Esther leest 80 boeken – deel 1

Ik wil graag 100 boeken per jaar lezen. Waarom? Omdat lezen is wat ik het allerliefste doe. Ik vind het zo leuk dat ik zelfs Literary Studies heb gestudeerd, maar ik merk dat mijn leestijd tegenwoordig besteed wordt aan TikTok, Instagram en het gedachteloos opnieuw en opnieuw kijken van Modern Family. Elk jaar leg ik de lat iets hoger, van 50 boeken per jaar (2022), naar 60 boeken per jaar (2023) en dit jaar wil ik 80 boeken lezen. Elke maand vertel ik je hier hoe het gaat en welke boeken ik gelezen heb. Vandaag: deel 1. 

Een kleine disclaimer, want ik wil benadrukken dat ik niet vind dat het gaat om het getal, het aantal boeken dat je per jaar leest. Ik heb dit persoonlijke doel gesteld omdat ik denk dat ik per jaar makkelijk 100 boeken kan lezen, maar nu mijn tijd aan onnodige andere dingen besteed. Ik doe die dingen dus minder en in plaats daarvan lees ik. Ik dwing mezelf niet en ga ook niet alleen maar hele korte boeken lezen, zodat ik mijn leesdoel maar haal. Het echte doel is mijn liefde voor lezen weer de ruimte geven. Laatste opmerking: lezen hoeft echt niet duur te zijn met een bibliotheekabonnement.

Lord of the Rings-trilogie – J.R.R. Tolkien (ENG)

Op de middelbare school heb ik me een keer door de Lord of the Rings-trilogie geworsteld. Zo voelde het echt, als een worsteling. De eindeloze beschrijvingen, details, personages en dan heb ik het nog niet eens over alle liedteksten. Ik weet niet of het nodig is de synopsis delen, maar voor de lezer die niet weet waar Lord of the Rings over gaat: een ring die naar een berg moet. Ik besloot in de afgelopen kerstvakantie een nieuwe poging te wagen. Ik las het eerste deel in 2023, het tweede en derde deel in 2024.

Verrassend genoeg kon ik de boeken deze keer maar moeilijk wegleggen. Ik kreeg nog steeds de kriebels van alle liedjes, maar behalve dat ben ik erdoorheen gevlogen. Ik vermoed dat het komt omdat ik inmiddels best wel veel Engelse boeken gelezen heb en deze keer dus geen moeite had met de taal.

Half leven – Aya Sabi (NL)

Het derde boek van 2024 las ik voor mijn boekenclub. Het is een prachtige debuutroman over drie generaties vrouwen. Grootmoeder Fatna groeit op in een Marokkaans dorp, later vertrekt ze met haar man en kinderen naar Nederland. Haar kleindochter is academicus en analyseert middels essays onder andere generationele trauma en de veranderingen in rol van de vrouw door generaties heen. We hebben hier tijdens de boekenclub lang en goed over kunnen praten en het liet ons allemaal redelijk emotioneel achter. Het is een absolute aanrader en het duurde nadien even voordat ik weer toe was aan een nieuw verhaal.

Zwemmen in het donker – Tomasz Jedrowski (NL)

Als ik hieraan terugdenk, denk ik dat Half leven me een beetje naar de ‘emotionele boeken-hoek’ had geleid. Zwemmen in het donker werd me al door een collega aangeraden toen ik nog in een boekenwinkel werkte. Tijdens een bibliotheekbezoek stond het boek me aan te staren vanuit een uitgelicht-kast en ik besloot het mee te nemen. Het is een kort boek en ik heb het in een middag uitgelezen. Erg mooi en wederom redelijk emotioneel.

Het is het Polen van 1980 wanneer de jonge Ludwik op een dag Janusz ontmoet. Ze zwemmen een zomer lang, lezen samen verboden boeken en worden verliefd. Na die zomer keren ze weer terug naar de harde realiteit van het leven onder een communistische partij. Het boek vertelt hoe ze hun relatie voort proberen te zetten en de moeilijke keuzes die ze moeten maken in een periode waarin kiezen überhaupt niet echt een optie is — tenzij je de juiste mensen kent.

Lezen hoeft echt niet duur te zijn met een bibliotheekabonnement.

Beeld: Photo by Tom Hermans on Unsplash

Beeld: Photo by Tom Hermans on Unsplash

The Poppy War #1 – R.F. Kuang (ENG)

Ik hoor mezelf nog denken (kan dat?): tijd voor iets heel anders! Ook dit boek kwam mee na het bibliotheekbezoek. Het is meestal uitgeleend, dus ik bedacht me geen moment toen ik het in de kast zag staan. R.F. Kuang is voor mij een auteur die boeken doorgaans altijd met een extra laag weet te schrijven (andere voorbeelden zijn Babel en Yellowface). Ik vond The Poppy War een ontzettend fascinerend boek binnen het fantasygenre en dit was dan dus ook geen uitzondering. Het is gebaseerd op of geïnspireerd door de bloederige Tweede Chinees-Japanse Oorlog.

