OPINIE – De (onder)gang van zaken van de Wii U

Iets meer dan tien jaar geleden lanceerde Nintendo met trots hun nieuwe console genaamd  de Gamecube. Het kleine markante systeem onderscheidde zich van de rest door een opvallende vorm, een gelikte doch simpele controller en dankzij een ietwat koppige keuze van Nintendo om de machine alleen maar games te laten spelen. Hoewel het aanbod van games alles behalve gigantisch was, kenmerkt het zich door een (klein) scala aan fenomenale games die niet op andere platforms te beleven zijn.

De Gamecube is al een tijdje dood en begraven, maar nog steeds relevant. Veel mensen trekken vergelijkingen met de Gamecube en Nintendo’s huidige paradepaardje de Wii U. Hoewel de Gamecube (in mijn ogen) een ondergewaardeerd systeem is, heeft het systeem in zijn vier jaar maar 18 miljoen exemplaren weten te verkopen. Onlangs zijn we te weten gekomen dat Nintendo wereldwijd maar 160.000 Wii U’s heeft verkocht in het afgelopen kwartaal. Dat de Wii U zijn voorganger gaat evenaren lijkt op dit moment haast onmogelijk.

Een andere overeenkomst is dat Nintendo met de Gamecube veel van de 3rd party support terug wilde winnen die ze kwijt waren geraakt. En als ik me niet vergis, claimde Nintendo dat de Wii U dé machine zou worden voor de casual Wii gamers, én voor de “hardcore gamers”. Elke hardcore game die zou verschijnen voor de PlayStation 3 en Xbox 360, zou ook verschijnen op de Wii U. De ongelukkige Wii U bezitters weten maar al te goed dat dat niet het geval is; de maandenlange droogte van games voor het systeem die na de komst van Pikmin 3 eindelijk is verdwenen, is daar de stille getuige van.

Maar het is een Nintendo systeem, de enige plek waar je games van Mario, Zelda, F-Zero  en vele anderen kunt beleven! Dat klopt inderdaad, maar dat is zowel een zegen als een vloek. Games van Nintendo zelf zijn van dusdanig hoge kwaliteit, dat ze garant staan voor extra verkochte hardware. Sterker nog, ze verkopen zo goed dat minder bekende titels, die meestal van 3rd party ontwikkelaars zijn, in de schaduw komen te staan. De consument kan maar één keer zijn geld uitgeven, en zal dat eerder doen  aan een game met een bekend gezicht. Dit zal de ontwikkelaars afschrikken om games te ontwikkelen voor de Wii U. Maar als de ontwikkelaars dat niet doen, verschijnt er weinig software voor het systeem, waardoor de consument minder redenen heeft om überhaupt het systeem te kopen, laat staan de software.

Dus hoe kan Nintendo zich uit dit gat graven? Een prijsverlaging is altijd goed, en wat exclusieve games zoals Bayonetta 2 kunnen zeker geen kwaad. Maar is dat voldoende wanneer de PlayStation 4 en de Xbox One aan komen kloppen? De afweging voor consumenten om een Wii U te kopen in plaats van de nieuwe PlayStation of Xbox wordt steeds moeilijker om te maken. Een prijsverlaging of  exclusieve titel helpt, maar op lange termijn zie ik alleen onheil voor de winnaar van de huidige generatie. En dat doet pijn aan mijn Nintendo hart om dat te zeggen.