Black Widow

Marvelfans hebben er lang op moeten wachten, maar op 7 juli verschijnt Black Widow dan toch eindelijk in de bioscopen – en twee dagen later op Disney+. In deze review kun je lezen wat je kunt verwachten en of het wachten het waard is geweest.

Als fan van Marvel zijn natuurlijk alle Marvelfilms bij mij geliefd, maar als er een film is die er voor mij bovenuit sprong is het Captain America: Winter Soldier. Dit kwam vooral door de hoofdrol die Black Widow daarin speelde. Ik was dan ook op z’n minst gezegd hyped toen ik hoorde dat er eindelijk een film zou verschijnen die geheel om Natasha zou draaien. Ik ben niet teleurgesteld.

In Black Widow wordt Natasha teruggetrokken in haar oude bestaan als Russische spion als blijkt dat de man die achter het Widow-Programma zit, minder dood blijkt te zijn dan dat ze eerder dacht. Om dit programma voorgoed te ontmantelen zal ze hulp nodig hebben uit een onverwachte hoek… haar familie. Dit zal niet zonder slag of stoot gaan en vooral de nieuwe schurk Taskmaster slaat het hardst.

Een van de andere redenen waarom Winter Soldier mijn favoriete Marvelfilm is, is dat er spy-thriller-elementen in de film zaten. Black Widow doet hier nog een schepje bovenop. Het resultaat is een spionnenfilm die het gevecht aan kan gaan met de James Bond-franchise. Dit kon niet anders voor een personage als Natasha Romanoff, die voor haar leven als Avenger werkte als spion. 

Niet alleen geeft de film ons eindelijk meer achtergrond voor Natasha Romanoff, een personage dat het hard nodig had, maar ook geeft het ons een glimp van wat er met Natasha gebeurde tussen Civil War en haar terugkeer in Avengers: Infinity War. Zo weet de film bijvoorbeeld goed te laten zien hoe het leven van Natasha is veranderd sinds het uit elkaar vallen van de Avengers en wat de gevolgen voor haar waren.

Het is verfrissend om dit type film te zien door de lens van Marvel. De beste en grappigste momenten uit de film zijn de momenten dat de draak wordt gestoken met de Avengers en het leven als superheld. Hoewel niets aan de film kleinschalig te noemen valt, zorgen deze kleinere momenten er toch voor dat de film en Natasha speciaal voelen in het MCU. Wie bang is voor de oververzadiging van het superheldengenre moet naar deze film kijken om te zien dat er voor Marvel nog genoeg te ontdekken is.

Zelfs een solitair persoon als Natasha heeft een familie, en deze ontmoeten we eindelijk in Black Widow. Haar vader is de Sovjet-legende The Red Guardian, gespeeld door David Harbour (bekend van Stranger Things). Haar moeder Melina, gespeeld door Rachel Weisz, en haar zus Yelena, gespeeld door Florence Pugh, delen Natasha’s spionnen-achtergrond en samen vormen ze dus een doodnormaal gezin.

Hoewel dat laatste natuurlijk compleet onjuist is, kibbelen en vechten ze als een doodnormaal gezin. Vooral de band tussen Natasha en Yelena is een hoogtepunt van de film. Hun band is de drijvende kracht achter de meeste verhaalelementen uit de film. Daarnaast helpt om Yelena te introduceren aan de fans.

Dit is dan ook hoognodig, want Black Widow dient niet alleen als afscheid voor Natasha, maar is duidelijk ook bedoeld om het personage van Florence Pugh te introduceren aan de Marvelfans. Als de postcredits-scène ons iets duidelijk maakt is het dat Marvel grote plannen heeft voor dit personage. In die zin dient Black Widow vooral ook als de start van Fase 4 van de MCU, een Fase die onlosmakelijk is verbonden met de Disney+ series.

Het wordt interessant om te zien welke rol Marvel precies weg heeft gelegd voor Yelena, maar als dit optreden van Florence Pugh ons iets heeft geleerd, dan zal Yelena ongetwijfeld uitgroeien tot een geliefd personage. In elke scène waar ze in zit steelt ze de show met een spottende opmerking of grappige observatie. Of ze ooit zo geliefd zal worden als de originele Black Widow is nog maar te zien, maar vooruit zullen we moeten, want het verhaal van Natasha lijkt nu toch echt over.

Dit is waar ook het grote pijnpunt van de film zit. Omdat we weten dat het verhaal van Natasha al een zekere endgame heeft, weet de film onze heldin nooit echt in gevaar te plaatsen. Dit is natuurlijk een probleem waar veel prequels mee zitten, maar voor Black Widow was er nooit een reden waarom deze film een prequel moest zijn.

Zoals eerder gezegd speelt het verhaal zich af tussen Civil War en Infinity War. Als Marvel deze film tussen de andere twee had gereleased was dit geen enkel probleem geweest. Nu is het alleen maar nog pijnlijker dat Black Widow haar moment in de spotlight pas postuum heeft verdiend.