Het boek volgt Rin, die tegen alle verwachtingen in wordt toegelaten tot een prestigieuze militaire school. Hier ontdekt ze dat ze tot wel heel bijzondere dingen in staat is. Voordat ze goed en wel weet wat haar krachten precies inhouden en hoe ze ermee om moet gaan, breekt de oorlog uit en wordt ze voor de leeuwen geworpen. Het verhaal is behoorlijk grafisch en bloederig en doet de lezer afvragen wat helden nou precies helden maakt. Het vertelperspectief is hierin ontzettend belangrijk. En helden — zelfs met superkrachten — blijven daaronder mens. En mensen blijven menselijk en doen soms hele gruwelijke dingen.

The Dance Tree – Kiran Millwood Hargrove (ENG)

In dit boek ben ik vorig jaar al eens begonnen, maar toen kwam ik niet verder dan de eerste paar hoofdstukken. Niet zozeer omdat het verhaal me niet kon boeien, maar omdat ik op dat moment niet helemaal in de stemming was voor dit boek. Ik ben blij dat ik het nu weer opgepakt heb, want dit is misschien wel mijn favoriete boek van dit hele lijstje. The Dance Tree gaat over de waargebeurde dansplaag van 1518. Het begon met een vrouw in Straatsburg die op straat dagenlang begon te dansen. Er kwamen steeds meer dansers bij en na ongeveer een maand overleden er zelfs mensen aan uitputting, hartaanvallen of beroertes. 

We volgen de zwangere Lisbet die na meer dan twaalf miskramen en overleden kinderen bijna niet meer durft te hopen op een levende en gezonde baby. Haar man moet de stad uit om een aanklacht aan te vechten die beweert dat de bijen die hij en zijn familie houden, ‘stelen’ van de bossen van de kerk. Lisbets schoonzusje Nethe is net weer terug nadat ze een straf heeft uitgezeten voor een misdaad die angstvallig geheim wordt gehouden en lijkt niet door een deur te kunnen met Lisbets beste vriendin. Ondertussen, in een stad verderop, beginnen vrouwen plotseling te dansen. Lisbet probeert vat te krijgen op alle vreemde gebeurtenissen en de geheimzinnige sfeer en zorgt ondertussen voor de bijen — het enige constante in haar leven. Althans, voor nu. 

Dit boek is absurd en nuchter tegelijkertijd, de personages zijn kwetsbaar en naakt. De gebeurtenissen in het verhaal staan symbool voor tal van actuele thema’s, zoals vrouwenrechten, houden van wie je wilt houden, rouw en de gevolgen van een pandemie. Het laat zien dat de geschiedenis zich maar blijft herhalen: hoe kunnen we die eindeloze dans nou eindelijk eens doorbreken?

Empusion – Olga Tokarczuk (NL)

Drive Your Plow Over the Bones of the Dead van dezelfde auteur won een Nobelprijs in 2018. Het is een van mijn favoriete boeken en Empusion is het eerste boek dat nu, na het winnen van de Nobelprijs, van Tokarczuk verschijnt. Ik kon dan ook niet wachten om dit boek te lezen. Het omschrijft zichzelf als ‘een briljant feministisch antwoord op De Toverberg’ en gaat over student Mieczyslaw Wojnicz die naar een sanatorium in de bergen gaat. Hier filosofeert hij hele avonden met de andere mannen in het herenpension en onderwijl vinden er gekke gebeurtenissen plaats. De omschrijving is intrigerend, maar ik heb het boek bijna weggelegd. Want dat filosoferen (over vrouwen) gaat inderdaad eindeloos door. 

Misschien komt het omdat ik de De Toverberg niet heb gelezen, maar ik heb dit boek niet goed kunnen vatten en ik was behoorlijk in de war. Ik heb er dan ook bijna twee weken over gedaan om erdoorheen te komen, maar ik wilde toch echt weten hoe de vork in de steel zou zitten. Misschien dat ik het boek, na het lezen van De Toverberg, nog eens een kans moet geven. Het was nu gewoon niet voor mij. 

De stand staat in januari dus op zeven. Op het moment van schrijven ben ik begonnen in De rest van de dag van Kazuo Ishiguro. Daarover meer in deel 2. Wat lees jij nu? En vind je leesdoelen juist wel of niet prettig? Laat het weten in de reacties!