In sprookjes geloven

Op 12 juni 2020 was het zover. De Disney-film Artemis Fowl ging in première, na een uitstelperiode van een paar dagen in verband met de uitbraak van het coronavirus. In plaats van de film verder uit te stellen om deze uit te kunnen brengen in de bioscoop, hebben de makers besloten de film eerder uit te brengen op Disney Plus. We konden het natuurlijk niet laten om onze Disney-liefhebber Rachel hierin te laten duiken. Hieronder lees je wat ze van de film vond!

[divider line_type=”Small Line” line_thickness=”1″ divider_color=”default” animate=”yes”]

Als trouwe Disney-fan moest ik uiteraard ook deze film van mijn kijklijst schrappen. Enkele dagen na de releasedatum heb ik dus mijn Disney Plus-account opgezocht en de film Artemis Fowl aangezet. Bakje popcorn erbij en kijken maar.

Daar gaan we dan…

Met enorme pijn in mijn hart moet ik toch zeggen: Disney, je hebt wel een beetje gefaald met deze film. Hoe graag ik Disney altijd mijn liefde wil blijven geven, moet ik hier toch een grens trekken. Waar de film in de trailer nog overkomt als retespannend, valt dit naar mijn mening in het echt toch wel tegen. Het verhaal voelt langdradig aan. Eigenlijk lijkt het alsof je na een uur kijken nog steeds in de intro van de film zit. Waar blijven de actie en de rest van het verhaal? Nu moet ik wel eerlijk zijn: ik heb de boekenserie van Eoin Colfer, waar de film op gebaseerd is, nooit gelezen. Maar als ik de geruchten op internet lees, zou het Disney niet gelukt zijn dit boek op een gelijkwaardige en respectvolle manier te verfilmen. In het boek zou de twaalfjarige Artemis Fowl een nog groter genie zijn en zou hij meer het criminele meesterbrein zijn dan dat in de film naar voren komt. Hier kan ik uiteraard niet over oordelen.

Waar ik wel wat van kan zeggen is dat het einde, in tegenstelling tot het langdradige begin van de film, erg abrupt was. Het doel van Artemis Fowl in de film is dat hij zijn vader moet redden uit handen van een duistere kracht genaamd Opal Koboi. Hiervoor heeft hij de Aculos nodig, wat lijkt op een soort gloeiend eikeltje. Toen hij de Aculos eenmaal in handen had, hoefde elf Holly Short deze alleen maar te activeren door wat spreuken op te noemen en poef, zijn vader was weer terug. Niet bepaald een spannend einde.

Kwantiteit voor kwaliteit bij Artemis Fowl?

Is het dan zo dat Disney in deze film meer voor kwantiteit is gegaan dan voor kwaliteit? Dat vind ik niet. Het verhaal had beter gekund, maar alle beelden, effecten en muziek vind ik weer een knap staaltje Disney-kwaliteit. Vooral voor de ondergrondse, mythische wereld heeft Disney een topprestatie geleverd. En laten we vooral de toch wel bekende cast niet vergeten die Disney heeft weten op te trommelen voor deze film. Gezichten als Josh Gad, Colin Farrell en Judi Dench verschijnen op het scherm, samen met de voor ons nog onbekende Ferdia Shaw die de jonge Artemis speelt. Ondanks deze grote namen viel het acteerwerk af en toe wel tegen. Sommige scènes werden zo overdreven dat het leek alsof ze de film belachelijk maakten. Al met al ben ik toch blij dat ik de film van mijn kijklijst af heb kunnen strepen, maar een tweede keer kijken zit er voor mij niet in.