakken in dit derde weer het gros van het producer-krediet op, terwijl vertrouwd instrumentalist Mike Dean schittert op legio synthesizers — de spacey toetsen die zo langzamerhand onderdeel van Cudi zelf zijn geworden. In plaats van dat ze hun retro-riedeltje simpelweg nog eens overdoen, brengen ze Kid Cudi dus gezamenlijk naar het heden van hiphop. En dat misstaat de doorgegroeide rapper allerminst.

Het ‘nieuwe’ nieuw

Man on the Moon 3 is daarmee als een 2020-remake van het debuutalbum. Kid Cudi hoopt wederom hoopvolle vibes te leveren voor stonede en/of beschonken einzelgängers, zij het nu met strakkere productie. De auditieve landschappen waarop Cudi zijn boodschappen bouwt zijn nog altijd rijk aan spacey melodieën en ruimtelijke reverb, maar bijtijds klapperen er ook hevige trap-beats, auto-tune en ad libs door de speaker.

Voor liefhebbers van het eerste uur is dat misschien niet wat verwacht wordt van een Man on the Moon-project. En inderdaad: niet élke ad lib of duistere baslijn voelt even natuurlijk, maar ook op dit moderne canvas komen Kid Cudi’s vertrouwde vibes kleurrijk uit de verf. De zwaarder aangelegde productie maakt dat het sombere rijmspel nét wat harder binnenkomt, terwijl melodieuze refreinen en feestelijke ad libs je laten weten dat Kid Cudi het voortdurende gevecht tegen zijn eigen demonen wint. 

Daarin ligt ook het overkoepelende thema van Man on the Moon 3. Kid Cudi beschrijft veelal dezelfde pijn als toen, maar zijn muziek zegt ook: je hebt al deze depressieve shit al eens overwonnen — dat kun je blijven doen. Mescudi ziet zichzelf als de messias van onbegrepen ‘kinderen’. Gewapend met goede hoop en een dikke blunt gaat Kid Cudi een gevecht aan dat gedurende het album bijna als mythologische missie omschreven wordt.

Die insteek moet je maar net liggen. Bij vlagen lijkt Cudi zijn depressiviteit iets te ver door te romantiseren, in de hoop er een paar mentaal worstelende stoners mee te helpen. Het neigt naar een soort eenheidsworst, maar tien jaar na dato lijkt Kid Cudi het recept wel geperfectioneerd te hebben.

Cudi’s crux

Geheel volgens Cudi’s recentere formule biedt Man on the Moon 3 ook dik aangezette rock-invloeden en fragieler zangwerk. Delen daarvan weten fraai te fuseren met het nieuwere geluid, al blijven segmenten her en der nog wrang afsteken tegen de rest. Kid Cudi’s haast iconische geneurie vindt vrijwel overal een plekje, maar sommige uithalen en kreten scheuren wonden van Cudi’s ‘progressieve periode’ open.

Elk van de achttien tracks is absoluut ‘een vibe’ te noemen, maar zij die Cudi’s laatste handvol projecten niet konden waarderen, hebben zeker vier à vijf nummertjes om te ontwijken. Zoek je echter die ‘oude, vertrouwde Cudi’ in een hedendaags sausje, dan zit er zonder twijfel een handvol hitjes tussen.

Dit zijn de hardste klappers

Man on the Moon 3 brengt meer bangers dan beide voorgangers — zowel in Cudi’s zweverige lyriek als de hardere beats. Vooral de eerste helft van dit slotstuk verwelkomt Cudi’s nieuwe duisternis met stevige new wave-beats en de inmiddels gepopulariseerde ad libs. 

Met Tequila Shots en Another Day maakt Cudi duidelijk dat hij ook een aardige flow kan leggen over dit kaliber gedreun, maar She Knows This blijkt daartoe het kopstuk. Cudi fuseert Travis Scott-achtige flows passend met zijn eigen introspectieve twist. Voeg daar een gore beat-switch of twee aan toe en het is duidelijk: Cudi’s vibes gaan ook prima op zware trap.

Show Out schiet daarin door en toont dat Kid Cudi ook op gewelddadige drill-productie het hoofd boven water kan houden. Cudi zij-aan-zij horen met Britse hardcore-rapper Skepta en een posthume feature van Pop Smoke onderstreept absoluut enige veelzijdigheid, maar het bombastische nummer staat haaks op veel van de meer inwaarts gekeerde geluiden. 

Zoek je naar de beste zelfhulpmuziek voor eenzame stoners, dan ben je welkom bij onder meer Sad People, 4 Da Kidz, Lord I Know en — niet geheel onverwacht — Solo Dolo, Pt. 3. De een is bitterzoet, de ander drumt een dansje bij elkaar, maar elk werpt een meditatief avontuurtje op terwijl je stoom afblaast.

Waar kan ik Man on the Moon 3 beluisteren?

Kid Cudi’s Man on the Moon 3: The Chosen is sinds 11 december te streamen via o.a. Spotify, Apple Music en vele andere abonnementsdiensten. Fysieke versies van het album en andere merchandise kun je vinden op Kid Cudi’s officiële website.

In samenwerking met YouTube Music wordt ook een meerdelig videoproject rondom de derde Man on the Moon geproduceerd. She Knows This en Heaven on Earth vormen daarin de eerste twee aktes, met mogelijk nog meer muziekclips op komst.